Het spreekt tot de verbeelding: een open relatie. En het is misschien wel all fun and games, tot blijkt dat het dat toch niet is. Want wat voor de ene werkt, werkt niet noodzakelijk voor de andere. Voor Sophie (32) werkt het wel, voor Karen (28) niet. ‘Ik schaamde me ervoor. Wat als mensen zouden denken dat ik mijn partner niet kon geven wat hij wilde, dat ik niet genoeg was…’, aldus Karen.
‘Thomas en ik zijn ooit begonnen als een onenightstand. Meer moest het niet zijn. Maar op die ene nacht volgde er nog een nacht en voor we het wisten sliepen we elke nacht samen. Het werd intiemer, in alle opzichten. Op een ochtend wilde Thomas met me praten. Hij klonk serieus, dus ik dacht dat er een kink in de kabel was. Hij vertelde me dat hij heel erg graag verder wilde met mij, dat hij het officieel wilde maken. Ik was door het dolle heen. Tot hij vertelde dat hij in het verleden altijd open relaties had gehad, en dat hij dat met mij ook wilde. Ik wist niet wat ik hoorde. Ik kende dat niet eens, een open relatie. Was dat niet gewoon een excuus om vreemd te gaan? Thomas gaf me tijd en uitleg. Hij vertelde wat zo’n open relatie betekende. Dat het niet ging om vreemdgaan, maar om een andere visie over relaties. Hij wilde onafhankelijk zijn, maar dan wel samen met mij. En vreemd genoeg geloofde ik hem. Meer zelfs, ik begreep hem. Ik begreep vanwaar het kwam, hoe het werkte. Maar ik had wel tijd nodig om uit te zoeken of ik daar zelf ook zin in had.’
Ik probeerde me niet van mijn stuk te laten brengen, ik had gezegd dat het oké was voor mij. Maar diep vanbinnen had ik het er heel moeilijk mee.
Kijk mij eens!
‘Dagenlang heb ik met een knoop in mijn maag rondgelopen. Ik had het gevoel dat ik moest kiezen: een open relatie of helemaal geen relatie. Ook al was dat Thomas zijn bedoeling misschien niet. Ik besloot voor dat eerste te gaan. Bovendien leek het me ook wel spannend. Ik kwam uit een heel saaie relatie en de nieuwe versie van mezelf mocht wel wat avontuurlijker zijn. Het werd dus een open relatie, maar wel op één voorwaarde: ik zou als eerste met iemand anders vrijen. Als hij het daarna niet moeilijk zou hebben, wist ik dat hij het meende. Na een reünie met oud klasgenoten belandde ik in bed met een van hen, daar had ik op aangestuurd. Het was vreemd, maar ik was dronken en eigenlijk genoot ik er wel van. Ik was zelfs fier op mezelf: kijk mij eens aan! De volgende dag zag ik Thomas en vertelde ik het hem, met knikkende knieën. Nuchter voelde ik me slecht, schuldig. Een verrader. Vies en vuil. Maar Thomas weerlegde dat allemaal. Ik nam een nieuw besluit: we zouden een open relatie hebben, maar ik zou niet meer actief op zoek gaan naar avontuurtjes. En hij mocht doen wat hij wilde. Ik wilde het gewoon niet weten. Ik ging in een soort van negeer-modus. Toen ik hem op een dag vroeg of hij al seks had gehad met iemand anders, zei hij dat hij het nog niet had gedaan omdat ik er volgens hem niet klaar voor was. Mijn hart brak, ten goede. Ik vond dat zo’n lief gebaar. Hij gunde mij mijn geluk, dus ik moest hem ook het zijne gunnen. Ik slikte mijn onzekerheden weg en zei hem dat hij mocht. Het was oké. Een maand later stelde ik hem opnieuw de vraag en bleek dat hij twee keer seks had gehad, met twee verschillende vrouwen. Ik probeerde me niet van mijn stuk te laten brengen, ik had gezegd dat het oké was voor mij. Maar diep vanbinnen had ik het er heel moeilijk mee.’
Niet genoeg voor hem
‘Ik sprak er met niemand over, want ik ging ervan uit dat iedereen ons zou veroordelen. Het is ook niet zoiets wat je zomaar tussen de soep en de patatten op tafel gooit, daar is het te complex voor. Mensen zouden het toch niet begrijpen, dat deed ik vroeger ook niet. Als ik er nu op terugkijk, denk ik dat ik die redenen echter als excuusjes gebruikte om er niet over te moeten praten. Ik schaamde me ervoor. Wat als mensen zouden denken dat ik mijn partner niet kon geven wat hij wilde, dat ik niet genoeg was… Dat kon mijn zelfvertrouwen niet aan, wat ik mezelf ook wijsmaakte. Het is ook mijn zelfvertrouwen dat alles heeft doen ontploffen. Een halfjaar zijn we verder gegaan met onze open relatie. Ik heb zelfs zelf nog drie keer seks gehad, telkens met dezelfde man. Maar ik werd er niet gelukkiger van, integendeel. Thomas zag me stilaan wegkwijnen en heeft de moed gehad om ons laatste gesprek aan te gaan. Hij maakte me duidelijk dat ik waarschijnlijk de foute keuze gemaakt had. Ik had hem nodig om te beseffen wat ik wel en niet verwacht van een relatie…’
Nog steeds zie ik hem graag, en hij mij. Het had mooi kunnen zijn. Maar daarvoor had ik hem ook moeten veranderen, en dat zou niet oké zijn.
No hard feelings
‘We zijn uiteindelijk uit elkaar gegaan, zonder wrok. Ik ben in het begin heel boos op hem geweest, gefrustreerd en verdrietig. Maar nu kan ik weer helder nadenken. Ik ben samen met hem in een relatie gestapt, wetende dat daar voorwaarden aan vasthingen. Voorwaarden waaraan ik niet kon voldoen. Voor mij werkte het niet en zou het nooit werken. Ik kan het mezelf niet kwalijk nemen dat ik het toch probeerde, ik kan het ook niemand kwalijk nemen dat het niet lukte. Binnen onze relatie wilden we allebei andere dingen en zo’n relatie is gedoemd om te mislukken als een van de twee zich uit een soort noodzaak of angst plooit naar de andere. Thomas en ik hebben geen contact meer, omdat het ons allebei te veel pijn zou doen. Nog steeds zie ik hem graag, en hij mij. Het had mooi kunnen zijn. Maar daarvoor had ik hem ook moeten veranderen, en dat zou niet oké zijn. Net zoals hij mij niet kon of wilde veranderen. En dat moeten we respecteren. Ik weet dat hij me nooit heeft willen kwetsen. Ik zie hem ook niet als een bedrieger, want hij was eerlijk. Hij wilde gewoon iets anders dan ik. En dat moeten we allebei aanvaarden.’
Lees ook:
