Toch ontdekte Ellen pas op latere leeftijd dat ze tot de slimste mensen ter wereld behoorde.
Ellen is hoogbegaafd: ‘In de lagere school kon ik zonder het te oefenen plots Frans lezen’
De 8-jarige Laurent Simons mocht gisteren nog zijn middelbaar diploma wetenschappen-wiskunde in ontvangst nemen. Volgend jaar trekt het wonderkind naar de universiteit. Een vreemde ervaring die slechts een klein aantal Belgen meemaken. Ook lezeres Ellen (33) weet hoe het voelt om, bijvoorbeeld, zonder het te oefenen plots Frans te kunnen lezen...
Hoewel Ellen tijdens haar studies aan de universiteit heel middelmatige cijfers behaalde, bleek ze toch een stuk intelligenter dan de meeste mensen. Dat ze werkelijk hoogbegaafd was, ontdekte ze verrassend genoeg pas op latere leeftijd. ‘Ik denk dat ik een jaar of twintig was toen een studente psychologie me vroeg of ik proefkonijn wilde spelen voor een IQ-test. Het was een oefening en geen échte test, maar de uitslag toonde wel aan dat mijn score flink boven het gemiddelde lag’, vertelt Ellen. ‘Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, dus ik ging op zoek naar online IQ-testen. Zo kwam ik terecht bij Mensa, een vereniging voor hoogbegaafden. Ik kon een pretest invullen op hun website. Die was goed, dus ik mocht een IQ-test afleggen. Ik behaalde 30 op 33. Heel goed, dus. Ik nam me voor mijn best te doen voor de intelligentietest, dus kroop ik op tijd in bed en probeerde ik mijn zenuwen in bedwang te houden. Ik moest puzzels oplossen en cijferreeksen aanvullen; heel uiteenlopende dingen, eigenlijk. De test duurde hooguit een paar uur. Hoe ik het ervan af had gebracht, wist ik niet. De uitslag viel pas een paar weken later in mijn brievenbus. Vol spanning deed ik de envelop open. Dat ik een IQ van 134 heb, stond er, wat wil zeggen dat ik hoogbegaafd ben. En dat was nog niet alles: met dat cijfer behoor ik tot de 1,17 procent slimste mensen ter wereld. Ik wist even niet waar ik het had. Ik, hoogbegaafd? Dat had ik nooit verwacht!’
Geen specialist, wel 101 interesses
Terwijl sommige hoogbegaafden enkel nadelen zien aan hun bijzondere intelligentie, zag Ellen vooral de voordelen ervan in. Dankzij dat hoge cijfer op haar IQ-test kreeg haar zelfvertrouwen net een enorme boost. ‘Plots begreep ik niet waarom ik ooit zo had getwijfeld aan mijn kunnen, waarom ik zo onzeker was geweest aan de unief en waarom ik me zo geïntimideerd kon voelen door slimme medestudenten. Achteraf gezien denk ik zelfs dat ik een andere studiekeuze zou hebben gemaakt als ik eerder had geweten dat ik zo slim ben. Misschien had ik dan liever wetenschappen gestudeerd in plaats van communicatie, al besef ik ook dat ik destijds voor die richting heb gekozen omdat ik er zo veel verschillende vakken kreeg. Ik leerde toen over politiek, sociologie, geschiedenis... Noem maar op. En juist dat was hetgene wat me zo had aangetrokken: mijn interesses zijn zo breed dat ik 101 dingen wil leren en over alles iets wil weten. In mijn huidige job is dat precies hetzelfde; ik ben het manusje-van-alles. Niet alleen ben ik verantwoordelijk voor de teksten van ons bedrijfsmagazine, ik sleutel ook aan de lay-out en werk mee aan de website. Dat maakt mijn job zo boeiend en afwisselend, en het zorgt er ook voor dat ik makkelijk kan inspringen voor mijn collega’s.’
Buitenbeentje op school
‘Tijdens mijn kindertijd zijn er wel een paar voorvallen geweest die op mijn hoogbegaafdheid wezen. Toen ik in de kleuterschool zat, waren we bijvoorbeeld met onze klas naar de dieren in het stadspark gaan kijken. Na afloop moesten we een tekening maken van de dingen die we hadden gezien. Ik tekende eerst het hert, daarna de omheining en achter die omheining een meisje dat naar het hert keek. Niets bijzonders, zou je denken, maar blijkbaar wel een ongewoon perspectief voor een kind van die leeftijd. In de lagere school kon ik, zonder het te oefenen, plots Frans lezen. Ik ben tweetalig opgevoed, dat wel, maar lezen en schrijven heb ik alleen in het Nederlands geleerd. Toch stond ik op een dag voor te lezen uit een Franstalig Suske en Wiske-album dat bij ons thuis lag. En er was meer: ik had een ongelooflijk rijke fantasie en redeneerde soms anders dan mijn klasgenootjes, waardoor ik me vaak een buitenbeentje voelde. Maar in die tijd werd er helemaal niet stilgestaan bij zulke dingen. Ik kon makkelijk mee op school en mijn punten waren goed; dat was het belangrijkste. En eigenlijk was dat misschien niet zo slecht, denk ik nu. De verwachtingen zouden wellicht hoger zijn geweest als ik toen al had geweten dat ik hoogbegaafd ben. Misschien had ik me dan anders gevoeld, of zelfs geïsoleerd.’
Hoogbegaafdenhumor
‘Dat ik na de testen ook lid ben geworden van Mensa, komt door de breuk met mijn toenmalige lief. Ik had gehoord dat nieuwe vrienden maken een goede manier is om een relatie te verwerken, dus leek het me een leuk idee om me aan te sluiten bij een nieuwe vereniging. En maar goed ook, want ik leerde er mijn beste vrienden kennen. We organiseren regelmatig bijeenkomsten, gaan op uitstap, trekken naar concerten of houden een spelletjesavond. Ik leerde er ook bij over mezelf: dat ik hoogsensitief ben, bijvoorbeeld, en dat mijn gevoel voor humor toch niet zo raar is, zoals ik vroeger altijd dacht wanneer mijn vrienden hun wenkbrauwen fronsten bij mijn grapjes. En dat niet elke hoogbegaafde een nerd met een master in de wetenschappen is. Er zitten dokters in onze vereniging, maar evengoed leerkrachten en kantoorbediendes. Ach, een hoog IQ is geen verdienste, hè. Daar ben je nu eenmaal mee geboren. Iets bereiken door er hard voor te werken, dát vind ik pas straf!’
Interview: Lies Van Kelst
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
