Stefanie (30) overwon baarmoederhalskanker

‘Ik had al een jaar gynaecologische klachten: pijn in mijn onderbuik, bloedingen, vermoeidheid en ik was vaak ziek. Ik ging naar mijn huisdokter en hij nam een soa-test af die negatief was. Ik bezocht daarna een gynaecoloog voor een uitstrijkje, maar ook daar bleek alles in orde. De gynaecoloog beweerde dat ik louter een hormonaal probleem had en dat ik enkel een nieuwe pil nodig had.’

Harde diagnose

‘Op mijn vraag namen ze in het ziekenhuis nog een echo, maar ook daar was niks op te zien. Ik was perfect gezond volgens de gynaecoloog. Mijn baarmoeder was zich enkel aan het klaarmaken om kindjes te krijgen, dat waren zijn woorden. Toch bleven de klachten aanhouden en bij een volgend ziekenhuisbezoek kwam de harde diagnose: baarmoederhalskanker. Dit amper een maand nadat ik perfect gezond werd verklaard.’

Onmacht

‘Mijn wereld stond letterlijk stil. Ik kan me zelfs niet meer herinneren hoe ik tot aan mijn auto geraakt ben. Het nieuws aan mijn ouders en familie vertellen, vond ik nog het ergste van allemaal. In een fractie van een seconde werd ook hun wereld plots een rollercoaster van verdriet, boosheid, pijn en onmacht. Ik hoopte eerst dat de dokters een fout hadden gemaakt en dat ze mijn dossier hadden verwisseld met dat van iemand anders. Helaas was na een tweede opinie de diagnose nog steeds dezelfde: kanker.’

Het nieuws aan mijn ouders en familie vertellen, vond ik nog het ergste van allemaal.

Droomjob

‘Ik wist onmiddellijk dat mijn hele leven zou veranderen. Ik ging plots van een ambitieuze jonge vrouw naar een jonge kankerpatiënte. Ik had net een droomjob te pakken bij UNESCO in Parijs, maar ik moest stoppen met werken. Én met leven, want de ziekte neemt je leven helemaal over. De behandeling en genezen is het enige wat nog telt. Kanker nam alles van me af.’

Strijd

‘Ik ben heel positief ingesteld en ik wilde meteen de strijd aangaan. Ik moest en zou die ziekte overwinnen. Toch was er een moment dat ik dacht dat het gedaan was. Het leek even dat de kanker uitgezaaid was naar mijn andere organen. Toen dacht ik: oké, ik ga dood. Ik heb een mooi leven gehad, maar dit was het dan. Een week later, na bijkomende scans en onderzoeken, kreeg ik te horen dat een behandeling mogelijk was. Ik sprong een gat van wel tien meter in de lucht.’

Chemo

‘Ik kreeg drie maanden lang een intensieve combinatie van chemo en radiotherapie. Daarna onderging ik nog brachytherapie, dat is een inwendige bestraling die de laatste kankercellen voor eens en altijd moet doden. Ik was jong, dus ze gaven me de hoogste dosis die het menselijke lichaam kan verdragen. Het was fysiek enorm zwaar. Ik takelde af, en week na week ging het slechter met me. De kilo’s vlogen eraf, want ik was mijn eetlust volledig kwijt. Mensen die me kennen weten dat eten mijn alles is, dus dat was schrijnend. Mijn spieren verzwakten, ik kreeg doorligwonden en verschillende andere complicaties. Ik was net een zombie die hele dagen naar het plafond lag te staren...’

Ik takelde af, en week na week ging het slechter met me. Ik was net een zombie.

Mentale klap

‘Ik was mijn levenslust volledig kwijt. Na het fysieke afzien, kwam de mentale klap. Je gaat een strijd aan met jezelf en het is een mentale rollercoaster. Gelukkig kon ik rekenen op de steun van mijn familie en in het bijzonder mijn moeder. Ik zou niet weten wat ik zonder hen zou gedaan hebben.’

Herval

‘Op 16 december 2013 kwam dan eindelijk na drie jaar het verlossende nieuws: ik was genezen! Ik kreeg een tweede kans. Ik kon niet stoppen met wenen van geluk, het leven lachte me weer toe. Er viel een last van vijfhonderd kilo van mijn schouders. In het begin bestaat de kans dat de ziekte terugkeert, ook al weigerde ik dat te geloven. Ondertussen ben ik voorbij de mijlpaal van drie jaar en kan ik volgens mijn oncoloog weer op mijn beide oren slapen. Het hoogste risico op herval is voorbij.’

Bijwerkingen

‘Ik ondervind wel nog last van de ziekte. Ik ben regelmatig moe en misselijk, mijn darmen staken of ik heb het gevoel dat ik een blaasontsteking heb. Dat komt omdat die zones fel bestraald werden. De buitenwereld ziet dit niet vaak, want ik ben een meester in het verstoppen van die dingen. Die bijwerkingen blijven helaas levenslang, maar dat neem ik er bij. Ik ben vooral heel dankbaar dat ik er nog ben.’

Koffiebar

‘Het klinkt cliché, maar ik geniet nu van elke dag. Ik opende heel recent een koffiebar ‘The Big C’. Het idee ontstond pas na mijn genezing, want tijdens mijn behandeling durfde ik geen toekomstplannen te maken. Als jonge ex-kankerpatiënte kon ik nergens terecht. Ik kon mijn oude job niet terug opnemen en er was nergens ondersteuning voor mijn mentaal welzijn. Ik besloot dan maar om zelf iets op te starten waar jonge kankerpatiënten terecht kunnen. De bar helpt mij om alles te verwerken en het is ook een manier om iets terug te geven aan mijn lotgenoten.’

Op 16 december 2013 kreeg ik het verlossende nieuws: ik was genezen. Ik kreeg een tweede kans, het leven lachte me weer toe.

Awareness

Stefanie wil met haar verhaal meer awareness creëren voor HPV. Dat is noodzakelijk, want uit een recente studie van het farmaceutisch labo MSD België blijkt dat 1 op de 2 vrouwen maar een gebrekkige kennis heeft over het virus. Dat is choquerend als je weet dat 80 % van de seksueel actieve bevolking er ooit minstens eenmaal mee besmet raakt in zijn of haar leven. Er zijn verschillende types HPV en de meeste zijn ongevaarlijk. Je merkt het niet en het lichaam onderdrukt het virus na een tijdje. Maar sommige types kunnen zoals bij Stefanie kanker veroorzaken. Zo zijn 9 op de 10 baarmoederhalskankers bij vrouwen het gevolg van een infectie met HPV. Als je weet dat bijna 700 Belgische vrouwen per jaar die diagnose krijgen en er 200 vrouwen per jaar aan sterven, moet er dringend wat meer kennis over HPV komen. ‘Op school kreeg ik seksuele voorlichting’, zegt Stefanie. ‘Maar HPV kwam nooit ter sprake.’

Vaccinatie

HPV veroorzaakt ook andere soorten kankers zoals anus-, keel-, mond-, en vaginale kanker. Het is bovendien enorm besmettelijk. Het wordt niet doorgegeven via sperma of bloed, maar door huidcontact tijdens seksuele betrekkingen. Condooms bieden dus geen volledige bescherming. Wat wel kan helpen om het risico op HPV-gerelateerde kankers te verminderen is een vaccinatie. Uit de enquête bleek dat 1 op 3 vrouwen het vaccin niet kent, terwijl de inspuiting het risico op baarmoederhalskanker met 90 % vermindert. Het beste moment voor de vaccinatie is voor het eerste seksuele contact. Een tweede manier om je te beschermen tegen de gevolgen van HPV is regelmatig een uitstrijkje laten nemen. Op die manier kan de dokter de infectie snel opsporen en kan er tijdig worden ingegrepen.

Peniskanker

Niet enkel meisjes, maar ook mannen kunnen HPV oplopen. Uit de rondvraag bleek dat 70 % dit helemaal niet wist. Dit terwijl een infectie kan leiden tot onder andere peniskanker. Er gaan stemmen op om ook jongens in te enten met het vaccin. Dit gebeurt al in een aantal Europese landen zoals Italië en Oostenrijk. Ook Stefanie is hiervoor te vinden. ‘Ik raad iedereen aan om zich te laten vaccineren. Het gaat om het allerbelangrijkste in je leven: je gezondheid!’