5 redenen waarom single parenthood ook een voordeel kan zijn, voor ouder én kind

Eigen goesting.

‘In een “intact” gezin ben je met twee ouders om de kinderen op te voeden en het gezin te runnen. Dat betekent dus ook dat er steeds twéé verschillende definities, ideeën en verwachtingen zijn. In het beste geval liggen die niet zo ver uit elkaar en kan je door goed te communiceren met elkaar een eenduidig “regime” hanteren.

Wanneer die ideeën in grote mate van elkaar verschillen, kan dat echter als een last worden ervaren en zelfs een oorzaak van een relatiebreuk zijn. Maar er is ook een positieve kant: die last valt grotendeels weg wanneer je alleen het gezin kan runnen en de kinderen opvoeden. Je kan dan weer je eigen zin doen en je hoeft geen of minder rekening te houden met de andere ouder. Dat kan bevrijdend aanvoelen.’

Eindelijk rust.

‘Singles komen vaak uit een woelige periode. Je kan een echtscheiding achter de rug hebben, iemand verloren hebben of het lastige proces doorgemaakt hebben van bewust alleenstaande ouder te worden. Als je dan single ouder bent, vallen die zorgen voor een deel weg, wat ervoor kan zorgen dat jij je gelukkiger voelt.’

Dikke maatjes.

Bijna 60 % van de single ouders heeft ook een hechtere band met de kinderen, blijkt uit het onderzoek. ‘Als single ouder kan je een hechtere band ontwikkelen met je kind, net omdat je samen een team vormt in de dagelijkse taken, omdat er meer een-op-eentijd is en omdat je minder rekening hoeft te houden met de andere partner. Vaak ben je ook meer emotioneel beschikbaar, omdat je meer de focus op je kinderen kan leggen.’

One team, one family.

‘Op zich hoeft een eenoudergezin dus niet iets negatiefs te zijn, wat wel vaak gedacht wordt. Wanneer er duidelijke regels en structuren zijn voor het kind, er voldoende emotionele afstemming is op de kinderen, en er duidelijk en eerlijk gecommuniceerd wordt, kan zo’n gezin net een positief opvoedingsklimaat bieden.’

Plantrekkers.

Bijna 1 op de 2 single ouders geeft aan dat hun kinderen sneller ­opgroeien en zelfstandiger worden.

‘Kinderen in een eenoudergezin kunnen in meerdere of mindere mate geparentificeerd worden. Dat betekent dat ze een ouderlijke rol willen, moeten of kunnen innemen, met alles wat daaraan verbonden is. Ze krijgen een grotere realiteitszin mee, ze nemen meer en moeilijkere taken op zich en ze worden zo ook verantwoordelijker en zelfstandiger. Wanneer ze daarvoor voldoende erkenning krijgen, het niet onder druk gebeurt en in niet al te grote mate, ontwikkelen ze een aantal kwaliteiten en competenties die een belangrijke en positieve rol zullen spelen in hun volwassen leven. Dat heeft ook een rechtstreeks gevolg op de ontwikkeling van hun gevoel van eigenwaarde.

Let wel: wanneer ze onvoldoende erkenning krijgen, het onder druk gebeurt en in heel grote mate, kan dat leiden tot gevoelens van intense onzekerheid en zelfs een heel laag gevoel van eigenwaarde in hun volwassen leven. Ze zullen zoveel willen zorgen voor anderen, dat ze hun eigen behoeften niet zullen vooropstellen of zelfs zullen negeren. Dat kan leiden tot een gevoel van niet gelukkig zijn. De erkenning en waardering is dus essentieel.’