Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
© Unsplash

'Het probleem is dat we obesitas niet zien als een ziekte, maar als iets waar je zelf wat aan kan doen', aldus chirurg Matthias Lannoo van de obesitaskliniek in Leuven.

Hoe riskant is een maagverkleining? ‘Iemand die morbide obees is níét behandelen, is veel gevaarlijker’

Afgelopen weekend stierf de 25-jarige Jana Moreels uit Geraardsbergen aan de complicaties van een gastric bypass. Haar ouders willen nu waarschuwen voor de gevaren van zo’n operatie. ‘Ik begrijp hun waarschuwing volledig, maar de boodschap mag niet zijn om je niet te laten behandelen’, aldus specialist Matthias Lannoo van UZ Leuven.


8 op de 1000


Jana Moreels stierf afgelopen zaterdag, enkele weken nadat ze een maagverkleining liet uitvoeren. Haar ouders voelen zich schuldig omdat zij met hun dochter de ingreep bespraken. Ze willen anderen waarschuwen dat dat niet zomaar een routineoperatie is. Maar is het dat echt niet? ‘Een gastric bypass brengt post-operatieve risico’s met zich mee die inherent zijn aan buikoperaties, maar er zijn ook een paar extra risico’s doordat de patiënt zwaarlijvig is’, vertelt dokter Lannoo van de obesitaskliniek. ‘Zo is er meer kans op een hartinfarct en op longembolen.’

De cijfers tonen echter een eerder relatief gevaar. ‘Het aantal sterfgevallen bij een gastric bypass, namelijk 8 op de duizend, is vergelijkbaar met dat van andere relatief eenvoudige operaties, zoals het inbrengen van een nieuwe heup of het verwijderen van een galblaas. Ter vergelijking: bij een openhartoperatie is dat 15 op de honderd. Een maagverkleining is zeker geen uiterst gevaarlijke operatie, maar het blijft natuurlijk een operatie.‘ Lannoo voegt toe dat er bij 12% sprake is van een complicatie. ‘Maar dan hebben we het echt over alles, dus ook over bijvoorbeeld een wonde die infecteert.’

Obesitas als dodelijke ziekte


Waarom lijkt dat risico in onze ogen dan toch vrij hoog? ‘Het probleem is dat obesitas niet gezien wordt als een ziekte’, aldus Lannoo. ‘Wij opereren mensen die morbide obees zijn, wat betekent dat ze door hun zwaarlijvigheid zullen sterven. Niet binnen het jaar zoals bij een agressieve kanker, maar als je al op jonge leeftijd aanzienlijk overgewicht hebt, zal je zo’n 15 tot 20 jaar van je leven verliezen. Zulke mensen níét behandelen is veel gevaarlijker. De statistieken tonen aan dat er, als je niet opereert, na 15 jaar een derde meer van die niet-geopereerden gestorven zal zijn dan van de geopereerden. Het voordeel van de ingreep is dus veel groter dan het risico op sterfte door de ingreep.’

Het probleem is dat we obesitas niet zien als een ziekte, maar als iets waar je zelf wat aan kan doen.


‘We hebben bovendien nog altijd het idee dat je zelf iets aan zwaarlijvigheid kan doen, terwijl je BMI voor 70 % bepaald wordt door genetica. Tel daarbij de omstandigheden waarin we leven, namelijk een samenleving waarin we veel bewerkt voedsel eten en dat makkelijk voorhanden is, en je hebt heel veel mensen met aanleg voor zwaarlijvigheid die die tot uiting zien komen. Ondertussen heeft de helft van de Belgen een BMI dat hoger ligt dan 25, wat betekent dat ze lijden aan obesitas of er een beginnend teken van tonen. Een deel van die mensen zal er zeker in slagen dat overgewicht zelf kwijt te raken, maar wij opereren mensen die 40 kilo te veel wegen. Zij krijgen dat gewicht nooit op eigen houtje genoeg naar beneden.’

Juiste diagnose en behandeling


Maar dat betekent niet dat iedereen die wil afvallen zomaar de obesitaskliniek binnen kan wandelen om een maagverkleining te vragen. ‘De helft van de patiënten wordt zelfs een operatie geweigerd. De risico’s van de behandeling worden altijd afgewogen tegen de risico’s van de ziekte zelf’, legt Lannoo uit. ‘Dat is een multidisciplinaire beslissing tussen een chirurg, een diëtiste en een psycholoog, waarbij wordt gekeken of de ziekte ernstig genoeg is om de heelkundige beslissing te verantwoorden. Als de ziekte niet ernstig genoeg is, wordt er gekozen voor een andere behandeling, zoals medicatie of veranderingen in de levensstijl. Bij een BMI dat lager ligt dan 35 is er sowieso geen indicatie om te opereren.’

De waarschuwing van Jana’s ouders is volkomen begrijpelijk, vindt de chirurg, maar het is belangrijk die te nuanceren: ‘Ik begrijp de ouders zeker. Het moet verschrikkelijk zijn om op die manier een kind te verliezen. Hun waarschuwing is dan ook begrijpelijk, maar de boodschap mag niet zijn dat mensen zich niet mogen laten behandelen. De boodschap is dat je de juiste diagnose en een juiste behandeling moet krijgen, eentje die past bij je ziekte en de graad van je ziekte.

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '