'Om de week op maandag hou ik mijn hart vast: hoeveel ruzies zullen er deze week weer zijn door en over de kinderen?'
7 lezeressen over plusmama zijn: ‘Hij wil niets slechts horen over zijn engeltje’
Je bent jong, wordt verliefd en dan blijkt dat je nieuwe lover al kinderen heeft. Maar misschien was jij helemaal nog niet bezig met kinderen en moet je nu ineens plusmama zijn? En wat met je eigen kinderwens? Deze 7 lezeressen vertellen hoe zij het aanpakken.
Nathalie kon niet omgaan met de dochter van haar partner. Hun relatie hield uiteindelijk geen stand.
Nathalie (30): ‘Ik was 19 toen ik een relatie kreeg met een man van 33. Hij had toen een dochtertje van bijna 7. Zijn dochter woonde met haar mama in Zwitserland en in de vakanties was ze bij ons. Daar kwam voor een deel de frustratie uit. Als ze kwam, moest er altijd iets speciaals gebeuren. Ik herinner me een bezoekje aan Disneyland waar ze zich roepend en tierend op de grond smeet als ze haar zin niet kreeg. Als je flink bent, krijg je een knuffel, zei hij dan. Ik denk dat we heel Disneyland hebben leeggekocht! Ik had daar al alarmbellen moeten zien afgaan, maar ik was 19 en stond er niet bij stil. Maar het bleef een terugkerend thema: zij kreeg altijd haar zin omdat hij bang was om haar te verliezen. Ook in haar relatie met mij, die niet goed was. En natuurlijk raakte ik daardoor gefrustreerd. Ondertussen zijn we uit elkaar, we waren uit elkaar gegroeid. Mijn eerste plusdochter is intussen 17 en nu is de band wel goed. Als ze in het land is, doen we iets samen met haar halfbroertjes en -zusje. Sinds negen maanden heb ik een nieuwe relatie. Ook hij heeft een dochtertje. Nu gaat alles wel goed. Het verschil is dat ze hier meer is en dat ze jonger is. Ze was nog maar 3 toen we iets begonnen. Ik ben zelf natuurlijk ook 10 jaar ouder en wil niet meer dezelfde fouten maken als vroeger. Ik sta erop dat mijn vriend en ik bij alle kinderen evenwaardig zijn als opvoedfiguur. Als hij een van mijn kinderen straf geeft, ga ik mee in zijn verhaal. Achteraf bespreken we wel onderling of het terecht was of niet. Je moet aan hetzelfde zeel trekken als partners.’
Lisa gaat volgens haar vriend te streng om met zijn kinderen.
Lisa (31): ‘Ik ben iets meer dan een jaar samen met mijn vriend, een ineens ben ik plusmama van drie meisjes (4, 7 en 9). Om de week op maandag hou ik mijn hart vast: hoeveel ruzies zullen er deze week weer zijn door en over de kinderen? Alles wat ik hen vraag is te veel, of ik moet de vraag vijftig keer herhalen. Mijn vriend vindt me te streng, zegt dat ik niet weet hoe ik kinderen moet opvoeden omdat ik er zelf geen heb. Dat kwetst, want ik en mijn mama staan steeds klaar voor zijn kinderen. Hij werkt in ploegen terwijl ik nog studeer. Alle zorg komt op mij terecht. Dat is oké, maar soms lijkt het alsof het allemaal maar logisch is dat je dat als vrouw doet. Terwijl als een man de kinderen van een ander accepteert, hij een held is. Ook voor vrouwen is plusmama zijn een ongelofelijke aanpassing. Het is moeilijk te beseffen dat je nooit helemaal aanvaard zal worden of in het plaatje passen. En daar mag de buitenwereld wel eens meer bij stilstaan.’
Lies had zich een leven als plusmama heel anders voorgesteld.
Lies (27): ‘Mijn nieuwe vriend had een dochtertje van zes, een schattig blond meisje. Ik had al visioenen van ons zondagochtend samen aan het spelen of het ontbijten, maar de werkelijkheid bleek niet zo gezellig. Hoe, ze moest haar bord niet leegeten voor ze van tafel mocht? En moest ze echt altijd tussen ons in komen zitten in de zetel als we tv-kijken? Ik moet me echt inhouden om dit soort dingen niet altijd tegen mijn vriend te zeggen, want hij wil niets slechts horen over zijn engeltje.’
Heleen voelt zich ondergewaardeerd in haar relatie.
Heleen (26): ‘Mijn vriend is twaalf jaar ouder dan ik en heeft al twee jonge kinderen. Ik doe mijn best, echt, maar het is niet evident om plots plusmama te zijn. Zo moet je afspraken en gewoontes volgen waar je zelf niet altijd achter staat, omdat hij en zijn ex dat zo hebben afgesproken. Moeilijk, want zelf zou ik het anders aanpakken. Maar ook – en ik durf het bijna niet hardop te zeggen – ik voel dat ik niet zoveel van deze kindjes kan houden als dat ik van mijn eigen kind zou houden. Ik vind het zoontje bijvoorbeeld leuker dan het dochtertje… Bovendien voel ik mij niet altijd gewaardeerd. Op Moederdag krijg ik geen tekening of knutselwerkje, hoewel ik ook ‘s nachts opsta om hen te troosten als ze slecht gedroomd hebben, hun lievelingskoeken meebreng van de winkel of de boel schoonmaak als ze een ongelukje gehad hebben.’
Plusmama Anny heeft nog een kinderwens, maar haar vriend niet meer.
Anny (25): ‘Mijn vriend is iets ouder dan ik en heeft twee kinderen uit zijn vorige relatie, een jongen en een meisje. Zijn kinderwens is vervuld, zegt hij. Hij heeft helemaal geen zin om nog een tweede keer in de pampers te zitten, ik denk ook dat hij zich wat schuldig zou voelen. Alsof hij nog een keer probeert. Maar wat met mijn kinderwens dan? Ik kan die toch niet zomaar wegsteken? Ik hoop maar dat hij nog van gedachten verandert. Ik heb nog wel wat tijd, gelukkig, want ik ben te verliefd op hem om zomaar weg te gaan.’
Evelien ziet haar pluszoontje doodgraag, maar wordt niet graag ‘plusmama’ genoemd.
Evelien (26): ‘Mijn pluszoontje is net 3 geworden, en ik zie hem doodgraag! Ik heb zelf een halfbroertje van die leeftijd, misschien dat het daarom vrij vlot gaat? Ik ken de leeftijd goed. En net omdat hij nog zo jong is, kent hij het concept mama en papa samen gewoonweg niet. Mama’s huisje is daar, papa’s huisje hier en daar hoor ik bij. Hij noemt me gewoon ‘Evelien’, soms gebruikt hij het koosnaampje dat zijn papa voor mij heeft. Je ziet dat hij nog aan het zoeken is welke functie ik in zijn leven heb, en dat mag. Ik heb nooit iets willen forceren. Ik verwacht niet dat hij me knuffelt of een kus geeft of me bij een bepaalde naam noemt. Hij heeft een mama en papa, ik ben zijn mama niet, al moet hij ook naar mij luisteren. Ik voed hem wel mee op. Ik heb er zelf nog geen naam voor gevonden. Plusmama is voor mij ook niet de juiste term. Ik zie mezelf meer als vriendin dan als een ouder. Zijn back-up als het niet goed gaat of de tussenpersoon als hij iets niet goed tegen zijn ouders durft te zeggen. We komen er nog wel uit (lacht).’
Ans voelt zich niet thuis als de kinderen van haar vriend langskomen.
Ans (28): ‘Ik heb het echt onderschat, dat hij kinderen heeft. Ze komen om het weekend en de helft van de vakanties, en ik zie er steeds als een berg tegenop. Doordat mijn vriend zich redelijk schuldig voelt, mogen ze alles als ze hier zijn. Ze zijn 6 en 9 jaar en het is alsof ze de boel overnemen als ze hier zijn. Het voelt dan absoluut niet meer als mijn huis. Maar blijkbaar is het zo dat kinderen voor alles gaan. Toch heb ik geprobeerd om het gezellig te maken als ze hier zijn en leuke dingen met hen te doen. Tot ik erachter kwam dat ze slecht over mij spraken tegenover hun moeder. Dat was het voor mij. Nu hou ik mijn afstand.’
Lees ook:
- 4 vrouwen over hun paniekaanvallen: ‘Ik wilde geen voet meer in zo’n vliegende doodskist zetten’
- 3 vrouwen over de haat-liefdeverhouding in hun leven: ‘Onmiddellijk flapte ik het eruit: Ik haat je’
- 3 vrouwen over de nieuwe liefde van hun ex: ‘Toen besefte ik pas écht dat het gedaan was’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
