Flairmodel Ellen blogt
Een brief in de bus... Spannend!
En daar stond het: ‘Beste kandidaat, u bent geselecteerd voor de halve finale van de Flairmodellenwedstrijd!’
Ik heb die zin tien keer gelezen en nog altijd kon ik het niet geloven. Het was zo raar.
Ja, we hadden dat inschrijvingsformulier natuurlijk verstuurd. En ook al bestond de kans dat ik werd geselecteerd, we wisten dat de kans even groot was dat ik níét zou worden gekozen. En ik had me eerlijk gezegd meer voorbereid op een negatief antwoord.
De halve finale was op de eerste zaterdag van september, en ik voelde me superzenuwachtig. Ik was de dag ervoor nog moeten gaan shoppen omdat ik geen minirok en schoenen met hoge hak had, de kleren die de kandidaten moesten dragen.
Mijn papa zette me af aan de ingang van het hotel. Toen ik binnenstapte, zag al die mooie meisjes: ze waren lang, slank en hun haar zag er perfect uit. En daar stond ik dan, met mijn haar in de war en sneakers aan m’n voeten. De schoenen met hak zaten zo oncomfortabel dat ik ze in een tas had meegenomen.
De mensen van Flair namen ons mee naar een grote ruimte waar we allemaal aan tafels konden zitten. Er stond ons een lange dag te wachten, maar ik liet het allemaal graag op me afkomen.
We werden mooi opgemaakt, onze maten werden genomen, we mochten op de foto en werden geïnterviewd. Ik weet nog goed dat ik in het begin stilletjes in een hoekje zat en het interview met knalrode wangen onderging. Maar uiteindelijk werd het een superleuke dag en toen ik op het einde buiten stapte, met m’n goodiebag in de hand, hoopte ik echt op een finaleplaats.
Al was het maar om eens in een viersterren hotel te mogen slapen...