Tanja (25) heeft sinds een paar maanden een affaire met haar getrouwde baas

‘Een tijdje geleden zat ik met vriendinnen op café en het ging over overspel. Een van mijn besties is bedrogen door haar ex, en ze haalde hard uit naar de “sletten die getrouwde mannen versieren”. Mijn vriendinnen gaven met z’n allen af op “de minnares”. Ze hadden het over loyaliteit, sisterhood en “van een man die bezet is, blijf je af”. Ik zat erbij en keek ernaar. Het was meteen pijnlijk duidelijk dat ik – hoe graag ik hen ook zie – nooit over mijn verboden liefde kan praten.’

Hoe mijn vriendinnen erover praten, zo bén ik niet. Ik ben geen kreng dat achter getrouwde mannen aan gaat. Ik werd gewoon verliefd.

‘Toen ik hen bezig hoorde, begreep ik hen. Ik wilde bijna meedoen, was mee verontwaardigd in hun plaats. Alleen… ik ben zo’n minnares. Het voelt niet zo. Hoe mijn vriendinnen erover praten, zo bén ik niet. Ik ben geen kreng dat achter getrouwde mannen aan gaat. Ik werd gewoon verliefd. Al anderhalf jaar lang heb ik een affaire met een getrouwde man. Mijn baas.‘

De passie waarmee hij tijdens het sollicitatiegesprek vertelde, maakte me meteen al enthousiast. Voor zo iemand kunnen werken, het leek me de max.

‘Christophe is geen vreemdganger. Of toch niet zoals het stereotype dat omschrijft. Hij is – net als ik – gewoon verliefd geworden. Toen ik bij hem ging solliciteren, vond ik hem al sexy. Ik heb nog naar een vriendin ge-sms’t dat ik het de max zou vinden om te gaan werken voor zo’n sexy vent. Hij is geen klassieke schoonheid, maar hij heeft de mooiste ogen die ik ooit zag. Donkerbruin, met lichte vlekjes erin die lijken op te lichten als hij praat. Mooi lichaam ook, groot en sterk gebouwd. Het sollicitatiegesprek had meer weg van een gewone babbel. Hij vertelde over zijn hobby – mountainbiken – en over zijn werk. De passie waarmee hij vertelde, maakte me meteen al enthousiast. Voor zo iemand kunnen werken, het leek me de max. Dezelfde dag kreeg ik telefoon: ik had de job. Ik denk dat ik nooit zo zenuwachtig ben geweest voor een eerste werkdag. Het was meer dan een job, dat gevoel.’

Vleug van een flirt

‘Het eerste jaar dat ik er werkte, was er een fijne spanning tussen ons. Soms zag ik Christophe naar me kijken op een moment dat hij dacht dat hij dat ongestoord kon doen. Dan voelde ik dat het meer was dan een ‘baas-blik’. Heel af en toe was er een vleug van een flirt. Zo subtiel dat ik er overdag van genoot, terwijl ik ’s avonds mijn hoofd brak over wat hij had gezegd en of ik me niet had verbeeld dat hij het flirtend zei. Hij kon heel enthousiast zeggen dat ik er goed uitzag, bijvoorbeeld. Maar is dat niet gewoon vriendelijk bedoeld? Maanden is het zo doorgegaan. Pieken en dalen. Momenten van euforie: hij voelt ook iets. Momenten van teleurstelling: ik ben een kalf om te denken dat een man als hij iets in mij zou zien. Ik ben niet lelijk, maar ik ben écht geen schoonheid. Ik had intussen zijn vrouw gezien, zij heeft wél dat modellentrekje. Hij had twee kinderen, ze waren het perfecte gezin. Ik wist dus echt wel dat het niets kon worden. En toch, de vlinders hou je niet tegen.’

We kwamen in een crappy mosselrestaurantje aan de dijk terecht. Het zag er niet uit, maar dat maakte me niet uit. Ik zat aan tafel met Christophe.

‘Na bijna een jaar hadden we een presentatie aan de kust. Het werd laat, maar het liep heel goed, Christophe was in de wolken. Het was zo veel beter verlopen dan hij had verwacht, en dat was ook dankzij mij, zei hij. Of ik mee wilde gaan eten, om het te vieren? We kwamen in een crappy mosselrestaurantje aan de dijk terecht. Het zag er niet uit, maar dat maakte me niet uit. Ik zat aan tafel met Christophe. Hij vertelde, ik hing aan zijn lippen. Hij gaf complimentjes en maakte grapjes. Op een gegeven moment keek ik naar hem, hij keek terug. “Wat is er?” vroeg hij. “Niks”, lachte ik. “Geheimpje.” “Vertel het me”, zei hij. “Alleen als jij mij een geheim vertelt.” Er hing een spanning en toen zei hij: “Ik ben getrouwd, maar misschien is dat niet zoals ik het wil. Of toch niet sinds ik jou ken.”‘

We hebben een hotel gezocht en gevreeën, de hele nacht lang. Onverzadigbaar was ik, nooit eerder meegemaakt.

‘We hebben gekust. We hebben een hotel gezocht en gevreeën, de hele nacht lang. Onverzadigbaar was ik, nooit eerder meegemaakt. Maar eindelijk, eindelijk kon ik laten zien wat ik voor hem voelde. Eindelijk kon ik iets met al die emoties die al maanden in mijn borstkas rondstuiterden.’

Geen romantisch sprookje

‘’s Morgens reden we naar huis, de hele weg lang was ik bang voor het afscheid. Bang dat hij zou zeggen dat het een vergissing was geweest. Het zou mijn hart breken, want ik was intussen smoorverliefd op hem. Dat was hij gelukkig ook… Hij zei dat hij niet wist hoe het verder moest. Dat hij nog nooit zo verliefd was geweest, maar dat hij getrouwd was, vader van twee jonge kinderen. Hij keek me aan, kwetsbaar en in de war. Het maakte alleen maar dat ik nog meer van hem hield. Dit was geen player, zijn gevoelens voor mij waren ook oprecht.’

Natuurlijk werken we gewoon samen, maar er zijn best wel momenten dat we van de nood een deugd maken.

‘En dus ben ik nu zijn minnares. We zien elkaar elke dag, behalve in het weekend. Natuurlijk werken we gewoon samen, maar er zijn best wel momenten dat we van de nood een deugd maken. Er zijn nog twee medewerkers bij ons op kantoor, die mogen niets doorkrijgen natuurlijk. Maar ik ben Christophes assistente, het is logisch dat we vaak samen op stap zijn. Af en toe zet Christophe een afspraak in de gezamenlijke agenda, waar wij met z’n tweetjes zogezegd naartoe moeten. Terwijl ik dan weet dat we een hotelkamer gaan zoeken. Het bezorgt me al op voorhand rillingen…’

Ik zou met Christophe willen trouwen, moeder willen worden van zijn kinderen. Maar die vrouw is er al. Die moeder van zijn kinderen bestaat. Ik ken haar zelfs goed.

‘Natuurlijk wil ik hem voor mij alleen. Ik kan nu, anderhalf jaar later, zeggen dat ik van hem hou. Dit is geen kalverliefde of gewoon lust. Het is meer dan dat. Ik zou met Christophe willen trouwen, moeder willen worden van zijn kinderen. Maar die vrouw is er al. Die moeder van zijn kinderen bestaat. Ik ken haar zelfs goed. Geregeld springt ze binnen, ze doet altijd vertrouwelijk met mij. Ze vindt me super, heeft me al een paar keer uitgenodigd om te komen eten bij hen thuis. Dat wimpel ik zo beleefd mogelijk af. Op het jaarlijkse bedrijfsfeestje was ze er ook. De hele dag stond ze bij mij. Ze vertelde grapjes, maakte me complimenten – over hoe content Christophe met mij was. Op zo’n dag kan ik door de grond zakken natuurlijk. Dan wordt het ineens écht. Dan zie ik mezelf voor wat ik ben: de minnares. Dan is er weinig over van het romantische sprookje van Christophe en Tanja.’

Ander en beter?

‘Na dat feest heb ik serieus getwijfeld aan mijn relatie met Christophe. Ik heb twee weken vakantie genomen – en eerlijk verteld aan hem waarom ik die nam – en geprobeerd me een leven voor te stellen zonder hem. Ik ben een week naar Frankrijk gegaan in mijn eentje. Ik wilde écht breken met hem. Ik nam me voor een andere job te zoeken en mijn leven opnieuw te beginnen. Misschien ooit iemand tegen te komen die ik ook graag zou kunnen gaan zien. Iemand die wél met mij over straat kan lopen hand in had. Die ook van mij is in het weekend.’

We hebben een mentale klik, passen emotioneel bij elkaar en ik heb nog nooit met iemand gevreeën zoals met hem.

‘Het lukte niet. De gedachte aan een leven zonder Christophe maakte me radeloos. Ik weet dat het lam klinkt, maar hij is mijn grote liefde. Het zit goed tussen ons, op elk vlak. We hebben een mentale klik, passen emotioneel bij elkaar en ik heb nog nooit met iemand gevreeën zoals met hem. Dus ben ik na die vakantie gewoon weer gaan werken. Elke morgen kijk ik in de agenda, wachtend op onze volgende “meeting buitenshuis”.’