Goede voornemens: afvallen
« Iedereen heeft zo z’n redenen om te vermageren. Bij mij ging het om een weerbarstig jurkje tijdens de laatste feestdagen dat me aan het denken zetten: ik kan ook zelf beslissen hoe ik er wil uitzien. Ik weeg enkele kilo’s te veel. Ik voel me goed, maar zonder die kilo’s zou ik me nog beter voelen. Ik wist dus niet meteen wat mijn goede voornemens voor 2010 zouden worden.”
Die eerste slanke week verliep grotendeels positief. Ik heb besloten dat ik geen revolutie wilde, maar een evolutie. Geen sprake dus dat ik tien kilo per maand kwijt wilde. Dat heeft geen enkele zin. Als je weer normaal begint te eten, vliegen de verloren kilo’s er zo aan. Gek genoeg was mijn eerste stap een gesprek met mijn vriendinnen over mijn ambitie om enkele kilo’s te verliezen.
En het eerste positieve effect: twee van hen wilden graag meedoen. We zijn dus met drie om aandacht te besteden aan wat we eten. En er is de druk om elkaar in de gaten te houden. Op dit ogenblik eet ik niet meer tussen de maaltijden door en als ik zin heb om te snoepen, drink ik een groot glas water. Er veranderde nog meer: ‘s avonds eet ik lekker licht.
We hebben besloten dat aperitieven alleen nog bij het weekend hoort. Alleen de weegschaal gunt ons een klein glaasje wijn. Ik dacht dat het onmogelijk was om vol te houden, maar ik voel me elke dag lichter worden. Ik vrees echter wel het moment waarbij je op een bepaald niveau komt en voor lange tijd geen gewicht meer verliest.
Mijn vrees op het einde van de eerste week blijkt uit te komen.
Terwijl ik tot mijn tevredenheid tijdens de eerste dagen op de weegschaal telkens een paar grammen minder zie, begrijp ik al snel dat ik meer inspanningen moet leveren om mijn dieet vol te houden. Meer uitgebalanceerde maaltijden en minder bezoekjes aan de frituur. Ik ken natuurlijk alle dingen die je moet doen om calorieën te beperken. Dat is een must. Daarom hou ik me ook aan één van mijn voornemens: ik drink elke dag minstens anderhalve liter water. Net als mijn vriendinnen. We willen allemaal sneller resultaat om onszelf te motiveren en te zien dat onze inspanningen ook iets opleveren.
Daarom besluiten we om gezamenlijk onze maaltijden samen te stellen en in een schriftje op te schrijven wat we eten. De bedoeling is natuurlijk om onszelf een slecht geweten te bezorgen, maar het is het resultaat dat telt. Een vriendin vertelt dat ze over Alli heeft gehoord, een pil die het gewichtsverlies tijdens een dieet versnelt.
We besluiten om ervoor te gaan.
Laat me duidelijk zijn : ik geloofde er niet. Een pil die je helpt om te vermageren ? Waarom bestond die al niet langer?
Ik was dus verbaasd toen ik op de weegschaal zag dat ik sneller gewicht kwijt raakte dan de vorige week. Natuurlijk let ik op mijn voeding en dat zorgt ervoor dat ik gewicht verlies, maar mijn vriendinnen zijn het met me eens. Dankzij Alli worden onze inspanningen beloond.
Als we de vergelijking maken met de vorige weken dan valt het duidelijk op dat we meer kilo’s kwijt zijn. Gek genoeg geeft ons dat ook meer zin om door te gaan. Hoe meer kilo’s we verliezen, hoe meer aandacht we besteden aan onze voeding. Daardoor verliezen we nog meer gewicht. Het is bijna een vicieuze