Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
astrid stockman
© Instagram @astridstockman

'Toen ik vaak op tv kwam, kreeg ik veel ongevraagde tips over mijn uiterlijk.'

Astrid Stockman (34): ‘Zwak jezelf niet af of maak jezelf niet grijzer voor een ander’

Herlinde Matthys
Herlinde Matthys Webjournalist

Operazangeres/sopraan Astrid Stockman (34) was in 2019 een van de revelaties in ‘De Slimste Mens ter Wereld’. ‘Toen ik vaak op tv kwam, kreeg ik veel ongevraagde tips over mijn uiterlijk‘, aldus Astrid.

Ondertussen kan je elke weekavond kijken naar het nieuwe seizoen van ‘De Slimste Mens ter Wereld’. In het zeventiende seizoen veroverde Astrid Stockman de harten van kijkend Vlaanderen. Niet alleen met haar stem, maar ook met haar vrolijke persoonlijkheid. ‘Het was zeker niet mijn bedoeling om zelf bekend te worden’, vertelt Astrid. ‘Ik zei ook niet onmiddellijk ja toen ze me belden. Maar iemand uit onze sector krijgt zelden de kans om te laten zien hoe ze zijn, daarom besloot ik het toch te doen. Ik wilde de klassieke muziek eens op een andere manier onder de aandacht brengen.’

Denk je dat velen voor jouw passage dachten dat klassiek geschoolde mensen een beetje saai zijn?

‘Sowieso. Onbekend maakt onbemind hé. Mensen plakken graag snel een etiket op iets of iemand. Misschien denken velen nu nog hetzelfde, maar ik merkte na mijn deelname wel dat er meer interesse was voor klassieke muziek. Mijn doel is dus bereikt.’

Was je zenuwachtig om op tv te komen in de huiskamers van zoveel mensen?

‘Tijdens de opnames was ik eigenlijk heel rustig. Pas toen het effectief op tv kwam, schrok ik ervan hoeveel reactie ik kreeg. Ik kreeg heel veel positieve berichtjes, maar er waren toch ook enkele mensen die me echt lastig vielen online. Dat was heel vervelend!’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Plaatsen ze negatieve comments onder je foto’s?

Ja. Dat gebeurt trouwens nog steeds hoor, maar ik zal die reacties nooit verwijderen. Als iemand iets in mijn ogen heel gemeen post, wil ik die te kijk laten staan. Want ze maken mij niet belachelijk, maar zichzelf. Ik kreeg toen ik vaak op tv kwam, ook veel ongevraagde tips over hoe ik moest afvallen of over andere uiterlijke aspecten.

Zoals?

‘Een tandarts mailde me dat ik mijn hoektanden kon laten bijvijlen. Maar ik had daar eigenlijk totaal geen probleem mee, dus het was vervelend dat die me daarop wees. Het is opvallend hoe iedereen met zijn eigen bril naar je kijkt en beslist om je dan advies te geven.’

Dat is blijkbaar onze tijdsgeest: iedereen voelt de nood z’n mening te verkondigen via sociale media.

‘Klopt. Maar als ik iets wil veranderen aan mezelf, dan is dat omdat `´ík het wil en niet omdat iemand anders er commentaar op heeft. Het probleem is dat ik ook meestal niet weet of ze het goed bedoelen. Mannen sturen me dikwijls dat ik er beter uitzie zonder make-up. Maar ik draag geen make-up voor anderen, maar omdat ik op een podium sta voor een grote zaal, en ik niet mag blinken. Van zulke reacties lig ik niet wakker. Die kan ik naast me neerleggen.’

Een tandarts mailde me dat ik mijn hoektanden kon laten bijvijlen. Maar ik had daar eigenlijk totaal geen probleem mee.

Hoort commentaar krijgen ook bij het bekend zijn denk je?

Ja. Ik ken niemand in showbizzwereld die geen stront over zich heen krijgt. En dat heeft niks te maken met hoe geliefd of populair je bent. Iedereen krijgt dat. Zeker als je als vrouw mondig bent, wordt dit niet altijd in dank afgenomen. “Astrid, hou je bek”, krijg ik dan te horen. Dat is jammer! Ik heb geluk dat het bij mij nog meevalt, want ik heb ook niet gigantisch veel volgers.’

Kreeg je voor je bekend was al te maken met zulke vervelende opmerkingen?

‘Ja. Ik ben altijd bekeken geweest en ik heb in het verleden zelfs rare opmerkingen gekregen van mentoren of coaches. Zo zei een lesgeefster ooit voor een volle zaal met collega’s tegen me dat ik te zwaar was. Ze zei dat ik minstens twintig kilo moest afvallen, anders zou ik nooit een rol krijgen.’

Doet dat iets met je self-love?

‘Neen. Ik besef dat smal zijn in onze maatschappij nog steeds als “de perfectie” wordt beschouwd. Ik ben wat breder dan de meeste vrouwen en ik sla heel snel vet op. Maar ik ben gezond, sportief en sterk, dus waarom zou dit een probleem zijn? Ik heb daar alleszins geen problemen mee, want ik voel me vitaal en energiek.

Heb je eigenlijk veel self-love?

‘Ik vind self-love een moeilijke term omdat het onmogelijk is om jezelf áltijd graag te zien. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die alle dagen supergoed in zijn of haar vel zit en elk uur van de dag dol is op zichzelf. Ik denk ook niet dat dat het doel is van self-love, want dan ga je enkel maar gefrustreerd zijn als dat niet lukt. Ik focus me dus heel hard op mezelf accepteren, dat is voor mij self-love.

En lukt dat?

‘Zoals ik al zei, lukt dat niet elke dag. Maar ik probeer dan te focussen op wat mijn lichaam kan. Eigenlijk kijk ik dan op een objectieve manier naar mezelf. Ik kan tien kilometer wandelen, dertig kilo liften en ‘s ochtends mijn eigen T-shirt over mijn lijf krijgen. Dat helpt!’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Heb je nog self-love-tips voor ons?

Besef dat niet iedereen je leuk kan vinden, dat is onmogelijk, dus blijf lekker jezelf. Mensen durven vaak minder zichzelf te zijn in de hoop dat ze op die manier minder commentaar krijgen, maar zo vermoord je jezelf en word je superongelukkig. Zwak jezelf niet af of maak jezelf niet grijzer voor een ander.

Denk je dat veel mensen zichzelf niet durven zijn in onze maatschappij?

‘Ik ben daarvan overtuigd. Je mag de feedback die op je afkomt niet te veel laten inwerken op je relatie tot jezelf. Dat is gevaarlijk. Nastreven dat niemand nog commentaar heeft of iedereen je graag ziet, dat is onbereikbaar. Ga door het leven met al je kleine kantjes en mensen die je echt graag zien, nemen die erbij. Anders word je iemand die je niet bent en eerlijk gezegd ook niet wil zijn.’

Blijf lekker jezelf. Zwak jezelf niet af of maak jezelf niet grijzer voor een ander.

Wat zijn zo jouw kleine kantjes?

‘Ik was een enorme people pleaser. Sinds mijn deelname aan “De Slimste Mens” ben ik een pak assertiever geworden. Ik kan nu neen zeggen zonder schuldgevoel, durf voor mijn mening uit te komen en geef mijn grenzen goed aan. Ik moest daarin groeien, want ik kwam na mijn deelname in een mediastorm terecht waar ik of mijn mannetje stond of ten onder ging.’

Zijn er nog zulke dingen?

‘Ik ben heel ongeduldig in de auto. Ik rijd niet als een zot, maar ik kan er niet tegen als iemand zich in het verkeer niet aan de regels houdt. Dan word ik echt ontzettend kwaad. Terwijl ik dat in het normale leven niet heb, maar in de auto verander ik in een half monster (lacht). Verder ben ik heel perfectionistisch, al is dat ook al beter. Ik kon vroeger heel lang blijven piekeren als ik een fout maakte in een show. Ik was dan echt kwaad op mezelf, terwijl het publiek dit vaak zelfs niet eens opmerkte. Ik weet nu als ik mijn best doe, dat dit voldoende is. Mensen genieten ervan en dat is belangrijkste.’

In een ander interview noemde je jezelf ook irritant optimistisch.

‘Ja. Een vriendin zei ooit tegen me dat ik van een stront een regenboog kan maken (lacht). In de coronacrisis ben ik dat wel een beetje kwijtgeraakt. Het had geen zin om hyperpositief te blijven, want we hadden geen enkel idee of en wanneer de theaterzalen weer open zouden gaan en we onze job terug zoals vroeger zouden kunnen uitoefenen. Ik heb het toen wel moeilijk gehad en kon niet volledig mezelf zijn. Dat was gelukkig maar tijdig en nu ben ik terug mijn irritante optimistische zelf (lacht).’

Op me beter te voelen, doe ik iets heel fysiek. Zo leg ik de stemmen in mijn hoofd het zwijgen op.

Wat doe jij om je beter te voelen op een dag dat je minder in je vel zit?

‘Iets heel fysiek zodat ik mijn hoofd kan uitschakelen en niet meer nadenk. Als ik fiets of fitness, ben ik enkel bezig met de functionaliteit van mijn lijf: ik moet zo hard trappen of zo veel heffen. Dan leg ik de stemmen in mijn hoofd het zwijgen op en aard ik beter in mijn lijf omdat ik nogmaals merk hoe sterk en vitaal datzelfde lijf is waarop ik soms eens kan vloeken omdat het er misschien niet uitziet zoals die vrouw in de parfumreclame. Wat me ook altijd een goed gevoel geeft, is een tof complimentje krijgen.’

Is er zo eentje dat je voor altijd zal bijblijven?

‘Ja. Na een optreden kwam een vrouw naar me toe die me vertelde dat haar nonkel stierf en die had in zijn testament geschreven dat hij op zijn begrafenis muziek van mij wilde laten spelen. Dergelijke vraag kreeg ik al verschillende keren en dat pakt me keer op keer. Iemand die afscheid wil nemen van zijn geliefden met mijn stem. Dat is om kippenvel te krijgen! Ik krijg ook soms berichtjes van mensen die een dementerend familielid hebben dat op niks meer reageert behalve wanneer ze mij horen zingen. Dan bloeien ze helemaal terug op. Muziek heeft heel veel kracht, dat raakt me en geeft me een geweldig gevoel!’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Hoe ziet je toekomst eruit?

‘Alles van het voorbije anderhalf jaar moet nu ingehaald worden, waardoor het gezellig druk is. Ik zing soloconcerten, doe shows met mijn ensemble Stokman en Vos, ik ben ambassadeur van de World Choir Games en zing daar op de openingsceremonie, mijn stem is te horen in een nieuwe muziektheaterproductie en er zit nog veel meer aan te komen.

En op privévlak?

Ik heb al vier jaar een LAT-relatie en dat blijft voorlopig zo. Ik krijg vaak de vraag of ik ga samenwonen met mijn vriend, maar ik weet dat niet. Misschien binnen twee jaar of misschien nooit. Het lijkt alsof we daar per se moeten belanden. Dat hoeft niet. Als ik binnen enkele jaren wat meer rust wil en niet hele tijd over en weer moet reizen, is dat een mogelijkheid, maar voor mij hoeft dit niet de norm te zijn, want nu werkt het ook prima. Ik ben niet bezig met wat anderen van ons verwachten, maar wel wat voor mij en hem werkt.’

Nog meer mooie self-love-interviews:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '