‘Ik had bloem tussen het geloftenboekje gedaan zodat ik die kon wegblazen voor ik ze zou uitspreken. Alsof er stof op lag, omdat ik al zolang wilde trouwen.’
Yani & Olivier: ‘Heb je kinderen? Doe dan een first look met hen!’
In onze rubriek Wedding Wednesday laten we elke week een lezeres aan het woord over haar huwelijk. Wat maakte haar bruiloft zo speciaal? Welke herinnering zal haar altijd bijblijven? Vandaag is het de beurt aan Yani en Olivier. Zij gaven elkaar na een relatie van meer dan tien jaar het jawoord, in het bijzijn van zoon Jules, een hele resem vrachtwagens en tractors, én een regenboog.
Identikit
- Het koppel: Yani (27) en Olivier (28)
- Ze waren net geen 11 jaar samen toen ze elkaar officieel eeuwige trouw beloofden.
- Olivier verraste Yani met een huwelijksaanzoek tijdens een feestje op 12 oktober 2023, de dag dat ze 10 jaar samen waren. Hij vroeg zijn mama en zus om de perfecte verlovingsring uit te kiezen en riep ook de hulp in van zoon Jules, die tijdens het aanzoek een T-shirt droeg met het opschrift ‘Mama, wil jij met mijn lieve papa trouwen?’. Ze huwden een klein jaar later, op 28 september 2024.
- Yani en Olivier zijn de trotse ouders van zoon Jules (3).
De bruiloft
‘Ik had zero stress op onze huwelijksdag, behalve voor mijn bruidsboeket. Daar moesten vier portretten van mijn overleden grootouders worden bevestigd, zo waren ze er toch een beetje bij. In de kerk en de zaal werd ook aan hen gedacht. Ik had een tekstje ingelijst en een bloemstuk laten maken om hen te herdenken. Een moment dat me altijd zal bijblijven, was de warme ontvangst bij het verlaten van de kerk. Samen met een collega huurde ik heel het kerkplein af, zodat onze werknemers en bevriende collega’s hun vrachtwagens konden uitstallen en hun getoeter konden laten horen (Olivier is zaakvoerder van Ceulemans Loonwerken NV, waar ook Yani werkt, red.). Bijzonder indrukwekkend. Zelfs de regionale tv-zender RTV was aanwezig om dat unieke moment vast te leggen.’
Tijdens de openingsdans waren we zo intens aan het genieten dat het even leek alsof we alleen op de wereld waren.
‘Ik heb op onze trouwdag zoveel liefde gevoeld, van begin tot eind. Oliviers geloften en de speech van mijn lieve schoonzus en schoonbroer waren ook zó mooi. Niemand hield het droog en er zijn veel traantjes van geluk en ontroering gevloeid. En dan de openingsdans: gewoon wij twee, genietend in elkaars ogen kijkend alsof we alleen op de wereld waren. Ook de quiz, waarbij Olivier en ik met onze rug tegen elkaar zaten en een schoen in de lucht moesten steken, en het lied dat Oliviers neven en nichten in elkaar hadden gestoken waren fantastisch en hilarisch!’
Yani’s tip
‘De ultieme tip die ik kreeg was: geniet want het is zo voorbij. Er kunnen duizend dingen misgaan, maar als je goed voorbereid bent, maakt dat niet uit. Als je kindjes hebt wanneer je trouwt, doe een first look met hen. Toen Jules de trap opkwam in zijn kostuum was ik echt heel ontroerd en ook hij was even van z’n melk toen hij zijn mama in een lange witte jurk zag. Het enige wat hij kon uitbrengen was: ooh, mama mooi! Ik kon al meteen m’n zakdoek bovenhalen!’
Wat Yani zou afraden
‘Je ‘s morgens klaarmaken met je bruidsmeisjes. Ik was alleen de ochtend van onze bruiloft – Olivier en Jules sliepen bij mijn schoonouders – en heb rustig ontbeten. Later arriveerde onze fotografe Annelies Boeykens en Caroline de Ketelaere, die mijn kapsel en make-up verzorgde. Geen stress, geen vragen. Het was even een me-timemomentje voor de hele hectiek van de dag zou beginnen. Toen mijn familie en schoonfamilie arriveerde, zat ik boven met mijn mama die mij in alle rust hielp met mijn jurk. Heerlijk!’
Waar Yani het meest van schrok wat het kostenplaatje betreft
‘Ik schrok het meest van de prijs van de bruidstaart. Die was belachelijk duur voor wat ze was. We hadden een dessertenbuffet – wat met veel poeha werd geserveerd – dus een grote bruidstaart was overbodig. Uiteindelijk kozen we voor een kleiner formaat, wat nog steeds duur genoeg was. De catering, dessert incluis, werd verzorgd door onze feestlocatie, De Lemenhoek in Sint-Katelijne-Waver.’
De jurk
‘De zoektocht naar mijn jurk duurde niet lang. Ik vond ze bij Koonings Wedding Palace in Nederland. Ik wilde al heel lang trouwen en kende Koonings vanop tv. Ik had een budget in gedachten en we gingen de volledige winkel rond. Die leek eindeloos groot. Na enkele jurken te hebben gepast, vond ik mijn droomjurk met sluier van Ladybird. De oorspronkelijk schouderbandjes werden ingewisseld voor afhangende mouwen van een jurk uit de Disneycollectie, meer bepaald die van Belle uit “Belle & het Beest”.’
De first look met Jules
‘Toen mijn (schoon)familie toekwam, kwam Jules ondertussen al naar boven met mijn mama. Hij is mijn zoon, mijn alles, dus hij verdiende ook even een momentje met zijn mama op haar grote dag. Ik had niet verwacht dat ik zo emotioneel zou reageren toen hij, perfect uitgedost in zijn kostuum van H&M, de trap op kwam. Het was een magisch moment dat ik voor altijd zal koesteren.’
Het kostuum
‘Olivier ging zijn kostuum zelf kiezen in Mechelen bij Cassari. Ik vond het leuk dat zijn outfit voor mij een verrassing zou zijn, wat onze first look extra spannend maakte. De kleur voor onze entourage lag op voorhand vast en was champagne. De dames droegen een champagnekleurige jurk of jumpsuit en die tint moest terugkeren in de das of strik van de mannen.’
De kerkelijke ceremonie
‘Wij kozen voor een traditioneel huwelijk: eerst vond de burgerlijke ceremonie plaats, met daaropvolgend de kerkelijke viering. De zaal in het gemeentehuis zat propvol en iedereen verhuisde achteraf mee naar de kerk. Het moment dat ik binnenkwam met mijn stiefpapa en mijn zoon voorop, terwijl mijn toekomstige al vooraan stond te wachten, was heel emotioneel. Ik kan me niet herinneren wie er allemaal was, want ik zag niemand buiten Olivier. We kozen voor persoonlijke geloften en daar had ik een apart boekje voor voorzien. Oliviers geloften waren grappig en emotioneel. Ik had een ludieke noot voorzien: ik had bloem tussen het geloftenboekje gedaan zodat ik die kon wegblazen voor ik ze zou uitspreken. Alsof er stof op lag, omdat ik al zolang wilde trouwen. Alle bloemen – het bruidsboeket, de suiteboeketjes, de corsages, de decoratie in de kerk – werden verzorgd door De Bloemenloods in Sint-Katelijne-Waver.’
De verrassing
‘Toen wij als laatsten de kerk verlieten en al de prachtig versierde vrachtwagens en tractors hun claxon lieten horen, was iedereen geëmotioneerd. Olivier hoopte op drie vrachtwagens, maar toen er tientallen stonden – ook van bevriende collega’s – was dat voor hem echt de kers op de taart. Ze hadden alles uit de kast gehaald zodat heel Sint-Katelijne-Waver en omstreken zou weten dat Olivier Ceulemans trouwde die dag.’
De shoot
‘Onze shoot vond plaats bij het Sint-Michielskasteel, in het gelijknamige park. Een prachtige, sprookjesachtige locatie in het groen. Nadien zijn we nog naar de weide gereden om wat foto’s met de vrachtwagens te maken. Als zaakvoerder (Olivier) en werknemer (ik) was dat uiteraard een must.’
De receptie
‘Na mijn bacheloropleiding ben ik mee in Oliviers familiezaak gestapt. Ik werk dus samen met mijn man en schoonfamilie. Mijn schoonvader teelt kropsla en daar mogen we terecht fier op zijn. Hij neemt namelijk het grootste deel van de kropslateelt in België voor zijn rekening. Zijn serres waren dan ook de perfecte locatie voor onze huwelijksreceptie. We kleedden ze gezellig aan en huurden een springkasteel voor de kinderen.’
De openingsdans
‘Onze openingsdans was op een redelijk oud nummer: “When You Say Nothing at All” van Ronan Keating uit 1999. Die song lag al jaren vast en was altijd al “ons nummer”, want Olivier en ik hebben maar een blik nodig om te weten wat de ander bedoelt en we kennen elkaar door en door. Het was ons moment die dag: even een pauze, elkaar diep in de ogen kijken en verder genieten.’
De regenboog
‘Ik had vier foto’s van mijn grootouders aan mijn boeket hangen, en een stoel gereserveerd in de kerk ter herdenking. Zij zijn helaas al jaren geleden overleden, maar ik mis hen nog steeds dus mochten ze op onze grote dag niet ontbreken. Na een plensbui in de ochtend verscheen er een prachtig zonnetje aan de hemel toen ik bij visagiste en haarstyliste Caroline de Ketelaere in de stoel zat. Kort daarna volgde een regenboog, en kon ik niet anders dan een traan wegpinken. Dat was hun teken dat ze ons huwelijk mee zouden volgen. Het was een wisselvallige dag, maar elke keer we buiten moesten zijn, scheen er een stralende zon. Toeval? Waarschijnlijk, maar ik vind het idee dat mijn grootouders daarvoor hebben gezorgd veel mooier.’
Foto’s: Annelies Boeykens
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
