Tess Holiday, Amerikaans plus-sizemodel, veroorzaakte heel wat commotie doordat ze covergirl werd van de Britse Cosmo.
COLUMN: ‘Haar boodschap is niet: laten we allemaal dik zijn. Wel: leer jezelf graag zien’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
‘Moedig of misdadig?’ De patstelling schreeuwde me de voorbije week in blokletters toe telkens als ik een supermarkt of krantenwinkel binnenliep. Vraagsteller in kwestie is een niet nader genoemd roddelblad en het onderwerp eenieder welbekend, tenzij je de voorbije maand net op afslankkuur in de Zwitserse Alpen zat. De dichotomie betreft ene Tess Holiday, Amerikaans plus-sizemodel en covergirl van de Britse Cosmo voor de maand oktober.
Miss Holiday heeft golvende lokken, messcherpe jukbeenderen en brows to die for, maar zoals je wellicht kan raden gaat de discussie daar niet over. Het model heeft namelijk ook maatje 54. Nu, we weten allemaal dat je als vrouw massaal bestudeerd en bekritiseerd wordt zodra je de voorpagina haalt. Te mager, te dik, te dit, te dat. Beschouw het als een ongewenste bijwerking van populariteit, zoals geconstipeerd raken van te veel Imodium.
In Groot-Brittannië en ver daarbuiten leek iedereen plots een mening te hebben over haar gewicht en de schadelijke invloed ervan op onze samenleving.
Voor dames zoals Tess die niet alleen afwijken ván maar een dikke middelvinger opsteken náár de norm – haar virtuele strijdkreet luidt #effyourbeautystandards – geldt dat in honderdvoud. In Groot-Brittannië en ver daarbuiten leek iedereen plots een mening te hebben over haar gewicht en de schadelijke invloed ervan op onze samenleving. Britse talkshowhost Piers Morgan haalde de obesitascrisis in het Verenigd Koninkrijk aan en ook de verzamelde kost van Holidays ziektefondsklevers leek veel mensen zorgen te baren.
Gelukkig kon ze ons geruststellen: ‘Ik ben Amerikaans, dus je hoeft je om mijn fat ass niet druk te maken.’ Het verbaasde me dat de Queen zich niet persoonlijk in het debat mengde. Te midden van alle thinkpieces en Twittervetes zijn twee zaken me bijgebleven.
1. De terechte opmerking van blogster Stephanie Yeboah dat dit niet de eerste keer is dat een plus-sizepersoon de media haalt. ‘Waar was de verontwaardiging toen deze covers live gingen?’ vroeg ze zich af, verwijzend naar lifestylebladen met acteur Jonah Hill, rapper Rick Ross en andere gezellige venten op de voorkant.
2. De verduidelijking van Holiday zelf, die voor mij allang zonneklaar was: ‘Mijn boodschap is niet: laten we allemaal dik zijn. Mijn boodschap is: leer jezelf graag zien.’ De esthetiek van haar rubensiaanse figuur is betwistbaar, maar haar recht op geluk en zelfwaarde is dat niet. Wie even nadenkt, beseft ook dat het ontkennen van haar bestaan – en met haar dat van miljoenen andere vrouwen – contraproductief werkt. Moedig of misdadig... wat als het geen van beide was? Menselijk, dat is het woord.
Deze column verscheen in Flair op 2 oktober 2018.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
