Shania Gooris (22): ‘Een lichaam mag toch geen trend zijn?’

De familie Gooris trekt er binnenkort opnieuw op uit in ‘Expeditie Gooris in Amerika’. ‘Ik kom de eerste dagen over als een bitch, maar dat is door de jetlag‘, lacht dochterlief Shania Gooris.

‘Door de drukke agenda van m’n ouders konden we vroeger niet vaak met ons viertjes op reis gaan’, vertelt Shania Gooris. ‘Ik vind het heerlijk dat we er nu al voor het tweede jaar op rij op uit trokken. Dat er een cameraploeg mee is, dat deert ons niet, want dat zijn we ondertussen al gewoon.’

Leerde je je mama, papa en broer nog op een andere manier kennen?

‘Ik heb sowieso al een heel sterke band met hen, we kennen elkaar door en door. Maar ik zag Kenji tijdens die eerste reis wel groeien. Hij werd echt zelfstandiger. In het begin vroeg hij me steeds wat hij moest aantrekken van kledij of welke activiteit we gingen doen, maar naar het einde van de reis toe stelde hij me die vragen niet meer.’

Leerde je jezelf beter kennen tijdens die reizen?

‘Ik ken mezelf voor amper een 22-jarige te zijn behoorlijk goed. Er kwamen wel bepaalde irritaties boven waarvan ik niet wist dat ik ze had. Zo kan ik me echt opwinden in het verkeer. Als ik die beelden achteraf zag, schrok ik daar wel van. Ik had niet door dat het zó erg was (lacht). Dat was wel confronterend. Ik ontdekte ook dat ik eigenlijk heel graag thuis ben. Na het einde van die twee reizen, hoe leuk ze ook waren, was ik ontzettend blij dat ik terug in ons stekje was.’

Groeiden jullie als familie nog dichter naar elkaar toe?

‘Dat is niet mogelijk omdat wij echt al heel hard aan elkaar hangen. Je bent op reis wel bijna 24 op 24 samen en dat in een andere omgeving, maar iedereen blijft altijd lekker zichzelf in onze familie, dus ik kwam niet voor rare verrassingen te staan.’

Julie lijken vaak vrienden in plaats van familie. Wat is jullie geheim?

‘Mijn ouders waren heel jong toen ze ons kregen waardoor ze nu ook nog jong zijn. Ze zijn daardoor nog heel avontuurlijk en doen graag zotte dingen met ons. Alles wat wij nu meemaken, is voor hen ook nog niet zo lang geleden waardoor ze heel begripvol zijn. Ik kan echt zeggen dat mijn mama mijn beste vriendin is. We hebben verder een belangrijke regel waar iedereen van ons bij zweert, en dat is dat we ’s avonds altijd samen eten. Hoe druk we het ook hebben, dat is óns momentje. Smartphones zijn dan ook niet toegelaten.’

Vliegen jullie elkaar op reis dan nooit eens in de haren?

‘Natuurlijk wel. Dat is normaal! Wij kunnen weleens roepen tegen elkaar of grove dingen zeggen, maar dat is ook even snel weer uitgepraat. We gaan nooit slapen als we nog kwaad zijn op elkaar.’

Zijn jullie van plan om vanaf nu elk jaar samen op reis te gaan?

‘Ja. Zolang Kenji en ik geen kinderen hebben, en dat zal wel nog een hele poos duren (lacht), willen we met onze ouders op reis gaan. Als we later een lief hebben, dan moeten die maar twee weken thuis blijven. Er hoeft trouwens ook niet altijd een cameraploeg mee.’

Sta jij ervoor te springen dat jullie familiereis op camera wordt vastgelegd?

‘Het concept is eigenlijk ontstaan uit een kleine “mental breakdown”. Ik had het gevoel dat ik nog niks van de wereld had gezien, zeker in vergelijking met mijn mama op die leeftijd. Zo is de bal aan het rollen gegaan. In eerste instantie vond ik het eerlijk gezegd ook een beetje vreemd dat er een camera meekwam. Maar als ik er langer over nadacht, besefte ik dat ik het ook leuk vind om beelden van “De Pfaffs” terug te zien. Dit zijn ook herinneringen die vereeuwigd worden en die ik later geregeld met veel plezier, en met mijn eigen gezinnetje, zal herbekijken.’

Wordt echt alles vastgelegd op camera?

‘Nee. We eisen onze vrije tijd ook wel op, want voor ons blijft dit echt een vakantie. We zijn daar niet om te werken. De cameraploeg die mee is, kent ons van het eerste seizoen, dus die wisten ook als we al een hele dag in de auto zaten dat ze ons even gerust moeten laten (lacht).’

Blijft het programma hetzelfde concept of zijn er nieuwigheden?

‘Het enige verschil is dat er minder in de auto werd gefilmd. De afstanden die we in de auto aflegden waren telkens minstens dubbel zo lang als de vorige keer, waardoor we ook langer op de locaties zelf bleven en er dus minder gefilmd werd in de auto. We liggen vaak toch maar te slapen of naar muziek te luisteren, dus dat is niet echt interessante tv.’

Wat vond jij het beste moment van de reis?

‘Ik heb drie momenten die er echt uitspringen. San Francisco vond ik de max. Ik had echt het gevoel dat dat míjn stad was! De vibe die daar hing was waanzinnig. We verbleven ook een keer op een ranch en daar kwam de Hannah Montana in mezelf naar boven. Ik dacht dat ik m’n roeping had gevonden en was ervan overtuigd dat ik cowgirl wilde worden, terwijl ik eigenlijk echt geen paardenmeisje ben (lacht). Als laatste voelde Las Vegas als thuiskomen. We waren daar al eens geweest en ik wist onbewust alle toffe plekken nog.’

Wat is je minst leuke herinnering?

‘De eerste dagen had ik echt last van jetlag. Als ik de beelden van de eerste drie afleveringen terugzie, lijkt het alsof ik sneller geïrriteerd was terwijl dat niet zo is: ik was gewoon kapot. Ik kom over als een bitch, maar dat is dus door de jetlag (lacht)!‘

Heb je na twee seizoenen ‘Expeditie Gooris’ het gevoel dat je al meer van de wereld hebt gezien?

‘Ja. Op anderhalf jaar tijd ontdekte ik keiveel nieuwe plekken, dus ik voel me gezegend. Dit programma heeft me wel doen beseffen dat ik dankbaar moet zijn voor wat ik allemaal al meemaakte. Voor “Expeditie Gooris” reisden we niet verder dan Spanje of Frankrijk, maar veel mensen gaan helemaal nooit op reis, dus ik mag echt niet klagen. Ik heb die “mental breakdown” overwonnen, al heb ik nog steeds geen enkel idee wat ik met m’n leven wil doen.’

Ambieer je een tv-carrière zoals je (groot)ouders?

‘Goh nee, daar zijn verschillende redenen voor. Ik kan niet zo goed om met aandacht. Ik zal de eerste zijn die op een feestje op een box springt om te dansen, maar ik doe dat omdat ik me amuseer en niet om gezien te worden. Het is die verkeerde soort aandacht die er vaak bij komt kijken, zoals negatieve reacties, die ik niet wil. Ik vind het ook vervelender voor mijn vrienden dan voor mij als ik word aangesproken op straat. Zij willen me namelijk afschermen, wat keilief is, dus zij liggen er meer wakker van dan ik. Verder heb ik geen specifiek mediatalent, zoals mama dat heeft met het presenteren en haar modellenwerk en papa met zijn muziek. Er zijn zoveel getalenteerde mensen die iets kunnen bijdragen aan de showbizz. Ik ga niet hun plek innemen omdat ik het geluk had om in mijn familie geboren te zijn. Mijn papa, mama, opa hebben zichzelf allemaal zélf op de kaart gezet en ik ga niet meeprofiteren van hun succes.’

Word je eigenlijk vaak herkend?

‘Ja. Na het eerste seizoen kleurde ik m’n haar van platinablond naar bruin waardoor niemand me op straat herkende. Nu beginnen meer mensen me aan te spreken en merk ik als ik bijvoorbeeld op de Meir rondloop, dat die koppekes wel draaien (lacht).’

Wat ambieer je wel op professioneel vlak?

‘Ik heb heel veel uiteenlopende interesses en ik ben een manier aan het zoeken om die allemaal te combineren. Ik vind het namelijk moeilijk om er maar eentje uit te kiezen dat ik voor de rest van m’n leven wil doen.’

In ‘Expeditie Gooris’ word je ook gefilmd als je net wakker wordt of geen make-up aanhebt. Is dat een drempel die je over moest?

‘Ik trek me daar geen fluit van aan. Iedereen heeft weleens een puistje of een dag dat z’n kapsel alle kanten opstaat. Het is normaal dat je er niet altijd perfect uitziet! Ik ga dan ook niet doen alsof en iedere ochtend ontwaken met een dikke laag schmink op. Het stoort me echt dat uiterlijk zo centraal staat in onze maatschappij.’

Vertel.

‘Ik vind het vreselijk dat de maatschappij een bepaald beeld heeft gecreëerd van de ideale vrouw. Feminisme is gelukkig al veel meer aanwezig, maar op dat vlak hebben we toch nog veel werk. Nu is het bijvoorbeeld terug helemaal in om supermager te zijn en geen rondingen te hebben, maar een lichaam mag toch geen trend zijn? Wat maakt het uit hoe je eruitziet, zolang je je maar goed in je vel voelt en gezond bent. Trouwens als we er allemaal hetzelfde zouden uitzien, zou het toch ook maar saai zijn.’

Ben jij gevoelig voor die perfecte plaatjes op sociale media?

‘Ik heb dat heel lang gehad, maar sinds een jaar of twee vergelijk ik me niet meer voortdurend met anderen. Ik heb natuurlijk ook wel dagen dat ik wenste dat ik een kont had, maar dan denk ik: ga naar de fitness en zorg ervoor dat je die ronde billen krijgt. Maar daar ben ik dan weer te lui voor (lacht).’

Heb je nog bepaalde complexen?

‘Soms zou ik grotere borsten willen, maar dan besef ik dat ik dan allemaal nieuwe bh’s zou moeten kopen en daar heb ik ook geen zin in (lacht). Ik heb verder brede schouders en geen heupen, terwijl Kim Kardashian net de trend zette van een ieniemienie taille en ronde poep. Dat stoorde me vroeger, maar nu besef ik dat dít mijn lijf is waar ik het de rest van m’n leven mee moet doen. Ik hou er dus maar beter van in plaats van het af te breken omdat het er niet uitziet zoals dat van anderen. Ik wil trouwens bepaalde dingen zoals wallen of grote neusgaten die als “niet ideaal” worden beschouwd helemaal niet wijzigen omdat ik die net erfde van m’n familie.’

Hoezo?

‘Je bent de perfecte mengeling van alle mensen die jou graag zien en die jij graag ziet, waarom zou je dat willen wegnemen? Je zou hun uiterlijk nooit afbreken, waarom zou je dat dan bij jezelf doen?’

Hoe heb je die klik kunnen maken en je mindset veranderd?

‘Dat is heel generation Z van mij, maar ik begon tijdens de pandemie heel veel self-love-accounts te volgen en zo werd ik ook wat een zweefteef (lacht). De beste tip vond ik van een meisje die zei dat je elk negatief aspect dat je denkt over jezelf moet neerschrijven en er dan vijf positieve eigenschappen moet bij noteren. Ik liep echt de hele dag rond met mijn boekje. Als ik nu nog eens een negatieve gedachte heb, kijk ik terug in dat boekje en kijk ik welke positieve eigenschappen ik erbij zette.’

Hamerden je ouders ook altijd op self-love?

‘Heel hard, maar als tiener wil je dat spijtig genoeg niet horen. Ik praat nu heel veel met m’n mama. Zij staat zo stevig in haar schoenen. Als ik één persoon zou willen zijn, dan is zij het!‘

Kreeg je al te maken met negatieve comments online?

‘Zeker! Ik denk vanaf het moment dat ik uit mijn mama kwam, dat ik al commentaar kreeg. Dat boeit me niks! Zij kennen me toch niet. Ik lach zelfs met gemene reacties die mensen onder mijn foto’s plaatsen. Het enige wat me wél stoort, is als ze commentaar geven op mijn familie.’

Self-love slaat ook op mentaal vlak: zijn er bepaalde dingen waar jij mee worstelt?

‘Er is één ding dat ik niet kan loslaten. Ik vind dat ik nog niet ver genoeg sta in m’n leven of nog niet genoeg bereikt heb. Ik leg mezelf een bepaalde druk op op vlak van school, werk en relaties waardoor ik soms het gevoel heb dat ik achterloop. Mijn mama was op haar 22ste al getrouwd en had een kind. Dat moet ik loslaten. Ik ben eigenlijk nog maar 22. Als ik pas op m’n 45ste een kindje krijg, is dat ook goed.’

Voel je ook een bepaalde angst als twintiger om te overleven in onze huidige maatschappij die steeds duurder wordt?

‘Mijn ouders hebben me altijd de waarde van geld geleerd er het er bij ons ingepeperd dat we er zorgvuldig mee moeten omgaan. Ik zal er zeker niet mee smijten, in tegendeel ik ben een goeie spaarder.’

Ervaar je ook dat de samenleving niet altijd even veilig is voor vrouwen?

‘Als ik alleen naar mijn auto loop, dan klem ik mijn sleutels tussen mijn handen voor de zekerheid. Maar ik probeer me daar niet door te laten afschrikken. Ik ben niet graag afhankelijk.’

Kijk je ernaar uit om alleen te wonen?

‘Ja. Ik woon keigraag thuis, maar ik zou wel graag eens op mijn eigen benen staan. Zeker het laatste jaar voel ik dat ik zelfstandiger wil zijn. Ik help mama wel met de was en de plas, koken en kuisen. Maar het lijkt me ook fijn om een eigen huishouden te runnen. Ik wil me ook niet meer altijd moeten verantwoorden voor waar ik naartoe ga of wanneer ik thuis zal zijn. Mijn ouders verwachten dat niet van mij, maar ik doe dat wel uit gewoonte omdat ik niet zou willen dat ze ongerust zijn.’

Tot slot: waarom moeten we zeker kijken naar ‘Expeditie Gooris in Amerika’?

‘Het is gewoon plezant! Je kan er ook inspiratie uithalen voor je volgende reis. De fashion is ook weer top dit jaar, vooral van ons mama.’

‘Expeditie Gooris in Amerika’ kan je vanaf 10 januari elke dinsdagavond om 21u30 zien op VTM 2.

Lees ook:

• Tom Waes: ‘De kracht van ““Het verhaal van Vlaanderen”” is dat je alles tot leven ziet komen’
• Soe Nsuki (34): ‘Ik heb me heel lang diep geschaamd voor m’n natuurlijk haar terwijl ik nu heel trots ben op mijn afro’
• Nora Gharib in ‘Tiny House Battle’: ‘Ik zou naast mijn tiny house een tweede tiny house nodig hebben voor m’n kledij’