Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

'Ik heb op het punt gestaan om op te geven, maar mijn ouders en familie lieten dat niet toe. Zij hebben me erdoor getrokken, financieel en mentaal. Die steun is broodnodig wanneer je een sprong waagt.'

Julie (30) opende haar eigen kinderdagverblijf nadat ze haar job als werknemer in een crèche opgaf

Om zelf je ontslag te geven en zekerheden in te ruilen voor onzekerheden moet je doorgaans nogal goede redenen hebben. En dat had Julie. Zij gaf haar ontslag en werd er alleen maar beter van.


‘De nood aan een nieuwe uitdaging, dat heeft vier jaar geleden alles in gang gezet. Ik werkte op dat moment net zoals mijn beste vriendin Liesbeth als werknemer in een kinderdagverblijf. Een zalige job, maar wel eentje waarbij we werkten voor iemand anders. En wij wilden voor onszelf werken, een eigen kinderdagverblijf beginnen. Toen we die plannen voorzichtig vertelden aan mensen uit onze omgeving verklaarde iedereen ons voor gek.’

We stuitten op een kinderdagverblijf dat gesloten moest worden en besloten onze kans te wagen.


We hadden een goed betaalde job, werkzekerheid, geen zorgen als we de deur ’s avonds dichttrokken... Bovendien zouden we geen uitkering krijgen als we zelf zouden opstappen. Maar toch. De lokroep was te groot. We stuitten op een kinderdagverblijf dat gesloten moest worden en besloten onze kans te wagen. Wij zouden daar opnieuw een bloeiend verblijf van maken. Helemaal overtuigd waren we. We gaven allebei ons ontslag en twee weken na onze laatste werkdag openden we effectief ons eigen kinderdagverblijf.’

Negen kindjes te weinig


‘Vijf kindjes hadden we bij de start, terwijl er plaats was voor veertien kindjes. Dat betekende dus dat we te weinig inkomsten hadden om alles te bolwerken. We trokken onze plan en gingen er keihard voor, we kregen subsidies, maar toch was het spartelen om het hoofd boven water te houden. Het werd plots allemaal heel akelig en ik kreeg het gevoel dat we een grote fout begaan hadden. Ik was op dat moment een alleenstaande moeder met twee kindjes, Liesbeth was ook alleen, met één kindje. Wat hadden we gedaan? Alles opgegeven. Voor niets, misschien…’

Na een jaar vol zwarte sneeuw kwam er eindelijk verbetering: we haalden onze veertien kindjes! Eindelijk waren we vertrokken.


‘Liters tranen hebben we gehuild, meer dan eens heb ik jankend aan de lijn gehangen met mijn moeder. Zij heeft me er keer op keer doorgehaald door me met mijn neus op de feiten te drukken. Alsof alles zomaar vanzelf zou gaan? Alsof de start als zelfstandige zo simpel zou zijn? Ik besefte dat ze gelijk had. We moesten doorzetten en dat deden we. Na een jaar vol zwarte sneeuw kwam er eindelijk verbetering: we haalden onze veertien kindjes! Eindelijk waren we vertrokken. Nog een jaar later hebben we op een andere plek zelfs een tweede kinderdagverblijf kunnen openen, waardoor we nu een totaal van vijfenvijftig kindjes en vier personeelsleden hebben. Ik vind het nog steeds ongelooflijk als ik terugkijk naar welke weg we afgelegd hebben.’

Geen speelvogel meer


‘Ik ben in principe van werknemer naar werkgever gegaan. Ik zorg nog steeds voor de kindjes, maar ik heb nu ook administratieve taken, ik moet een onderneming leiden en in stand houden. Iets wat ik nog nooit gedaan had. Door mijn job op te geven is er zoveel veranderd, zelfs ik ben veranderd als mens. Vroeger deed ik mijn job, maar tegelijk was ik een speelvogel. De laatste jaren ben ik gegroeid, ik heb zoveel meer verantwoordelijkheden op mijn bord gekregen en ik neem die ook. Binnen maar ook buiten mijn job.’

Nu alles vlot loopt, is het tijd om te combineren, om nog steeds keihard te werken maar ook een moment voor mezelf en mijn gezin te nemen.


‘Vier jaar lang hebben we keihard gewerkt om de zaak draaiende te houden, om iets op te bouwen. Nu alles vlot loopt, is het tijd om te combineren, om nog steeds keihard te werken maar ook een moment voor mezelf en mijn gezin te nemen. En hetzelfde geldt voor Liesbeth. Moeilijk heb ik het wel gehad, maar spijt? Dat nooit. Ik ben heel impulsief en als ik iets wil, moet ik dat meteen hebben. Zodra het dan zover is, word ik een doorzetter. Ik ben altijd blijven geloven, en dat is meteen wat iedereen moet doen die een gelijkaardige verandering in zijn leven maakt. Blijf geloven, dan vind je wel een manier om het te doen lukken.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '