IK GA TROUWEN! In het jaar (ondertussen zeven maanden) voor de grote dag neem ik je mee achter de schermen van alles wat er komt kijken bij het plannen van een huwelijk. The real shit: van de planning, de stress, de kosten (ja, ook die!) tot de liefde in de reeks ‘The Road to I Do’.
Ik ga heel eerlijk zijn: ik heb trouwjurken passen maandenlang uitgesteld. Niet omdat ik geen zin had, integendeel. Ik droom al zo lang van mijn trouwdag dat ik dacht dat het passen van dé jurk één van de hoogtepunten zou worden. Maar wat ik niet had ingecalculeerd, is dat zo’n moment veel meer losmaakt dan alleen maar tule en kant. Een huwelijk brengt niet alleen liefde en plannen (véél plannen) met zich mee, maar ook een serieuze lading onzekerheden.
Onzeker
Ik merkte dat ik mezelf al maanden dingen wijsmaakte. Dat ik eerst ‘moest veranderen’ voor ik een jurk zou mogen passen. Dat ik me niet mooi zou voelen. Dat ik misschien wel teleurgesteld zou zijn in hoe ik eruitzie. Die gedachten zaten zo diep dat ze mijn opwinding volledig overschaduwden. En dat vind ik heel jammer. Want waarom vertellen we onszelf zulke dingen op een moment dat net moet draaien om liefde en plezier? Ik weet dat ik lang niet de enige bruid ben met zo’n gedachtegang.
Ik merkte dat ik mezelf al maanden dingen wijsmaakte. Dat ik eerst ‘moest veranderen’ voor ik een jurk zou mogen passen. Dat ik me niet mooi zou voelen.
Maar nu, met nog zeven maanden te gaan voor onze trouw, wist ik dat ik het niet langer kon uitstellen. Stel je voor dat ik niets vind en te weinig tijd heb? Of erger nog: dat ik wel iets vind, maar te laat ben om het te bestellen? Die horrorscenario’s speelden zich allemaal in mijn hoofd af. Dus ik besloot een afspraak te maken, geen excuses meer.
Ik koos bewust voor Ann & John Bruidsmode Outlet in Eindhoven. Het maximumbedrag dat je daar voor een jurk betaalt, is € 1199. Dat gaf mij rust. Niet omdat dat bedrag peanuts is (geloof me, ik had initieel een heel ander bedrag in mijn hoofd), maar omdat ik wist dat ik niet hoefde te stressen over oplopende prijzen of verborgen kosten. Ik kon gewoon focussen op hoe ik me voelde, niet op de prijskaartjes.
Dreamteam
Met een bang hartje reed ik naar Eindhoven, maar gelukkig had ik mijn absolute dreamteam bij: mijn mama, schoonmama, twee zussen, schoonzus én mijn beste vriendin die ook mijn getuige is. Ze wisten hoe onzeker ik was en probeerden elk op hun eigen manier mijn zenuwen weg te werken.
In de winkel werden we geholpen door Steffie, een supervriendelijke verkoopster die meteen begreep hoe spannend dit voor mij was. Terwijl ik nog probeerde te acclimatiseren, bleven mijn mama en schoonmama bij één specifieke jurk staan. Een jurk die ik zelf totaal niet had gezien en die ook helemaal niet in de stijl was die ik voor ogen had.
De verkoopster knikte, glimlachte en zei: ‘Je kan dat allemaal passen, maar ik zie jou echt in één specifieke jurk.’ En je kan het al raden…
Steffie vroeg wat ik wilde. Ik vertelde over mijn droomjurk: kanten lijfje, A-lijn, open rug, bandjes, decolleté,… Zoals het op mijn Pinterest-board staat. Ze knikte, glimlachte en zei: ‘Je kan dat allemaal passen, maar ik zie jou echt in één specifieke jurk.’ En je kan het al raden… Dat was die jurk waar mijn mama en schoonmama al naar keken. Die ik niet eens had opgemerkt.
Trouwjurken passen
Ik trok hem aan, en toen gebeurde het. Het klinkt supercliché, maar het was echt een magisch moment. Mijn onzekerheid viel weg. Maanden aan overdenken en hardnekkige twijfels gewoon… weg. Ik keek in de spiegel, en voor het eerst in maanden dacht ik niet aan hoe ik eruitzag, maar aan hoe ik me voelde.
Ik hield het zelf ook niet droog. Niet omdat ik mezelf per se prachtig vond, maar omdat ik nooit had durven hopen dat ik mezelf kon zien als een bruid.
Ik stapte het pashokje uit en zag de reacties van mijn entourage: open monden, wauws, tranen. Ik hield het zelf ook niet droog. Niet omdat ik mezelf per se prachtig vond, maar omdat ik nooit had durven hopen dat dit gevoel bestond. Dat ik mezelf kon zien als een bruid. Dat ik mezelf mooi genoeg kon vinden, zonder voorwaarden.
Ik paste nadien nog jurken, waaronder ook het model dat ik oorspronkelijk wilde, maar ik wist het: dit was ’m. De allereerste jurk die ik ooit paste, totaal niet wat ik had gedacht, maar exact wat ik nodig had. Met een sluier met een extraatje, zodat hij nog meer ‘Dewy’ werd.
Dankbaar
Ik ging binnen met een bepaalde jurk voor ogen en veel onzekerheden. Ik kwam buiten met een totaal andere droomjurk en met een sparkle die ik daarvoor even kwijt was. Ik had nooit gedacht dat zoiets kon. Nooit gedacht dat ik zoiets kon voelen.
Ik ben zo dankbaar voor die dag, voor dat team naast mij, voor die jurk die mij zag voor ik mezelf zag. En misschien nog het meest van al voor het feit dat mijn trouwdag nu niet langer iets is dat me onzeker maakt, maar iets waar ik naar uitkijk.
Aan alle bruiden die twijfelen, uitstellen of denken dat ze eerst moeten veranderen voor ze in een jurk mogen stappen: je verdient het om jezelf te zien door de ogen van de mensen die je graag zien.
Aan alle bruiden die twijfelen, uitstellen of denken dat ze eerst moeten veranderen voor ze in een jurk mogen stappen: alsjeblieft, geloof me. Ga. Gewoon. Passen. Je verdient het om jezelf te zien door de ogen van de mensen die je graag zien. Je verdient het om dat moment te voelen. Neem dit aan van iemand die écht heel onzeker is. Je hoeft niet eerst anders te zijn om mooi te zijn. Je hoeft alleen te zijn wie je bent en de rest volgt vanzelf. 💛
Lees ook:
