Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© THOMAS LEGRÈVE

‘Nieuwe kandidaten nodigen we uit voor een groepsetentje. Het moet klikken.’

Wouter (32) woont samen met zeven vrienden in een enorm herenhuis in Kortrijk

Met meerdere gezinnen of mensen onder één dak wonen heeft veel voordelen: je woont groter, goedkoper, veel socialer en vaak ook ecologischer dan als koppel of gezin alleen. Overtuigde samenhuizers ontvangen ons op de apero. Wouter (32), Ruben (27), Hanne (23), Jasmien (25), Delphine (25), Hanne (28), Tim (23) en Michiel (23) wonen samen in een enorm herenhuis. Ze delen een immense living, keuken en eetkamer, een bijkeuken met vier koelkasten en drie diepvriezers, twee badkamers en drie wc’s.


Wouter: ‘Ik ben hier acht jaar geleden komen wonen met een aantal studiegenoten. In de loop der jaren is dat geëvolueerd. Heel wat mensen verhuisden, er kwamen nieuwe mensen bij en nu wonen we met acht jonge, werkende huisgenoten samen. Een mix van studenten en werkmensen was vaak moeilijk, dat botste te veel in levensstijl.’

Hanne: ‘Ik keek vroeger graag naar W817, die serie op Ketnet over zes jonge mensen die hun weg zochten in het leven en samenwoonden. Dat zag er altijd zalig uit, en het voelt hier net hetzelfde. In één huis wonen met heel verschillende mensen met andere interesses en jobs: het zorgt voor interessante, levendige avonden.’

Wouter: ‘Gemiddeld blijft iemand hier nu zo’n twee jaar wonen. Ik heb een Facebookpagina gemaakt voor het huis waarop je alle informatie en foto’s vindt. Als we daar een oproep doen, hebben we vaak dezelfde dag nog nieuwe kandidaten. Ik praat eerst met hen, leid hen rond en toon hoe het hier in elkaar zit. Als we het dan allebei nog zien zitten, nodig ik die persoon uit voor een groepsetentje met iedereen. Want het moet wel klikken.’

Hanne: ‘Dat klinkt intimiderend, alsof je moet komen solliciteren, maar eigenlijk valt dat in realiteit goed mee. Bij mij was dat gewoon een oprecht leuke avond.’

Nieuwe kandidaten nodigen we uit voor een groepsetentje. Het moet klikken.

Afghaanse familie op bezoek


Wouter: ‘Je moet niet noodzakelijk vrienden zijn om samen te wonen. Het is zelfs makkelijker als je elkaar op voorhand niet kent. Bij vrienden zijn de verwachtingen vaak hoog, maar worden die soms niet ingelost. Maar dat betekent niet dat we geen dingen samen doen. Als er iemand naar een concert wil, vindt die hier wel altijd iemand die meewil. En er is altijd iemand thuis als je eens je hart moet luchten na een werkdag.’

Hanne: ‘Wat ons verbindt, is dat we allemaal niet zo traditioneel zijn. Er bestaat een andere toekomst dan recht van school samenwonen, verbouwen, trouwen en kinderen krijgen. Mensen zeggen vaak tegen me: Zo samenwonen, dat is toch tijdelijk? Wanneer begin je eens echt aan je leven?’ Alsof dit niet het echte leven is! Door hier te wonen, wordt mijn leven verrijkt. Jasmien en ik zijn zo eens samen naar Denemarken gelift. Of iemand anders had het idee om mee te doen aan Tables d’Hôtes, een project in Kortrijk waar je kon tafelen bij mensen uit andere culturen. Wij zijn bij een Afghaanse familie gaan eten, en dat was zo gezellig dat we hen hier ook geïnviteerd hebben.’

Wouter: ‘Of het soms te goed klikt tussen mensen? In al die jaren is er één koppeltje uitgekomen, zij wonen nu samen in Gent. Dat valt nog mee. Maar ik weet niet wat er voor de rest achter gesloten deuren gebeurt, natuurlijk (lacht).

Leve de poetsvrouw!


Hanne: ‘Financieel is samenhuizen ook interessant. Een grote kamer hier heb je voor 360 euro all-in, de kleinste kost 305 euro. Daardoor kan ik veel op reis gaan en leuke dingen blijven doen, anderen sparen voor een eigen huis. Een deel van dat geld gaat op een gemeenschappelijke rekening waar we een bankkaart voor hebben. Die hangt aan het mededelingenbord. Wie die week kookt voor de groep, pakt de bankkaart mee naar de winkel. Hij of zij koopt ook de gemeenschappelijke voorraad. Melk, eieren, kruiden, wasmiddel, wasverzachter… Dat is het enige grote nadeel: we ruiken allemaal hetzelfde (lacht).

Wouter: ‘Er is een reglement dat mensen ondertekenen als ze hier komen wonen, maar daar staat niks speciaals in. Meer de logische dingen, zoals dat je een gemeenschappelijke ruimte proper achterlaat. Het reglement is meer een stok achter de deur, mochten er problemen zijn, maar dat gebeurt amper. Als je hier komt wonen, ben je op zich al iemand die rekening houdt met anderen, anders kies je niet voor cohousing.

Hanne: ‘Kleine ergernissen worden ook snel uitgepraat. En vaak komt het neer op je gezond verstand gebruiken: ik moet niet hard met m’n kamerdeur gaan slaan als ik weet dat in de kamer naast mij iemand ligt te slapen die die nacht moest werken. De beste beslissing die we namen, is dat we een poetsvrouw hebben voor de gemeenschappelijke delen. Ik denk dat je maar gefrustreerd geraakt als je merkt dat jij het merendeel van het werk moet doen. Hier is het mooi verdeeld.’

We proberen één keer in de week een avond samen te eten. Eén iemand kookt dan voor de rest.

Wekelijks etentje


Wouter: ‘De meeste mensen zeggen dat ze de drukte van met acht samenwonen niet zouden aankunnen. Maar eigenlijk heb je die drukte nooit.’

Hanne: ‘Het huis is zo ruim dat het nooit te bevolkt aanvoelt. We zitten ook zelden allemaal samen in de zetel, want iedereen heeft drukke werkplanningen en sociale agenda’s. We proberen zeker één keer in de week een avond allemaal samen te eten. Eén iemand kookt dan voor de rest. Dat is altijd supergezellig, maar zelfs op dat wekelijkse etentje is het moeilijk om iedereen samen te krijgen.’

Wouter: ‘Het staat niet officieel in de regels, maar het is in principe niet de bedoeling dat iemands lief er nog komt bijwonen. Natuurlijk mag hier eens iemand blijven slapen, maar acht permanente bewoners is echt wel genoeg (lacht). Meestal zie je dan ook dat mensen weggaan als ze met hun lief gaan samenwonen. Of hier een houdbaarheidsdatum op staat? We werken met jaarcontracten, dus in principe kan het elk jaar stoppen. Als de huisbaas er geen zin meer in heeft. Of als ik er geen zin meer in heb. Ik ben een beetje de conciërge van het huis: ik zorg dat alle rekeningen in orde zijn, overleg met de eigenaar. Ik weet niet of iemand dat geregel ooit van mij zou willen overnemen, maar voorlopig ben ik nog niet weg. Het is hier nog veel te leuk.’

Meer straffe verhalen:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '