Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© Instagram @jade_decoster

'De onvriendelijk ogende securityguard bekeek mij en mijn papieren met argusogen, alsof ze niet kon geloven dat dit onnozel kijkende, blonde ding voor kinderen mocht zorgen.'

NANNY IN NEW YORK: de aankomst

‘Je gaat zes maanden in New York wonen en werken als nanny.’ Twaalf woorden. Meer waren er niet nodig om haar leven een volledig andere wending te geven. Jade Decoster verhuisde een jaar geleden naar New York om daar als nanny te werken in een gezin met twee jongens. Elke week vertelt ze haar avonturen en verhalen aan Flair. Vandaag vertelt ze over haar aankomst in New York, en hoe enorm hectisch die was. 

Daar stond ik dan, in New York, 13u plaatselijke tijd. Eindelijk op bestemming. Wel, nog niet helemaal op bestemming. Manhattan was nog een uur rijden van JFK Airport. Maar ik was tenminste veilig geland. Ik had dan wel curry op mijn trui gemorst en had er niets beters op gevonden dan naar The Smurfs te kijken tijdens de vlucht, maar ik was er uiteindelijk zonder kleerscheuren uitgekomen. Ik zou zo buiten staan met mijn koffers en kunnen uitblazen. Dacht ik.

De onvriendelijk ogende securityguard bekeek mij en mijn papieren met argusogen, alsof ze niet kon geloven dat dit onnozel kijkende, blonde ding voor kinderen mocht zorgen.

De securitycheck was nog intimiderender dan ik had verwacht. Rijen en rijen permanent boos kijkende bewakers hielden alle passagiers nauwlettend in het oog. Een Mexicaanse man werd uit de rij gehaald en verbaal in elkaar geslagen omdat hij zijn paspoort te snel en te onbeleefd uit de handen van een bewaakster had getrokken. Bibberend hield ik mijn ogen gericht op de televisieschermen die CNN toonden, waarop Trumps oranje gezicht iets te vaak aanwezig was.
De onvriendelijk ogende securityguard bekeek mij en mijn papieren met argusogen, alsof ze niet kon geloven dat dit onnozel kijkende, blonde ding voor kinderen mocht zorgen. Niet dat ik het haar kwalijk kon nemen. Na vijf minuten zette ze dan toch een stempel in mijn paspoort en zei ze dat ik moest doorlopen.
‘Have a nice day,’ zei ik nog. Ze negeerde me.

 

Ik vond uiteindelijk mijn veel te zware koffers en sleurde ze naar de uitgang. Ik zweette me te pletter. Ter voorbereiding op de ijskoude winters aan de East Coast, had ik een belachelijk dikke jas om bergen mee te beklimmen gekocht. Mijn acht-kilo-extra-betaald-zware koffers achter me aan slepend, zocht ik de uitgang. Om wéér een securitycheck te moeten doorstaan. Ik snapte niet goed waarom er een tweede check was, zoveel snode plannen kon ik toch niet uitgevoerd hebben in die 15 minuten sinds de laatste check. Maar uiteindelijk, UITEINDELIJK, stond ik op Amerikaanse grond. Het was niet bepaald de glamoureuze aankomst die ik voor ogen had gehad: door de koffers, de jas en de stress volledig bezweet, haar plakkend op mijn voorhoofd, wallen door slaapgebrek. Meer Heks and the City dan Sex and the City.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '