Een brok in de keel, een trillende lip en dan.... Niet meer tegen te houden, die tranen. Huilen doen we allemaal. Maar waarom eigenlijk?
- Vorige week, toen ik naar Titanic aan het kijken was.
- Drie dagen na mijn examens, ik zat er echt helemaal door.
- Voor tv, ik weet niet meer wanneer, bij Hello, Goodbye.
- Ik barstte in tranen uit toen mijn vriend het drie maanden geleden uitmaakte.
- Ik huilde anderhalve maand geleden van geluk, toen mijn meisje geboren werd.
- Vierentwintig jaar geleden, toen ik als kind viel met mijn fietsje. Ik huil eigenlijk nooit, ik kan het gewoon niet.
- Gisteren, ik weet eigenlijk niet juist waarom. Ik was doodmoe en het werd me allemaal even te veel.
- Vandaag nog, toen iemand iets zei waar ik even niet goed van was.
- Twee weken geleden, toen ik getuige was van een ernstig ongeluk.
- Eergisteren, toen ik een serieuze ruzie had met mijn vriend.
- Op 12 augustus, de dag waarop mijn moeder stierf.
En og veel meer in Flair van 21 september over het waarom we huilen, of waarom huilen zo oplucht, of vrouwen écht vaker huilen dan mannen en veel meer...
