In de zomer leven we ons leven hoofdzakelijk in de heerlijke buitenlucht. Helaas leven daar ook andere, minder aangename wezens. Elke picknick, barbecue of zwempartij wordt dan ook minstens een keer opgeschrikt door een aanval van een of meer geel-zwarte, geangelde monsters: wespen. Je hebt de wespen vast al eens gespot deze zomervakantie. Bij een wespenaanval heb je dan ook 8 types personen.
De scream king/queen.
We geven het niet graag toe, maar het is wel de waarheid: een groot deel van de vrouwelijke bevolking behoort tot deze categorie, maar er zijn zeker ook anderen die hiertoe behoren. Wanneer deze persoon een wesp spot, maakt ze zich al krijsend uit de voeten, alsof ze net in ‘Scream’ beland is en de man met het masker achter hem/haar/hen aan zit. Dat iedereen in de nabije omgeving de scream king/queen aanstaart? Dat kan hem/haar/hen in die halve minuut van totale hysterie even niet schelen.
De karate kid.
Weglopen is niets voor de karate kid, but he/she/they is/are not going down without a fight. Als het gevleugelde monster de karate kid pijn wil doen, zal het de gevolgen moeten dragen. Dus slaat en schopt hij/zij/die ongecontroleerd alle kanten op, in de hoop een rake klap uit te delen. Dat de wesp zo alleen maar agressiever wordt? Dat kan hem/haar/hen in die halve minuut van heethoofdigheid niet schelen.
De waarschuwer.
Is er een karate kid aanwezig, dan zal ook deze reactie aan bod komen. Want er is altijd iemand die de in het wild slaande wreedaard erop zal wijzen dat in de tegenaanval gaan de foutste keuze is. ‘Je maakt dat beest alleen maar agressiever zo!’ is steevast de reactie. Dat dat de karate kid op dat moment weinig kan schelen? Dat weet hij/zij/die, maar kan het niet laten om het toch even te zeggen.
De stressloze stoïcijn.
Terwijl de rest van het gezelschap in rep en roer staat, blijft deze persoon rustig zitten. Die leerde van mamalief dat je gewoon je mond moet sluiten en stil moet blijven zitten, en dat is exact wat hij/zij/die doet. Tot het beest besluit dat zijn/haar/hun gezicht een leuke plek lijkt om even te chillen, that is. Iedereen heeft zijn grenzen.
Het sukkeltje dat altijd gestoken wordt.
Sommige mensen hebben gewoon veel pech, en deze persoon is er zo eentje. Of hij/zij/die nu rustig blijft zitten, wegrent of in de aanval gaat, zijn/haar/hun huid zal er altijd het appetijtelijkst uitzien voor het geangelde monster. Is het de lichaamsgeur? De liefde voor bloemenprints? Of pure pech? Hij/zij/die zal het waarschijnlijk nooit weten.
Aangezien deze persoon heel wat verhalen over vroegere steekpartijen heeft, valt hij/zij/die meestal ook onder categorie 8 (zie later).
De persoon die zich ontpopt tot wespenvanger.
Weinigen zouden zich eraan wagen, maar deze durfal heeft een missie: dat irritante beest dat jullie gezellig buitenzijn verstoort, moet gevangen worden. En hij/zij/die weet hoe je dat doet. Een plastic fles, een schaar en wat cola, bier of confituur: meer heeft hij/zij/die niet nodig. Wanneer de wespenvanger er eentje heeft gevangen, laat hij/zij/die een wreedaardige lach ontsnappen die de rest van de groep een beetje angst aanjaagt. Maar hé, iedereen is blij dat het wespengevaar geweken is, dus laten jullie hem/haar/hen heel even een creep zijn.
De dierenvriend die niet wil dat de wesp iets wordt aangedaan.
Als het van deze persoon afhangt, kan de wespenjager van daarnet zijn/haar/hun ding niet doen. Angel of niet, een wesp is een dier en dieren doden we niet. Dus tiert hij/zij/die dat de wesp je geen kwaad zal doen als jij haar gerust laat en noemt hij/zij/die de persoon die oppert een wespenval te maken een wreedaard. Waarop een discussie ontstaat over het al dan niet bestaande verschil tussen huisdieren en kleine, irritante insecten. Zucht.
De persoon die met een eng verhaal over een wespensteek komt.
‘Ik ben ooit in m’n oog gestoken. Twee millimeter meer naar links en ik was blind geweest.’ Of: ‘Ik ben ooit gestoken in m’n enkel en had een allergische reactie. Ik kon een paar dagen lang zelfs niet stappen.’ Sommige dingen wil je gewoon niet horen wanneer er een wesp rond je hoofd zoemt. En toch is er steeds iemand bij die het nodig vindt zijn/haar/hun pijnlijke ervaring te delen. Van foute timing gesproken.
Lees ook:
