Columniste Nele werd drie jaar geleden moeder en desondanks of net daarom doet ze het nog eens opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Die andere moeders doen ook maar wat! Ik weet dat het populair is om dat te roepen, zeker op het moment dat je je driftige kind aan één arm over de vloer van de supermarkt richting kassa trekt, maar ik doe het liever niet. Die zin roepen, niet dat trekken aan die arm. Ik trek zeker al eens. En dat is net mijn punt: ik doe dat niet zomaar. Ik doe dat omdat het voor mij op dat moment de beste optie lijkt.
Vanaf het moment dat je moeder wordt, doe je volgens mij dan ook nooit nog zomaar iets. Alles heeft altijd een bedoeling, zelfs al is het de bedoeling om geen bedoeling te hebben. Je doet zelfs niet zomaar wat als je zwanger wil worden. Op handen en voeten of ondersteboven, alles kan. Maar het is altijd met die ene bedoeling.
De ene keer laat je hen huilen en roep je, om hen de andere keer bij je in bed te nemen en zachtjes troostende woorden in hun oren te fluisteren. Maar het is nooit zomaar wat. Het is altijd met een bedoeling.
Door te beweren dat je zomaar wat doet, geef je jezelf misschien wel een soort van nonchalance die benijdenswaardig lijkt. Alsof iedereen gebukt gaat onder prestatiedruk, maar jij niet. Alsof het allemaal niet zo nauw komt wat betreft het moederschap. Maar volgens mij doe je jezelf daarmee tekort. Want niemand doet zomaar wat als het op zijn of haar kinderen aankomt. Op enkele zieke uitzonderingen na, vertrekt alles en iedereen vanuit het beste voor die kinderen. De ene keer laat je hen huilen en roep je, om hen de andere keer bij je in bed te nemen en zachtjes troostende woorden in hun oren te fluisteren. Maar het is nooit zomaar wat. Het is altijd met een bedoeling.
En altijd opnieuw klinkt het toch bij zoveel moeders en mezelf in koor: doe ik het wel goed? Ben ik een slechte moeder? Het is vermoeiend en het leidt nergens toe. Daarom wil ik niet langer twijfelen aan mezelf. Niet wanneer ik het gevoel heb dat ik mijn kinderen te veel of net te weinig aandacht geef, niet wanneer ik wel of net niet consequent ben, niet bij alle andere twijfelgevallen. Nooit.
Het is allemaal onnodig, want ik twijfel zelden aan mijn goede bedoelingen. Ik doe het goed, alleen al omdat ik me die vraag stel. En ik ben geen slechte moeder, ik ben een goede moeder met soms een slechte dag. En die andere moeders? Die doen ook maar wat hen het beste lijkt.
Meer columns van Nele lees je hier.
