Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...

'Veel mensen denken dat mijn job alleen maar rozengeur en maneschijn is, omdat ik dag in dag uit tussen die schattige, kleine baby’tjes werk. Maar helaas maken wij ook trieste taferelen mee.'

Arina (36) is verpleegkundige op de afdeling intensieve zorgen van de dienst neonatologie

Om negen uur achter je bureautje en om vijf uur weer naar huis? Niet voor Arina. Zij werkt als verpleegkundige in shifts en probeert dagelijks een evenwicht te vinden in haar onregelmatige leven.


‘Tijdens mijn opleiding verpleegkunde liep ik stage op de intensieve zorgen van de dienst neonatologie. Die job beviel me zo goed dat ik er na het behalen van mijn diploma meteen ben gaan solliciteren. Vandaag zijn we twaalf jaar verder en doe ik de job nog altijd met evenveel plezier. Dagelijks hou ik me in het Universitair Ziekenhuis in Antwerpen bezig met de verzorging van de pasgeboren baby’tjes en prematuurtjes. De kindjes die bij ons op de afdeling terechtkomen, hebben allemaal een moeilijke start gekend. Door complicaties bij de geboorte, omdat ze veel te vroeg geboren zijn, omdat er een afwijking ontdekt werd… De redenen zijn zeer uiteenlopend. Maar allemaal hebben de kindjes extra zorgen nodig.’

Al van bij de start van mijn opleiding was ik ervan overtuigd dat ik met kinderen wilde werken.


‘Veel mensen denken dat mijn job alleen maar rozengeur en maneschijn is, omdat ik dag in dag uit tussen die schattige, kleine baby’tjes werk. Maar helaas maken wij ook trieste taferelen mee, en moeten we soms van kindjes afscheid nemen. Dat maakt de job op emotioneel vlak bij momenten bijzonder zwaar. Maar het werk geeft me zoveel voldoening dat ik er dat graag wil bijnemen. Al van bij de start van mijn opleiding was ik ervan overtuigd dat ik met kinderen wilde werken. En mijn stage gaf me meteen de bevestiging dat dit echt wel de job was die ik later wilde gaan doen. Er wordt weleens gezegd dat verpleegkundige worden een roeping is, en daar ben ik het mee eens. Het verzorgende moet in je aard liggen en je moet heel graag omgaan met mensen. Daarnaast moet je het aankunnen om een grote verantwoordelijkheid te dragen. Heb je deze karaktereigenschappen niet, dan hou je de job volgens mij nooit vol. Want er zijn nu eenmaal ook een aantal nadelen aan verbonden.’

Byebye, terrasje!


‘Niet alleen de emotionele belasting van de job is zwaar, ook het werken in voortdurend wisselende shifts is niet altijd evident. Zolang ik nog een jonge vrijgezel was, zonder kinderen, had ik daar geen enkel probleem mee. Pas toen ik een vaste vriend kreeg en later ook mijn dochter geboren werd, begon het shiftwerken af en toe door te wegen. En natuurlijk is het ook niet plezant om op een zwoele zomeravond, wanneer je met vrienden op een terrasje zit, als enige te moeten opstappen omdat jij nog moet gaan werken. Hoe ouder ik word, hoe meer ik daar bij stilsta. Maar het werken in shifts heeft natuurlijk ook een aantal mooie voordelen, die een job van negen tot vijf niet kent. Ik kan rustig mijn boodschappen doen wanneer er niet veel volk rondloopt in de supermarkt, en ik moet minder opvang voor mijn dochter voorzien omdat ik overdag ook soms gewoon thuis kan zijn.’

Mijn echtgenoot heeft het er nu soms nog moeilijk mee, als ik ’s avonds naar mijn nachtshift moet vertrekken.


‘Partners van shiftwerkers die zelf met een regelmatig uurrooster werken, begrijpen niet altijd goed wat het werken in shifts precies inhoudt. Mijn man heeft daar ook aan moeten wennen. Hij heeft het er nu soms nog moeilijk mee, als ik ’s avonds naar mijn nachtshift moet vertrekken of als ik tijdens het weekend moet werken. Ook alleen moeten eten, wanneer ik de late shift heb, vindt hij niet zo tof. Sommige vrienden klagen weleens dat ze ons zo weinig zien. Maar na een aantal lange werkdagen of nachtshifts is een vrij weekend met het gezin heilig voor ons. Dan proberen we zo veel mogelijk tijd met elkaar door te brengen.

Topcollega’s


‘Mijn job heeft een vroege shift, een late shift en een nachtshift. Een vroege shift start bij ons om half zeven, en loopt tot drie uur. De late shift begint om half drie en eindigt om half elf. En tijdens de nacht werken wij van tien tot zeven uur. Ik heb geen vast rooster, en werk ook regelmatig tijdens het weekend en op feestdagen. Mijn uurregeling wisselt ook van week tot week. En elke maand van het jaar ziet er totaal anders uit. Doorgaans weten we ook pas enkele weken op voorhand hoe ons toekomstig uurrooster er zal uitzien. Dat maakt het niet gemakkelijk om lang op voorhand een feestje, uitstap of andere leuke activiteit te plannen.’

Collegialiteit is superbelangrijk als je werkt in wisselende shifts.


‘Maar we hebben op de afdeling wel een wensenboek. Daarin kunnen we noteren welke dagen we echt graag vrij zouden krijgen. Het wensenboek geeft geen garantie, maar in de mate van het mogelijke wordt er wel rekening mee gehouden. En gelukkig heb ik ook heel lieve collega’s met wie altijd wel te onderhandelen valt om van shift te wisselen. Collegialiteit is superbelangrijk als je werkt in wisselende shifts. Op onze afdeling, waar wij zelf ook wel eens een moeilijk moment kennen wanneer we met het overlijden van een van de kindjes geconfronteerd worden, of de werkdruk soms erg hoog ligt, is het heel belangrijk om op de goodwill van je collega’s te kunnen rekenen.

Mooi extraatje


‘Ondertussen werk ik al twaalf jaar in dit ritme. Het moeilijkste vind ik dat ik door mijn uurrooster leuke activiteiten van het weekend moet missen. Wanneer vrienden een etentje gepland hebben en ik moet passen, bijvoorbeeld. Hoe ouder ik word, hoe meer ik begin te ondervinden dat mijn lichaam niet zo gemakkelijk meer omgaat met het voortdurend wisselen van mijn bioritme. Na een reeks zware nachtshifts bijvoorbeeld, raak ik vandaag sneller vermoeid dan vroeger. Het mooiste voordeel aan het werken in shifts is voor mij persoonlijk nog altijd de mogelijkheid om een aantal dingen, die andere mensen na de kantooruren moeten doen, gemakkelijk tijdens de dag te kunnen plannen. En uiteraard mag ik ook het financiële aspect van mijn uurrooster niet over het hoofd zien. Mijn shiften maken mijn loon, dat moet ik eerlijk toegeven. Wanneer ik enkel daguren betaald zou krijgen, zou ik mezelf ondergewaardeerd voelen voor wat ik presteer en voor de verantwoordelijkheid die ik draag.’

De band die ik met de ouders van onze kindjes op de afdeling smeed, is zo uniek.


‘De extra’s die ik nu krijg, dankzij avond- en weekendwerk en het werken op officiële feestdagen, maken veel goed en zorgen voor een mooie bonus. Daarom wil ik ook zo lang mogelijk met dit onregelmatige schema blijven verder werken. Een tijd geleden heb ik er echt over nagedacht om een carrièreswitch te maken. Om iets compleet anders te gaan doen. Het was me allemaal even te veel geworden. Maar wat wou ik dan in de plaats? Ik had geen flauw idee. Zo ben ik uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat de voordelen van mijn huidige job toch nog altijd de bovenhand hebben. De band die ik met de ouders van onze kindjes op de afdeling smeed, is zo uniek. De dankbaarheid die ik van hen krijg is onbetaalbaar. En ook de collegialiteit en de fijne band die ik met mijn collega’s heb, geeft me veel extra energie. Het is duidelijk nog veel te vroeg voor mij om uit de verpleegkunde te stappen!’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' '