Het is en blijft een vieze gewoonte, die superslecht is voor de gezondheid. En toch blijft het voor elke roker aartsmoeilijk om die sigaretten aan de kant te schuiven. Tot je plots de juiste motivatie vindt. Frauke (34) besloot te stoppen met roken voor haar metekind.
‘Ik was amper veertien toen ik voor het eerst naar een sigaret greep. Ik liet me meeslepen door vrienden en mijn oudere zus. Mijn allereerste sigaret is zo lang geleden dat ik ze me nog nauwelijks herinner, maar gesmaakt zal ze zeker niet gedaan hebben. Toen ik in het derde middelbaar van school veranderde en voortaan met de trein naar school ging, liep mijn rookgedrag al snel uit de hand. ’s Morgens vertrok ik nooit naar het station vooraleer ik gecontroleerd had of mijn gsm in mijn linkerzak zat, en mijn sigaretten in mijn rechterzak. Ik wist ook perfect dat ik tijdens het wachten op de trein net twee sigaretten kon roken. En na het uitduwen van mijn laatste sigaret, dacht ik al na over wanneer ik mijn volgende zou kunnen opsteken. Nog voor mijn twintigste was ik al een verstokte roker. Bij elk Chirokamp nam ik mij voor om te stoppen met roken zodra ik terug thuis was. Maar tot een echte poging om de sigaret af te zweren, kwam ik nooit. Mijn vader lachte mij daar op de lange duur zelfs mee uit.’
Stinken naar de rook
‘Dat ik door te roken mijn gezondheid ernstige schade toebracht, daar stond ik niet bij stil. Enkel de angst dat mijn oma en opa te weten zouden komen dat ik rookte, baarde mij als tiener zorgen. Zij waren fervente anti-rokers en mochten absoluut niet weten dat ik verslaafd was aan sigaretten. Een verslaving die ik ooit nog wel eens een halt zou toeroepen, zodra ik de juiste motivatie vond, hield ik me altijd voor. En die motivatie kwam er plots, nu drie jaar geleden. Mijn jongste zus Sanne werd zwanger van haar tweede kindje en vroeg mij als meter. Een vraag waar ik stiekem op had gehoopt en die voor mij plots een grote ommekeer betekende. Mijn vriend, die zelf niet rookt, drong er al een tijdje op aan dat ik zou stoppen met roken. Maar zijn smeekbede maakte weinig indruk. Ik zou zelf wel bepalen wanneer ik de sigaretten voorgoed uit mijn leven zou bannen. Het meterschap beschouwde ik van de eerste dag al als een ernstige zaak. En tegenover mijn nichtje Lou voelde ik me ook al min of meer schuldig, als ik bij haar was kort nadat ik een sigaret had gerookt en misschien naar de sigaretten stonk.’
In het grootste geheim
‘Wat er ook gebeurde, ik nam mij voor om de best mogelijke meter te worden. En ik wilde niet dat mijn metekind me zou associëren met sigaretten en hun stinkende geur. Dus besloot ik een maand vóór Otis geboren zou worden, om te stoppen met roken. Heel stiekem, zonder iemand ervan op de hoogte te brengen, opdat ik niet zou afgaan als ik niet in mijn opzet was geslaagd. Op een zondagavond nam ik mij voor om de dag erna gewoon niet te roken en te kijken of ik dat een dag lang kon volhouden. Zelfs mijn vriend vertelde ik niet wat ik van plan was. De dag verliep goed, enkel ’s avonds kreeg ik het lastig, en toen heb ik het tegen mijn vriend verteld. Hij was zo blij dat ik de stap had gezet dat hij me meteen motiveerde om door te gaan. Een dag zonder sigaretten werden er twee en daarna drie. En toen vond ik het zo belachelijk dat ik na drie dagen weer zou beginnen roken, dat ik mij stellig voornam om vol te houden voor altijd. Een week lang ben ik met mijn sigaretten in mijn handtas blijven rondlopen. Daarna heb ik ze symbolisch aan de kant geschoven, door de rest van mijn pakje op een feestje weg te geven. Tegen mijn eigen verwachtingen in, ben ik er daarna vrij vlot in geslaagd om van de sigaretten af te blijven. En dat is toch een hele prestatie, als je weet van hoe ver ik kom. Je zag mij vroeger nooit zonder sigaret. Op mijn dieptepunt kwam ik tijdens het weekend zelfs aan anderhalf pakje per dag.’
Drie jaar rookvrij
‘Maar die tijd is voorgoed voorbij. Ondertussen ben ik drie jaar rookvrij en heb ik zelfs al een aantal vriendinnen weten te motiveren om mijn voorbeeld te volgen. Heel af en toe word ik nog eens overvallen door de zin in een sigaret. Maar meestal kan mijn verstand die gedachte even snel weer wegduwen. Als niet–roker voel ik me een stuk beter dan vroeger. Ik ben veel fitter, mijn huid ziet er een stuk gezonder uit, en ook in mijn portefeuille voel ik het verschil. Het is een hele geruststelling dat ik vandaag een stuk gezonder door het leven ga en mij niet langer meer zorgen moet maken over de geur dat ik misschien met mij meedraag. Maar bovenal geef ik nu het goede voorbeeld aan mijn metekind Otis en nichtje Lou. En daar ben ik misschien nog wel het meest trots op.’
Meer straffe verhalen:
