Vaak zeg je al snel ‘zand erover’, maar soms is het leed dat je werd aangedaan te groot. Kan je je man zijn bedrog, je mama haar liefdeloosheid, je vader zijn dubbelleven vergeven? Annelies (30) heeft haar man kunnen vergeven dat hij naar een prostituee is gegaan. Al zal ze het nooit vergeten.
‘Ik ben ondertussen al bijna drieënhalf jaar getrouwd, zij het het niet al die tijd gelukkig. Toch hebben we twee kindjes gekregen: eentje is nu drie en eentje één. We waren nog geen halfjaar getrouwd toen het bergafwaarts ging met onze relatie. Mijn man en ik hadden de ene ruzie na de andere, en gingen uit elkaar om elke keer weer opnieuw samen te komen. Tot die ene avond... hij ging een avondje uit met vrienden en beloofde mij dat hij niet zou drinken en op een redelijk tijdstip zou thuiskomen. Urenlang hoorde ik niets van hem, terwijl het later en later werd.’
Ik rook onmiddellijk de alcohol toen hij binnenkwam, maar kreeg geen antwoord toen ik vroeg waar hij zo lang gebleven was.
‘Pas om vijf uur ‘s ochtends kreeg ik een berichtje dat hij onderweg naar huis was. Ik rook onmiddellijk de alcohol toen hij binnenkwam, maar kreeg geen antwoord toen ik vroeg waar hij zo lang gebleven was. Tot ik het een paar uur later zelf te weten kwam. Toen ik geld wilde afhalen, bleek er een grote som geld van mijn rekening verdwenen te zijn... afgehaald aan een station met een bekende straat ernaast. Mijn echtgenoot heeft mij bedrogen, met een prostituee. Met mijn eigen geld! Het heeft meer dan een maanden geduurd vooraleer hij het wilde bekennen. Twee maanden zijn we uit elkaar geweest.’
Wegzappen
‘Mijn man is toen in een diep zwart gat beland en deed niets anders meer dan drinken. Na een tijdje besloot hij zich te herpakken en heeft hij mij gesmeekt om hem nog een kans te geven, wat ik uiteindelijk ook gedaan heb. Het heeft mij heel veel tijd gekost om hem dit te kunnen vergeven, al weet ik niet of het me wel helemaal gelukt is. Vergeten kan ik het sowieso niet. Als we naar een serie kijken en er komt iets over prostitutie op het scherm, voel ik mijn keel dichtknijpen. Elke keer moet ik terugdenken aan die avond. Mijn man weet het ondertussen en verandert dan meestal vlug van zender, maar ik blijf er dan de hele avond over piekeren. Ondertussen zijn we al tweeënhalf jaar verder. We hebben een tweede kindje gekregen, en mijn man is in behandeling voor zijn alcoholverslaving. Er zijn nog moeilijke momenten, en ik word nog steeds opgevolgd door een psycholoog, maar ik voel dat het steeds beter gaat. We geraken er wel door.’
Lees ook:
