‘Mijn vriend Jonathan moest bij dat beeld even gaan zitten en zag zo wit als mijn ziekenhuisdeken (lacht).’
Keefie (24): ‘Ons zoontje kwam met een zuignap ter wereld omdat hij een beetje bleef vastzitten’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Keefie (24) en Jonathan (24) wilden jonge ouders zijn. Ze zijn nu de trotse mama en papa van Lewis.
‘Jonathan en ik wilden jonge ouders zijn’, vertelt Keefie. ‘Ik wilde wel eerst mijn opleiding orthopedagogie afmaken zodat ik ons kindje mee financieel kon onderhouden. Eenmaal vast werk waren de babykriebels snel aanwezig, maar toch was ik wat bang. Zowel mijn mama als die van Jonathan konden door medische problemen moeilijk kinderen krijgen en dat spookte enorm door mijn hoofd, want wat als dat bij mij ook het geval zou zijn…’
Nog meer mooie, inspirerende en ontroerende verhalen van mama’s over het moederschap vind je onder onze rubriek Babyb(r)abbels.
Tranen van geluk
‘We lieten ons niet ontmoedigen en ik stopte met anticonceptie in juni 2022’, gaat Keefie verder. ‘Twee maanden later was ik vijf dagen overtijd. Ik kon het niet geloven dat het al zo snel prijs zou zijn, maar de zwangerschapstest was duidelijk! Ik kan niet omschrijven welk gevoel er dan door me heen ging, ik was supergelukkig!’
Ik wilde eerst in bad bevallen zonder epidurale omdat ik echt wou voelen hoe het was om een kindje ter wereld te brengen. Maar na een paar uur kon ik de pijn niet meer verdragen!
‘Ik wilde Jonathan op een originele manier het geweldige nieuws vertellen, dus ik reed snel naar de winkel om wat spulletjes en maakte er een leuk cadeautje van. Toen hij het zag, kreeg hij tranen in zijn ogen en knuffelde hij me innig! We gingen nadien voor alle zekerheid nog eens langs bij de gynaecoloog en hij bevestigde het goede nieuws: ik was vijf weken ver! Mijn familie was ook in de wolken, want ons kindje is het eerste klein- en achterkleinkind.’
Dikke buik
‘Ik was heel graag zwanger en ik had eigenlijk geen kwaaltjes buiten zure oprispingen en maagzuur’, aldus Keefie. ‘Naar het einde van mijn zwangerschap was ik die dikke buik wel beu (lacht). Ik kon me niet meer draaien in bed, ik kon mijn schoenen niet meer goed aandoen, mijn kledij paste niet meer zo goed en ik waggelde in plaats van goed door te stappen. Al kon ik eigenlijk niet klagen, want ik kwam slechts vijf kilo bij! Achteraf gezien was dat het gewicht van ons kindje, mijn placenta en mijn vruchtwater samen.’
‘De bevalling verliep vlotjes’, vertelt Keefie. ‘Ik wilde eerst in bad bevallen zonder epidurale omdat ik echt wou voelen hoe het was om een kindje ter wereld te brengen. Maar na een paar uur kon ik de pijn niet meer verdragen! Het voelde als menstruatiepijn, maar dan maal duizend! Jonathans vingertoppen zagen paars omdat ik zo hard in zijn hand kneep. Dankzij die verdoving viel de pijn weg. Ik voelde mijn benen en poep bijna niet meer. Ik kon ook nog enkele uurtjes slapen voor ik moest beginnen persen.’
Zuignap
‘Ons zoontje kwam uiteindelijk met een zuignap ter wereld omdat hij een beetje bleef vastzitten’, vertelt Keefie. ‘Jonathan moest bij dat beeld even gaan zitten en zag zo wit als mijn ziekenhuisdeken (lacht). Achteraf knipte hij de navelstreng door en werd Lewis op mijn borst gelegd. Ik begon onmiddellijk te huilen. Dat moment is zo magisch!’
Ons zoontje kwam met een zuignap ter wereld omdat hij een beetje bleef vastzitten. Jonathan moest bij dat beeld even gaan zitten en zag zo wit als mijn ziekenhuisdeken.
‘Na de bevalling had mijn lichaam wel wat tijd nodig om te herstellen, want ik was gescheurd en geknipt’, aldus Keefie. ‘Ik waggelde nog meer dan toen ik zwanger was! We kozen trouwens voor de naam Lewis omdat Jonathan die al jarenlang mooi vond. Ik was in het begin niet zo fan, maar omdat we de naam tijdens de zwangerschap vaak al plagend zeiden tegen mijn buik ging ik toch overstag.’
Kloven
‘Verder was de kraamperiode wel wat wennen’, vertelt Keefie. ‘Zeker omdat de borstvoeding niet zo vlot verliep. Lewis hapte niet altijd mooi aan waardoor ik kloven kreeg in mijn tepels en dat doet verschrikkelijk veel pijn! Ik had ook niet genoeg melkproductie waardoor we ook moesten beroep doen op flessenvoeding. Hierdoor had ik het gevoel dat ik als mama tekortschoot, want ik kon mijn eigen kind niet voldoende eten geven. Gelukkig kon Jonathan dat uit mijn hoofd praten.’
‘Ik vind het fantastisch om mama te zijn’, aldus Keefie. ‘Al moest dat moedergevoel wel groeien. We moeten nu nog altijd wat zoeken naar een nieuw evenwicht, maar met ons tweetjes slaan we ons daar wel door. Jonathan is een fantastische papa. Lewis zal dan ook zeker niet ons enige kindje blijven. We willen graag een broertje of zusje voor hem, maar we willen eerst nog wat met ons drietjes genieten.’
Op deze foto ben ik 35 weken zwanger.
Met dit pakketje vertelde ik het geweldige nieuws aan Jonathan.
Dit is de allereerste echo. Het begin van een nieuw hoofdstuk in ons leven.
Met deze foto maakten we onze zwangerschap bekend aan onze vrienden en familie.
Dit is de allereerste foto van Lewis toen de vroedvrouwen hem aan mijn borst legden.
Mijn favoriete foto van Lewis.
Het geboortekaartje ontwierpen we volledig zelf en staat samen met dit bord in onze woonkamer.
We slapen wanneer de baby slaapt (lacht). Iets wat de papa niet zo erg vindt.
Nog meer mama’s over het moederschap:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
