Die laatste weken zwangerschap is het zó hard aftellen. Naar je baby natuurlijk, maar stiekem ook wel naar seks zónder die dikke buik. Maar... is vrijen na je baby nog wel hetzelfde? 9 lezeressen getuigen.
Als er één iemand weet wanneer je weer seks mag hebben, dan wel je gynaecoloog. Hij of zij weet immers het best hoe je bevalling verlopen is en hoe goed je intussen bent hersteld.
Toch zijn er enkele richtlijnen, zegt ook professor Anne Pexsters van UZ Gasthuisberg in Leuven. Lees er hier alles over.
Louise (27): ‘Ik was al blij als ik gewassen geraakte, laat staan dat ik zin had in seks.’
‘Ik had er geen zin in. Écht geen zin. Ons dochtertje huilde veel, de borstvoeding wilde maar niet lukken en na die eerste weken was ik gewoon op. Ik was al blij dat ik om de dag gewassen geraakte, laat staan dat ik zin had in seks. Als ik mijn bed zag, wilde ik gewoon slapen. Het liefst urenlang als dat even zou kunnen. Ik vond het zielig voor mijn man, dat wel, maar gelukkig drong hij niet te veel aan. Volgens mij voelde hij dat het nu even niet boven aan mijn prioriteitenlijstje stond en oefende hij lief geduld. Stiekem telde hij waarschijnlijk wel af naar de dag dat ik wél weer met hem wilde vrijen. En ja, die dag is er gekomen. Zodra ons meisje wat langere nachten maakte eigenlijk. Wel handig als we ooit een broertje of zusje willen. (lacht)’
Maja (24): ‘Op aanraden van mijn gynaecoloog heb ik netjes zes weken gewacht.’
‘Eerlijk, ik was bang voor de eerste keer dat mijn man en ik weer zouden vrijen na de komst van ons dochtertje. Het voelde echt weer als een eerste keer. Tijdens de bevalling was ik stevig gescheurd en de eerste dagen deed dat zoveel pijn! Ik kon me niet voorstellen dat ik ooit nog zou willen dat mijn man “in mij” zou komen. Ik denk dat mijn man ook bang was om me pijn te doen tijdens het vrijen. Op aanraden van mijn gynaecoloog heb ik netjes zes weken gewacht. De littekens waren geheeld, de zin was er terug en onze eerste keer viel verrassend goed mee. Dat smaakte weer naar meer, gelukkig maar.’
Kristel (32): ‘Af en toe laat ik mijn vriend gewoon doen. Ook al heb ik geen zin, ik voel dat hij wél nood heeft aan seks.’
‘Ik vind het vreselijk om het te moeten toegeven, maar sinds de komst van onze kinderen heb ik totaal geen zin meer in seks. Ligt het aan de vermoeidheid? Aan de schrik dat we in het midden van de daad zouden gestoord worden door het gehuil van onze zoon? Aan het idee dat ons gezin compleet is en vrijen dus niet meer “nodig” is? Of ligt het toch gewoon aan de hormonen? Ik weet het niet, maar voor mij hoeft vrijen niet meer. Na ons eerste kindje had ik al minder zin, maar nu is de zin helemaal verdwenen. Ik vind het echt wel zielig voor mijn vriend, daarom laat ik hem soms doen. Erg hé, dat ik het zo moet zeggen, maar zo voelt het voor mij. Als we dan toch bezig zijn, vind ik het meestal ook niet zo erg. Het is niet dat ik in mijn hoofd de minuten tel tot hij klaarkomt, maar genieten doe ik ook niet. Ik gun het mijn vriend, want ik voel dat hij er wél nood aan heeft. Echt, ik zie mijn man doodgraag en vind hem nog altijd knap en aantrekkelijk. Ik begrijp zelf ook niet waarom mijn libido zo de dieperik ingedoken is. Soms denk ik dat ik er eens met mijn huisdokter of gynaecoloog over moet spreken, maar die stap is zo groot. Ik schaam me ervoor, ja. Seks hoort bij een relatie. Wat voor een vriendin of vrouw ben ik als ik daar geen zin meer in heb?’
Sarah (24): ‘Ik was bang dat ik niet meer zo strak was down under.’
‘Ik was bang dat ik na de bevalling niet meer zo strak zijn. Ik weet het, het klinkt stom, maar als je weet dat daar zo’n babyhoofdje doorheen gaat... Ik heb het nooit tegen iemand durven te vertellen, maar ik hoopte ergens op een keizersnede, zodat mijn vagina “normaal” zou blijven. Als ik er nu aan terugdenk, vind ik dat vreselijk belachelijk van mezelf, maar je weet niet wat je moet verwachten, hé. Aan alle vrouwen die nog geen kinderen hebben en schrik hebben dat het na de bevalling nooit meer hetzelfde zal voelen: je hoeft nergens bang voor te zijn! Ik heb mijn vriend nog nooit horen klagen dat het anders voelt en zelf kom ik ook nog altijd even lekker klaar. Oef. (lacht)’
Erika (28): ‘Ik was niet nat genoeg om mijn man in mij te laten glijden.’
‘Au, au, au.... die eerste keren deed het écht pijn. Ik werd maar niet vochtig genoeg om mijn man goed in mij te laten glijden. Zo frustrerend! Blijkbaar lag het aan de hormonen die nog alle kanten uitschoten. Na een paar weken lukte het wel weer, zonder pijn en met veel plezier. En in de tussentijd hebben we ons op andere manieren geamuseerd.’
Sabrina (31): ‘Elke keer als we eraan willen beginnen, heeft onze dochter nét honger of een vuile luier.’
‘Horrorverhalen hoorde ik van mijn vriendinnen. Dat hun man amper kon wachten om hen te bespringen, dat zij er totáál geen zin in hadden, dat ze het maar bleven uitstellen, dat het pijn deed... Ik had er bijna meer schrik voor dan voor de bevalling! Ik denk dat ik gewoon heel veel geluk had, want ik vond het even lekker als ervoor. Misschien deden we het in het begin wat minder dan voor de komst van onze dochter, maar dat lag dan meer aan de timing dan aan de zin. Het leek wel alsof ze altijd honger had of met een vuile luier zat als wij eraan wilden beginnen. Haar subtiele manier om duidelijk te maken dat ze nog even enig kind wil blijven, misschien.’
Sofie (30): ‘Mijn vriend maakte er een evenement van, exact zes weken na de bevalling, en getimed tussen de voedingen.’
‘Mijn vriend had er echt een evenement van gemaakt, precies zes weken na mijn bevalling en op de dag dat ik op controle was geweest bij de gynaecoloog. Hij had lekker gekookt, zorgde voor de flesjes van ons zoontje, stak kaarsjes aan en timede zijn kussen en knuffels precies zo dat ze tussen de voedingen vielen. (lacht) Hij had wel vooraf voorzichtig met mij gecheckt of ik het zelf alweer zag zitten. Ik voelde me er even wat onwennig bij – uiteindelijk had ik er wel een kind uitgeperst hé – maar hij heeft me zo goed verwend dat die schroom snel voorbij was.’
Liesbet (35): ‘Ik moest echt een knop omdraaien: na al die maanden was ik gewend geraakt aan een relatie zonder seks.’
‘Ik denk dat mijn lief er al lang naar had uitgekeken. Door medische complicaties hadden we al van in het begin van mijn zwangerschap geen seks meer gehad. Dan duren negen maanden lang, dat kan ik je verzekeren! Dat verwacht je natuurlijk ook niet, dat je zo lang niet mag vrijen. Toen de gynaecologe ons aanmaande om geen seks meer te hebben, schrokken we dus wel even. Maar na al die maanden was ik er eigenlijk aan gewend geraakt, aan een relatie zonder seks. Begrijp me niet verkeerd: we zagen én zien elkaar doodgraag en zijn gewoon op heel andere manieren intiem geweest toen. Zeker hij kwam niets tekort, als je begrijpt wat ik bedoel. (lacht) We knuffelden ook veel meer dan tevoren, gek eigenlijk. Aan penetratie leek ik niet zo veel behoefte meer te hebben na die lange tijd zonder, ook niet toen het dan eindelijk weer mocht. Ik moest echt een knop omdraaien: het mag weer. De eerste keer dat we opnieuw vreeën, was wel vreemd. Pijn deed het niet, maar het leek alsof ik nog altijd schrik had om iets fouts te doen, al lag ons kindje intussen veilig in haar wiegje te slapen. Gelukkig hebben we elkaar er weer snel in gevonden. Nu kan ik me amper voorstellen dat we zo lang niet hebben gedaan.’
Lesley (29): ‘Tijdens het vrijen denk ik de hele tijd dat hij wel moet voelen hoe dik ik geworden ben.’
‘Topje aan, licht uit. Ik durf me niet meer te tonen aan mijn man. Ik ben altijd heel trots geweest op mijn lichaam, maar ik vind het er nu echt niet mooi uitzien. Mijn buik is een hoopje blubber, mijn borsten hangen wat lager, zelfs mijn poep en mijn benen zijn minder stevig dan voor de komst van ons kindje. Ik kan niet begrijpen dat mijn man mij nog aantrekkelijk vindt. Al zegt hij me supervaak dat hij me mooi en sexy vindt en dat hij zo graag met me vrijt, ik geloof hem gewoon niet. Tuurlijk heeft dat invloed op míjn zin in seks. Ik geniet er minder van. Tijdens het vrijen denk ik de hele tijd dat hij moet voelen hoe dik ik geworden ben. Ik wil echt weer van mijn lijf houden, ook om me weer te durven blootgeven aan mijn man, maar op dit moment is dat nog te moeilijk.’
[td_smart_list_end]
Tekst: Barbara De Coninck
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
