Exact 20 jaar geleden werd het homohuwelijk in België gelegaliseerd.
Steve en Bram: ‘We stapten niet in het huwelijksbootje om een statement te maken, wel om onze liefde te vieren’
België was exact 20 jaar geleden het tweede land waar het homohuwelijk werd gelegaliseerd. Terwijl het bij ons de normaalste zaak is dat twee personen van hetzelfde geslacht in het huwelijk kunnen treden, is dat wereldwijd helaas anders. Reden te meer om de twintigste verjaardag van dit heuglijke feit niet onopgemerkt voorbij te laten gaan.
Steve en Bram gaven elkaar het jawoord op 14 mei 2016 en adopteerden drie jaar geleden dochtertje Julia. Ze hopen dat het huwelijk tussen twee personen van hetzelfde geslacht voor altijd een evidentie mag zijn én zal blijven.
Steve: ‘Ik was twaalf toen ik verliefd werd op een jongen van mijn klas. Op mijn veertiende durfde ik open kaart te spelen tegenover de klasgenoot in kwestie en hadden mijn ouders door dat ik niet zo goed in mijn vel zat. Toen ze vroegen of ze mij een vraag mochten stellen, zei ik dat ik wist welke zou volgen en dat het antwoord ja was. Dat was mijn coming-out.
Van vakantielief naar echtgenoot
Bram: ‘Ik worstelde iets meer met mijn geaardheid dan Steve. Diep vanbinnen heb ik het altijd geweten, maar tussen weten, voelen én accepteren is er een wereld van verschil. Uiteindelijk kwam ik uit de kast rond mijn negentiende. Met een bang hartje, maar dat nieuws werd door mijn omgeving veel beter onthaald dan ik ooit had verwacht. Vier jaar later leerde ik Steve kennen op een holebikamp dat georganiseerd werd door de jongerenwerking van Wel Jong Niet Hetero.’
Steve: ‘De vonk sloeg tijdens die vakantie over en intussen zijn we al zeventien jaar verder, waarvan zeven jaar getrouwd, in goede en kwade dagen (lacht). Ik weet niet anders dan dat twee personen van hetzelfde geslacht in het burgerlijk huwelijk kunnen treden, maar mocht dat niet mogelijk zijn, dan zou ik me ongetwijfeld minderwaardig voelen. Bram en ik vonden het allebei belangrijk om te trouwen, en iedereen moet die kans krijgen.’
Bram: ‘In tegenstelling tot Steve was ik er als tiener van overtuigd dat trouwen en kinderen krijgen er voor mij niet inzat, wat maakt dat je door een rouwproces gaat om te proberen dat een plekje te geven. Doordat de wetgeving in 2003 veranderde, kon die droom – die ik in feite opgeborgen had – toch verwezenlijkt worden en dat is ronduit fantastisch.’
Fijn om gezien te worden
Bram: ‘Ik dacht altijd dat ik Steve ten huwelijk zou vragen, maar hij was me voor (lacht). Op ons huwelijk kregen we alleen maar positieve reacties. We worden zelden met vooroordelen geconfronteerd.’
Steve: ‘We stapten niet in het huwelijksbootje om een statement te maken, wel om onze liefde te vieren en ons engagement naar elkaar toe te tonen. Jammer genoeg heeft niet iedereen hetzelfde geluk en zijn er de laatste jaren ontmoedigende trends en feiten die zich voordoen. Denk maar aan landen zoals Italië en Hongarije, die de rechten fors terugdraaiden.’
Op zo’n verjaardag denk je weleens na over hoe dankbaar we mogen zijn dat dit in België een evidentie is.
Bram: ‘Op wereldvlak is er een heel rechtse polarisatie, waardoor je op zo’n twintigste verjaardag wel eens nadenkt over hoe dankbaar we mogen zijn dat dit in België een evidentie is. Als er ooit een dag aanbreekt dat ik voel dat onze rechten worden teruggeschroefd, dat we als het ware opnieuw in de kast worden gejaagd, zal ik actiever zijn dan alleen een enquête te ondertekenen. Het is beangstigend wat er aan het gebeuren is, dus het is extra mooi en bijzonder wat wij elke dag mogen meemaken. Dat is voor mij de reden om stil te staan bij deze verjaardag.’
Steve: ‘Vroeger hechtte ik niet veel belang aan het queergegeven, maar uiteindelijk is het een essentieel onderdeel. Het heeft veel meer te maken met wie ik als persoon ben dan puur wie mijn partner is.’
Bram: ‘Toen ik jonger was, was ik fier als mensen zeiden dat ze niet zagen dat ik homo ben. Sinds een aantal jaar vind ik het net fijn om gezien te worden. We hebben dan ook geen reden om ons te verstoppen. Een paar jaar geleden werd homoseksualiteit nog als een psychische aandoening beschreven. Van zo ver komen we. Gelukkig veranderen tijden, al hoop ik dat de zogezegde norm verder blijft verschuiven.’
Steve: ‘We moeten er met z’n allen over waken dat we vooruit blijven gaan. Liefde is liefde!’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
