Redactrice Eline trok voor het eerst helemaal alleen op reis.
UITGETEST: alleen reizen, voor sterke vrouwen of voor sukkeltjes?
Met de dertig in het vooruitzicht – ik heb nog tweeënhalf jaar, maar toch – begin ik de druk te voelen om alles op mijn twintiger-bucketlist af te vinken. Met stip op 1 in die denkbeeldige lijst staat ‘alleen op reis gaan’. Want het doel van een bucketlist is toch om uit je comfortzone te stappen, niet? Het al even denkbeeldige vinkje dat ik nu achter dat eerste puntje kan plaatsen, maakt me dan ook best trots. All the women who are independent, THROW YOUR HANDS UP AT MEE-EEE.
To be lonely or not to be lonely
Ik wist lang vóór ik de moed had om te boeken al waar m’n solotrip heen zou gaan. Een citytripje naar Madrid leek me ideaal. Door mijn studies Spaanse taal- en letterkunde interesseert de cultuur en geschiedenis van de stad mij, en spreek ik de taal. Het was bovendien een plek die hoog op die andere denkbeeldige lijst stond, namelijk die met toekomstige reisbestemmingen. Veel minder ideaal leek het idee in de ogen van mijn pa. ‘Als meisje zo alleen in de grote stad’, je kent het wel. Ik verzekerde hem ervan dat ik niet in het donker naar buiten zou gaan – een leugentje om bestwil – en herinnerde hem aan het feit dat hij het ook geweldig fijn vindt om een stad alleen ‘op te snuiven’.
Bij mijn vriendinnen liepen de reacties uiteen. Van ‘Wauw, respect!’, tot ‘O nee, dat zou ik nooit durven’ en ‘Ik doe dat ook af en toe’: het werd al snel duidelijk dat alleen op reis gaan niet op ieders bucketlist staat. De grote vraag die zij graag beantwoord wilden zien, was of ik na een tijd niet eenzaam zou worden. Zelf was ik al even benieuwd hoe ik zou reageren op de nieuwe situatie. Ga ik spontaan op zoek naar random contact? Zou ik op het einde van de dag het gevoel hebben dat ik te weinig gepraat heb en iemand thuis bellen? En zou alleen zijn de ultieme ontspanning of net extra stresserend zijn?
To be... relaxed
Al snel kon ik concluderen dat alleen reizen je het ultieme alles-mag-niets-moet-gevoel geeft. Alles op jouw ritme. Alles volgens jouw goesting, jouw honger, jouw dorst, jouw blaas, jouw pijnlijke voeten en jouw portefeuille. Het is een vrijheid die ik lang niet voelde en die bijzonder ontspannend werkt. Terwijl ik van het ene leuke winkeltje naar het andere hopte, musea bezocht en snuisterde in gezellige boekenmarktjes in de openlucht, voelde ik me net Carrie Bradshaw die zopas met Alexander Petrovsky verhuisde naar Parijs. Ik wandelde zelfs zo op mijn gemak door de Madrileense straten dat ik meermaals werd aangesproken door toeristen die mij, ondanks mijn allesbehalve Spaans aandoende uiterlijk, de weg vroegen. De smartphone die ik te allen tijde in m’n hand had als gps, hadden zij waarschijnlijk niet opgemerkt.
‘Una persona?’ vroeg de ober met grote ogen, alsof mijn opgestoken vinger niet duidelijk genoeg was.
Wie ‘Sex and the City’ vanbuiten kent, weet echter dat Carrie het solotrippen in Parijs snel beu wordt en zich eenzaam begint te voelen. De grote fout die mijn favoriete fictieve fashionista destijds maakte, is volgens mij dan ook om geen e-reader in haar modieus handtasje te hebben. Die had ik wel, waardoor de mogelijke awkwardness van alleen eten of koffie drinken volledig verdwijnt. ‘Met een boek ben je nooit alleen’, zegt mijn papa altijd, en gelijk heeft hij.
De grootste uitdaging van mijn trip was op de eerste avond een hippe tapasbar binnenstappen en een tafel voor één persoon vragen. Het feit dat de ober met grote ogen ‘Una persona?’ herhaalde, alsof mijn opgestoken vinger niet duidelijk was, maakte het niet bepaald makkelijker. Maar eens die drempel voorbij, voelde ik mij onafhankelijker dan ooit. Even had ik het gevoel dat Beyoncé, Michelle en Kelly vanachter de bar zouden springen om ‘Independent Women part 2’ voor mij te zingen, maar ook zonder serenade had ik een fijne avond met mijn tinto de verano, tapas en natuurlijk mijn digitale roman.
Een poging waard
Alleen op reis gaan is waarschijnlijk niet voor iedereen, en niet voor elke reis. Maar als je even wil ontsnappen aan de snelheid van je dagelijks leven, je volledig ontspannen of gewoon een stad grondig ontdekken, is een solotrip van enkele dagen ideaal. Eenzaam was ik alleszins nooit, al was dat zonder smartphone misschien wel sneller gebeurd. Af en toe wil je toch iets delen, en dan is WhatsApp heel handig. Bovendien kreeg ik geregeld berichtjes van vriendinnen die zich afvroegen of ik nog niet eenzaam was, waardoor zij er eigenlijk voor zorgden dat dat niet kon gebeuren.
Maar zelfs als die angstaanjagende eenzaamheid dan toch inslaat en je dapperder bent dan ik, kan je een bar binnenstappen en daar een gesprek aanknopen. Een sympathieke verkoopster in een boetiek vertelde me dat je in het Madrileense nachtleven nooit lang alleen zal zijn, en ik vermoed dat dat geldt voor de meeste steden. Alleen uitgaan ligt helaas nog iets te ver uit mijn comfortzone, net zoals een langere soloreis naar een verdere, minder stedelijke bestemming trouwens. Maar hé, wie weet wat er op mijn dertiger-bucketlist zal staan.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
