Elk huisje heeft zijn kruisje, elke familie zijn geheim. Soms een klein, andere keren heel erg groot. Lisa (31) ontdekte zeven jaar geleden dat haar vader nog twee dochters heeft uit een vorig huwelijk.
‘Als kind vertelde ik altijd apetrots dat mijn mama en papa heel modern waren, want ze waren niet getrouwd. “Ik trouw ook nooit”, voegde ik er dan fier aan toe. Tot ik de reden achterhaalde. Papa had al een huwelijk achter de rug én had al twee dochters uit die relatie. Twee dochters van wiens bestaan noch ik noch mijn zus op de hoogte was. Tot mijn ouders niet anders konden dan opbiechten, omdat een van hen zou langskomen. Nogal onverwacht.’
Snel trommelden mama en papa ons op en floepte mijn pa het nieuws er nogal ongelukkig uit. Mijn zus en ik bleven verdwaasd achter.
‘Snel trommelden mama en papa ons op en floepte mijn pa het nieuws er nogal ongelukkig uit. Mijn zus en ik bleven verdwaasd achter. Ik had afgesproken met een vriendin en moest meteen vertrekken, waardoor de vele vragen die in me opkwamen niet gesteld werden. De volgende dag vertelde papa dat een van mijn oudste zussen een paar jaar eerder opnieuw contact met hem had gezocht. Ze was net mama geworden en daardoor nieuwsgierig naar haar eigen vader.’
Waarom hebben ze zo lang gewacht?
‘Dat mijn ouders 26 jaar hebben gewacht om het nieuws te vertellen, begrijp ik niet. Nochtans hadden ze kansen genoeg. Toen ik me ging inschrijven aan de hogeschool bijvoorbeeld en de vrouw van het secretariaat me vroeg of ik een zus was van, want “zo’n bijzondere familienaam kom je niet vaak tegen”. Thuis lachte papa met mijn verhaal, maar het ging wel degelijk om een van mijn zussen. Dankzij Facebook weet ik nu hoe ze eruitzien en weet ik dat ze allebei een gezin hebben. Maar hen ontmoeten, daar heb ik geen behoefte aan. Hoe zou dat ook gaan? Spelen we dan ineens happy family en is plots alles koek en ei?Ik heb nooit van hun bestaan geweten, dus van gemis is geen sprake. Misschien komt er ooit een moment dat ik wel opensta voor contact, maar voorlopig hoeft het niet voor mij. Al blijf ik met de vraag zitten: waarom hebben mijn ouders zo lang gewacht om het nieuws met ons te delen?’
