'Toen we het huis van mijn bobonne leegmaakten, voelde ik voor het eerst de liefde voor pre-loved spullen.'
Eva’s edito: ‘Waarom ging ik voor spullen die twee jaar meegingen, in plaats van een heel mensenleven?’
De pijn van het wegwerpen
Toen mijn bobonne erg ziek werd, liet ze het ons beloven. ‘Geen afvalcontainer voor mijn huis die je gewoon volgooit!’ De gedachte dat haar hele huisraad zomaar op een afvalberg zou belanden als zij er niet meer was, deed haar bijna nog meer pijn dan de behandelingen in het ziekenhuis.
Ze was een zorgvuldige vrouw, heel netjes en ze had best veel spullen. Haar kleine huisje zat propvol. Maar wel met spullen die ze jarenlang koesterde. Ze werden elke dag netjes afgestoft, opgeblonken, bewonderd. Ze liep op zachte slofjes door haar huis, voorzichtig om niets te breken. Alles had jarenlang precies hetzelfde plekje.
Toen we haar huis verkochten en het dus toch moesten leegmaken, voelde je de liefde voor elk stuk in huis. In de badkamer vond ik de oude fles badschuim in de vorm van een kikker, waar eerst mijn vader en daarna mijn broer en ik jarenlang mee speelden. Het was het enige badspeeltje dat we hadden. Op het logeerbed zat die ene ietwat griezelige oude pop die één oog niet meer kon openhouden die ze ooit met mijn opa in Frankrijk voor me kocht omdat ze op mij leek (toen beide ogen nog functioneerden uiteraard). Haar servies had nauwelijks barstjes, maar zelfs de beschadigde kopjes waren er nog, die stonden gewoon achteraan in de kast als lieve herinnering aan een iets te wilde kleindochter (ja, ik) die er té hard theepartijtje mee gespeeld had. Haar kleerkast was een echte schatkamer, vol prachtig bewaarde vintage en kleine juweeltjes. Krantenpapier in de schoenen, de bloezen netjes opgevouwen met zijdepapier ertussen.
De kleerkast van mijn bobonne was een schatkamer, vol prachtig bewaarde vintage en kleine juweeltjes.
Hoe anders was ik bezig met mijn T-shirts van 10 euro, die ik soms na één keer dragen al beu was? En mijn wisselende interieur? Waarom ging ik voor spullen die twee jaar meegingen, in plaats van een heel mensenleven? Het was de eerste keer dat ik de liefde voor pre-loved items (wat een mooi woord toch?) voelde. Dagenlang pakten we zorgvuldig alles uit haar huis in. En weet je wat? Nu, bijna twintig jaar later, hebben die spulletjes nog altijd dezelfde waarde. Mijn broer serveert ijs uit haar cocktailemmer bij feestjes, ik drink uit haar wijnglazen en theekopjes, mijn mama draagt haar ringen, mijn papa heeft haar oude fotokadertjes een nieuwe plaats in hun huis gegeven en die griezelige pop was de eerste pop die mijn dochter zag (ze vond ze prachtig!).
Haar kleren waren mijn maat niet, maar toen wél de inspiratiebron en eerste stock voor een online vintagezaakje dat ik met een vriendin begon. Het was heerlijk om een lovende review te lezen als iemand een van haar bloezen thuis kreeg in zijdepapier en er dol op was. Onlangs vond ik in een pre-loved boetiek de tas van mijn dromen (op de foto beneden). Die pak ik later in zijdepapier in voor mijn dochter.
Achter de schermen bij Flair:
Op de cover: Enata
‘Ik had nooit gedacht dat ik op de cover van Flair zou staan, maar alles om tweedehandsmode en duurzaamheid te promoten!’
Met de buggy als winkelkarretje schuimde decoredactrice Joni De Kringwinkels af op zoek naar oude spullen die ze een nieuw leven kan geven.
Moderedactrice Catherine en fotografe Irmy gingen op zoek naar de grootste vintageliefhebbers en leukste tweedehandsboetieks, van de rommelmarkt tot De Kringwinkel.
Beautyredactrice Charlotte: ‘Mijn bijdrage voor een groenere badkamer? Zo veel mogelijk solids én twee sorteerbakjes voor afval: een voor glazen potjes en flesjes en een voor verpakkingen die in de blauwe zak mogen.’
Eva’s pre-loved handtas
Lees Flair in onze app
Lees je favoriete magazine gewoon op je smartphone of tablet in onze Flairapp. Download ‘m snel hieronder en veel leesplezier!
>>> Download onze app hier voor iOS en hier voor Android <<<
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
