De vriend van Maaike (22) heeft er geen idee van dat ze een strafblad heeft

‘Ik heb er af en toe nachtmerries over. Dan heeft Jonas mijn verleden ontdekt en staat hij voor me. Ik probeer het hem uit te leggen, hem vast te pakken en te zeggen dat ik van hem hou. Maar hij duwt me gewoon weg, wil niet naar me luisteren. Hij kijkt naar me, met ogen die koud en leeg zijn. Liefdeloos, onverschillig. Hij houdt niet meer van mij.’

Hij vroeg me wat ik droomde, maar ik kon het hem niet vertellen. Mijn verleden kan ik niet met hem delen. Hij zou het niet begrijpen, zou me niet meer zien zoals nu.

‘Ik schrik uit zo’n nachtmerrie echt wakker. Laatst bleef Jonas bij me slapen en maakte hij me wakker omdat ik in mijn droom aan het roepen was. Hij vroeg me wat ik droomde, maar ik kon het hem niet vertellen. Mijn verleden kan ik niet met hem delen. Hij zou het niet begrijpen, zou me niet meer zien zoals nu. Hij zou niet meer van me houden. Jonas is zo’n lieve, zachte, pure jongen. Dé reden dat ik verliefd werd op hem. Maar wie hij is, staat in zo’n ongelofelijk contrast op mijn verleden dat een confrontatie tussen die twee alles kapot zou maken.’

Portemonnees pikken

‘Ik was wat je noemt een moeilijke puber. Vanaf mijn vijftiende botste ik met iedereen om me heen, vond ik de wereld oneerlijk, mijn ouders absolute losers. Ik kreeg een fout vriendje dat me leerde blowen, en voor ik het wist, zat ik elke avond stoned in de bosjes bij hem in de buurt. Dat is serieus geëscaleerd. Het begon als leuk en cool, maar na een jaar had ik elke dag mijn stuff wel nodig. Ik zat makkelijk aan zes, zeven joints per dag – terwijl ik nog een hele dag naar school ging…’

Ik heb zelfs de portemonnee van mijn beste vriendin gestolen. Ik kan het nu zelf amper geloven, maar toen “gebeurde” het gewoon.

‘Ik had altijd chronisch geldgebrek en mijn ouders vonden dat ik zelf verantwoordelijkheid moest nemen, natuurlijk. Mijn weekendwerk in de bakkerij raakte ik kwijt, omdat ik ’s morgens gewoon niet wakker werd na weer een avondje blowen. Zakgeld kreeg ik vaker niet dan wel – niet luisteren was geen zakgeld – dus ik zat in de shit. Op school pikte ik een portefeuille. En nog een. En nog een. Grenzen vervaagden, ik dacht niet na, leefde gewoon van de ene roes naar de andere. Ik heb zelfs de portemonnee van mijn beste vriendin gestolen. Ik kan het nu zelf amper geloven, maar toen “gebeurde” het gewoon. Net zoals toen ik op een avond met mijn vriendje en een paar vrienden rondliep, doelloos. En ineens was daar het geluid van brekend glas. Mijn vriendje had gewoon een autoruit ingeslagen. Voor ik het wist, begon iedereen te lopen, ik liep met hen mee. Mijn vriendje duwde me iets in de handen, ik keek zelfs niet, maar liep verder. Toen waren er die politiewagens. En daar stond ik, met de buit in mijn handen…’

Niet naar de cel, wél een strafblad

‘Ik ben uiteindelijk veroordeeld voor die autoinbraak, het vriendje wist opeens van niks, de rotzak. Ik was intussen nét achttien, alles kwam op mijn strafblad. Ze linkten me ook aan de diefstallen van portefeuilles op school en ik heb alles gewoon toegegeven. Zo kapotgeslagen door anderhalf jaar zwaar blowen, liegen en bedriegen én mijn vriend die me een mes in de rug stak. Ik zag het als een manier om een nieuwe start te maken. Ik zou niet meer liegen, maar mijn straf aanvaarden en opnieuw beginnen. Dat heeft de rechter gelukkig ook geloofd, ik kreeg werkstraf, moest een ontwenningsprogramma volgen, maar hoefde gelukkig niet de cel in. Ik heb mijn leven omgegooid, ben “wakker geworden”. Stoppen met blowen was niet makkelijk, maar het is me gelukt.’

Hij vindt eerlijkheid zo belangrijk, en alleen al het feit dat ik het die twee jaar dat we samen zijn voor hem verborgen heb gehouden, zou zijn vertrouwen breken.

‘Toen ik Jonas leerde kennen, was ik twee jaar clean, mijn verleden leek intussen een boze droom. Ik was zwaar in de fout gegaan, maar ik heb ervoor geboet. Alleen kan ik dat nooit aan Jonas vertellen. Hij zou me niet begrijpen. Hij kent me zo niet, maar ik ben zeker dat hij me dan ook niet meer zou zien zoals nu. Hij vindt eerlijkheid zo belangrijk, en alleen al het feit dat ik het die twee jaar dat we samen zijn voor hem verborgen heb gehouden, zou zijn vertrouwen breken. Ik heb het geprobeerd, in het begin. Ik had het over blowen, maar daar reageerde hij toen al zo afwijzend op dat ik maar heb gezegd dat ik het eens een keertje had geprobeerd en dan ben afgehaakt. In principe hoeft hij het niet te weten te komen, toch? Ik voel me er niet goed bij, maar ik blijf leven met mijn geheim. Mijn puberfouten hebben me al genoeg gekost, ik wil niet ook nog eens mijn lief verliezen door wat ik toen heb gedaan…’