Koen en Caroline zijn de trotse ouders van hun dochtertje Robine.
Caroline (32): ‘Na de bevalling zei ik direct: ““Wat een makkie!””‘
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Caroline (32) werd na een moeilijke periode waarin ze twee zware ongevallen had en antidepressiva slikte toch zwanger. Koen (34) en zij verwelkomden hun dochtertje Robine.
‘Ik ging een tijdje terug door een enorm moeilijke periode’, vertelt Caroline. ‘Mijn hobby én passie is paardrijden, maar ik kwam twee keer enorm zwaar ten val wat niet enkel fysiek, maar ook mentaal voor de nodige littekens zorgde. Daarnaast ging het niet goed op mijn werk én lukte het Koen en mij niet om zwanger te raken. Daardoor slikte ik zelfs even op doktersvoorschrift antidepressiva. Na een jaartje beslisten we om toch opnieuw voor een kindje te gaan. Ik stopte met mijn medicatie en we riepen de hulp in van de wetenschap. Na het terugplaatsen van een eerste embryo kregen we het goede nieuws dat ik zwanger was’
Zwangerschapsdiabetes
‘Mijn zwangerschap verliep heel vlotjes’, aldus Caroline. ‘Toch was ik zo bang voor complicaties dat ik achteraf gezien te weinig genoten heb van die periode. Naar het einde toe werd wel zwangerschapsdiabetes vastgesteld waardoor ik enkele weken insuline moest spuiten en mijn bekken hadden toch ook genoeg van die bolle babybuik.’
Ik was zo bang voor complicaties dat ik achteraf gezien te weinig genoten heb van mijn zwangerschap.
‘De meter en peter voor onze baby was een uitgemaakte zaak: mijn broer en Koens zus’, zegt Caroline. ‘We vroegen hen allebei met een gepersonaliseerde doos Chokotofs waarop stond: “Wil jij mij choko-toffe peter/meter zijn?”. Ik was zwanger te midden van de pandemie en dat vind ik wel jammer. Ik kon geen kinderkleertjes gaan halen in de winkels, mijn vrienden en familie zagen me slechts enkele keren met mijn babybuik en de babylijst vastleggen, gebeurde in verschillende dagen omdat we telkens maar een uurtje mochten blijven in de babywinkel. Heel vermoeiend!’
Natte onderbroek
‘Wat ik heerlijk vond aan zwanger zijn, is dat ik rustiger en gelukkiger was dan ooit tevoren‘, vertelt Caroline. ‘Al die hormonen hadden precies een goed effect op mij, want ik zat enorm goed in mijn vel. Ik kon met alles lachen, zelfs wanneer mijn vriend onnozele opmerkingen maakte (lacht).’
‘De avond voor mijn bevalling gingen we eten bij mijn schoonouders’, aldus Caroline. ‘Als we vertrokken, zei ik voor de grap: “Kijk maar goed naar mijn buik, want de volgende keer als je me ziet, is hij misschien weg!”. En ja, de volgende ochtend stond ik op met een natte onderbroek. Ik zei nog al lachend tegen Koen dat de baby mijn blaas kapot had gestampt, maar we gingen voor alle zekerheid toch naar het ziekenhuis.’
Stoere naam
‘Daar werden mijn weeën opgewekt en toen ging het eigenlijk heel snel allemaal’, vertelt Caroline. ‘Toen ik begon te persen was onze kleine meid er al goed en wel voor ik het besefte. Wat een makkie. Het eerste wat ik tegen Koen zei, was: “Dit doe ik nog een keertje!” (lacht). Terwijl ik eerlijk gezegd op voorhand wel wat schrik had voor die bevalling. Dat bleek volledig ongegrond.’
Ik ben beginnen afkolven, maar was na drie weken letterlijk leeg en op! Ik vond het enorm moeilijk om te stoppen en dat resulteerde in heel wat traantjes.
‘Koen en ik kozen vrij snel de naam Robine’, zegt Caroline. ‘We wilden iets stoers voor onze kleine meid, maar ook een naam waar je onmiddellijk aan kan zien dat het een meisje is. Daarom voegden we er die “e” aan toe. Het is ook een naam die niet veel voorkomt. Dat jaar waren er maar 14 Robinetjes geboren.’
Moedermelkring
‘Ik gaf Robine de eerste drie weken borstvoeding, maar daarna hapte ze niet meer aan’, aldus Caroline. ‘Ik ben dan beginnen afkolven, maar was na drie weken letterlijk leeg en op! Ik vond het enorm moeilijk om te stoppen en dat resulteerde in heel wat traantjes. Om toch een mooie herinnering te hebben aan die intieme periode liet ik een moedermelkring maken. De ring heeft een steen die gemaakt is van mijn moedermelk en ik ben er enorm trots op.’
‘Ik ben heel graag mama’, zegt Caroline. ‘Ik geniet zelfs van de momenten waarop ik met een slaapkop aan haar wiegje sta om haar te troosten nadat ze haar tutje verloor. Soms wordt het me wel wat te veel en kan ik ontzettend genieten van een moment zonder een kind dat voortdurend aan je lijf hangt. We moeten dit eerlijk kunnen toegeven. Momenteel leef ik op die befaamde roze wolk en is mijn gezinnetje compleet. Koen zou nu al een tweede willen, maar ik hou de boot nog wat af. Het is perfect zoals het is, en ik wil dat nog even koesteren.’
Deze foto werd tijdens de laatste week van mijn zwangerschap getrokken. Mijn bolle babybuik komt mooi tot zijn recht in dit kleedje.
Met deze foto lieten we de hele wereld weten dat ons klein meisje eraan kwam.
Hier is Robine net geboren, haar oogjes zijn zelfs nog dicht. Ze draagt een schattig pakje dat we kregen van mijn schoonouders.
Op het speciaal voor ons ontworpen geboortekaartje staat een olifantje dat een klavertjevier vast heeft omdat Robine ons klein gelukje is. Binnenin staat een kort, maar krachtig tekstje: ‘Al ons later is met jou’
Het doopsuiker is in hetzelfde thema als het geboortekaartje: roos en met olifantjes.
Hier is Robine nog maar een weekje oud en lag ze nadat ze eten kreeg na te genieten op mijn arm. Ik hou van haar glimlach.
Dit was een enorm spannend moment voor ons, want Robine ging niet graag in bad. We probeerden toch eens een babyspa en sindsdien geniet ze van elk badje.
Het is zo’n vrolijke baby. Haar lach is ook zo aanstekelijk.
Een moedermelkjuweel is heel persoonlijk, want de steen is gemaakt met mijn moedermelk. Het is een herinnering aan een prachtige periode.
Onze kleine meid is al 10 maanden. Ze kan al mooi rechtop zitten en begint zelfs al bijna te kruipen. Elke dag is prachtig met ons dochtertje.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
