‘Ik was niet uitgenodigd voor een barbecue met poolparty, puur omdat ik een moeder ben’

Nele is twee jaar geleden mama geworden en doet het daarom of desondanks nóg eens allemaal opnieuw! Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.

Een barbecue met poolparty. Zoveel is er tegenwoordig nodig om mijn volle­dige zijn te reduceren tot... een moeder. En dat mag met enig afkeuren gelezen worden. Ik ben onlangs namelijk níét uitgenodigd voor een barbecue met poolparty, puur omdat ik een moeder ben. En omdat het organiserende gezelschap dacht dat ik daarom toch geen tijd en zin zou hebben, niet zou willen of kunnen. ‘Met de kindjes en zo.’ Dat was de uitleg. Dat was de reden waarom ze veronder­stelden dat ik niet langer een barbecue met poolparty zou opvrolijken. Ik ben vandaag niet meer helemaal mee met politiek correcte termen, maar een dergelijk voorval hoort volgens mij toch onder de noemer ‘mommy shaming’.

Er is inderdaad veel dat ik niet meer kan, met de kindjes en zo. Mezelf eens wassen in plaats van de kinderen, bijvoorbeeld. En me deftig aankleden. Of rustig ontbijten. Hoewel ook de kinderen vaak ongewassen, met vuile kleren en zonder ontbijt het huis uit gaan... Het welzijn van de kinderen is dan ook een mooie indicatie voor het welzijn van de ouders. Hoe beter het gesteld is met die kinderen, hoe slechter het vaak met de ouders zelf gaat.

Er is ook veel dat ik niet meer wil, met de kindjes en zo. ’s Nachts opstaan omdat de slaapkamerdeur van de kleuter vier en niet exact vijf centimeter op een kier staat, bijvoorbeeld. Babynagels knippen. Stenen uit de wasmachine rapen omdat die nog in elke jas­ en broek­ zak van de kleuter zaten. Veters binden als ik gehaast ben. Tanken en geld afhalen. Vers en gezond koken. Er is ook veel dat ik effectief even niet meer doe. Uitgaan. Sporten. Hard nadenken. En dat komt dan vooral omdat ik daar te moe voor ben. Maar ondanks alles, ondanks al dat wel of niet willen en kunnen, behoor­de een barbecue en poolparty die bewuste dag wel nog steeds tot mijn mogelijkheden. Ook met de kindjes en zo.

Daarom zou het tof zijn als men­sen stoppen met denken in ande­ren hun plaats, en dan specifiek in moeders hun plaats. Weg met die veronderstellingen. Dat moeders geen carrière meer zouden willen of kunnen maken, om maar iets te zeggen. Of dat hun ambities enkel nog reiken tot het opvoeden van hun kroost. Weg met het idee dat moeders uitgedroogde pruimen zijn en enkel nog willen moederen, want ‘al de rest zullen ze waarschijnlijk toch niet meer willen of kun­nen’. Voor mij geldt nochtans het omgekeerde. Omdat ik moeder ben, wil ik het allemaal eens zo hard. En zodra ik ook effectief uitgenodigd word om deel te nemen aan het echte leven, zal ik wel beslissen of ik wil en kan, en of ik tijd en zin heb.

Meer columns van Nele:

• ‘Op de foto was zij een baby en had ik een babyface. Nog zo’n bewijs van de tijd die genadeloos is en verder tikt, terwijl die ook eens zou mogen stilstaan.’
• ‘Toen ik vroeg waarvoor ze bang was, gaf ze een redelijk eenduidig antwoord: voor alles’
• ‘Ik had moeten weten dat je nooit met boze mensen mag lachen. Zeker niet met boze kleuters en niet als ze het kunnen zien.’