Kim (23) is allergisch voor bijen-, wespen- en hommelgif

‘In mijn leven werd ik al viermaal gestoken door een wesp of bij. De laatste keer was zes jaar geleden en herinner ik me alsof het gisteren was. Tijdens de zomer van 2011 was ik aan het werk als kinderanimatrice op een camping, toen ik tijdens de show iets voelde kriebelen tussen mijn benen. Ik had een rokje aan en duwde automatisch mijn benen toe, maar op dat ogenblik voelde ik een helse pijn ter hoogte van mijn dijbeen en zag ik een wesp op de grond vallen.’

Gezwollen tong en keel

‘Het was niet de eerste keer dat ik gestoken werd, wel de eerste keer dat de reactie van mijn lichaam zo heftig was. Bij eerdere steken ontstond er een zwelling terwijl ik het nu binnen de vijf minuten heel benauwd had. Mijn tong en keel zwollen zodanig op dat ademhalen steeds moeilijker werd, en ik was ook duizelig en misselijk. Dat lijkt op een anafylactische shock, hoorde ik de campinguitbater zeggen, waarop hij me meteen naar het ziekenhuis bracht.’

Mijn tong en keel zwollen zodanig op dat ademhalen steeds moeilijker werd, en ik was ook duizelig en misselijk.

‘Gedurende de rit bleef ik kalm, al voelde ik me alsmaar slechter. Hoewel ik door de zwelling van mijn tong en keel nog amper kon praten, telefoneerde ik naar mijn ouders om te zeggen dat ik een wespensteek had en me niet goed voelde. Ik wist toen nog niet dat ik allergisch was, en had dus geen flauw idee hoe het zou afgelopen. In het ziekenhuis kreeg ik een infuus en namen de dokters een bloedstaal om te kijken wat de oorzaak was. Daaruit bleek dat ik allergisch ben voor het gif van alle wespen-, bijen- en hommelsoorten.’

Levensbedreigende situatie

‘Volgens de dokters heb ik extreem veel geluk gehad: als ik tien minuten later in het ziekenhuis was toegekomen, had het heel anders kunnen afgelopen, want zo’n anafylactische shock is een levensbedreigende situatie. Je kan hartfalen krijgen. Sindsdien heb ik altijd antihistaminepillen en een EpiPen (een adrenaline-injectie die je zelf kan toedienen, red.) op zak. Twee zelfs, voor het geval eentje niet werkt of niet volstaat. De voorbije jaren werd ik gelukkig niet meer gestoken, maar wanneer dat gebeurt, moet ik een EpiPen gebruiken en de ambulance bellen. In zo’n situatie is het belangrijk dat ik binnen de 30 minuten in een ziekenhuis ben, zodat ze antistoffen via een infuus kunnen toedienen.’

Gemoedsrust

‘Mijn EpiPen zorgt voor gemoedsrust. Ik heb ze nog niet moeten gebruiken, maar stel dat ik word gestoken en opnieuw een anafylactische shock krijg, dan is mijn overlevingskans veel groter als ik een EpiPen gebruik. Sinds ik weet dat ik allergisch ben, ben ik meer op mijn hoede, vooral tijdens de zomermaanden. Ik heb namelijk een lichte fobie voor naalden. Ik mag er niet aan denken dat ik mezelf zo’n injectie moet toedienen, en dat maakt me extra waakzaam.’

Ik hou altijd mijn glas of blikje in de gaten, want ik mag er niet aan denken dat ik een bij, wesp of hommel inslik.

‘Zodra ik een wesp, bij of hommel zie, ren ik in paniek weg. Mensen die me niet kennen, vinden dat grappig om te zien, maar voor mij kan zo’n steek een kwestie van leven of dood zijn. Ik hou altijd mijn glas of blikje in de gaten, want ik mag er niet aan denken dat ik er eentje inslik. Hoewel het gevaarlijk kan zijn, valt met dit type allergie goed te leven. Een tip: als je niet weet of je allergisch bent, vraag dan aan je huisarts om het te testen, zodat je het niet zoals ik pas ontdekt wanneer je leven eigenlijk aan een zijden draadje hangt.’

Tekst: Marijke Clabots