Met haar Rebounce Crew gaat ze in Amerika de strijd aan met dansgroepen vanuit de hele wereld.
Anke Clinck (25) doet mee aan het WK hiphop: ‘Alles draait om dansen, ik heb letterlijk géén vrije tijd’
Anke Clinck is een 25-jarige danseres die haar eigen crew heeft: Rebounce. Ze behoort tot de top van de wereld en mag op 6 augustus ons land verdedigen op het WK Hip Hop Dance in Amerika. ‘Ik investeer al het geld dat ik verdien met lesgeven, terug in mijn dans. Zó groot is de passie’, lacht Anke.
Met beide ouders als leraar lichamelijke opvoeding was het niet verwonderlijk dat ook Anke op jonge leeftijd begon te sporten. ‘Ik startte met turnen toen ik vier jaar was’, vertelt ze. ‘Maar ik deed dat eigenlijk niet zo graag, want ik danste liever. Als kleuter kon ik mijn mama overtuigen om me in een dansgroep in te schrijven. Al snel bleek dat ik talent had, want ik danste steeds bij kinderen die een pak ouder waren dan ik. Op mijn 14de besloot ik mijn eigen crew uit de grond te stampen. Op mijn 20ste kwam Julie Van Den Brande erbij als medecoach en evolueerden we tot de sterke dansgroep die we nu zijn.’
Kan je wat meer vertellen over je groep?
‘We heten Rebounce Crew en bestaan uit 23 steengoede dansers: 9 mannen en 14 vrouwen. Ons jongste lid is 12 jaar, ons oudste lid is 31 jaar. We dansen in heel veel verschillende stijlen en stoppen er enorm veel tijd in om die ook juist uit te voeren. Dat is onze sterkte en zo proberen we ons te onderscheiden van andere crews.’
Met succes. Jullie wonnen al tal van prijzen en staan later deze week zelfs op het WK hiphop in Amerika.
‘Spannend, hè? Dit is ongetwijfeld onze belangrijkste wedstrijd ooit. We hebben er wekenlang elke dag meer dan vijf uur voor getraind. Morgen, 6 augustus, vindt de eerste ronde plaats. Daarin valt de helft van de ongeveer 60 crews al af.’
Hoe schat je je kansen in?
‘Ik ben ervan overtuigd dat we, met het niveau dat we nu hebben, zeker in de halve finale op 8 augustus zullen raken. De finale wordt eerlijk gezegd een beetje moeilijk omdat het ons eerste WK is. We kunnen er natuurlijk in belanden, maar dan zal alles echt perfect moeten verlopen. Het blijft ook afwachten, want een jury is altijd subjectief.’
Ben je zenuwachtig?
‘Goh, dat valt momenteel goed mee. Ik ben niet zo’n stresskip. Voor ik op het podium ga, voel ik vooral de adrenaline door mijn lijf stromen. Iedereen is momenteel gewoon heel moe, zowel fysiek als mentaal, van al dat trainen. Dat maakt ons ietwat humeurig. We willen daar gewoon staan en ons ding doen.’
Hebben jullie een speciaal ritueel vlak voor je op het podium stapt?
‘Niet echt. We zijn niet bijgelovig, dus we nemen geen konijnenpootjes mee (lacht). Ik geef wel altijd een kleine peptalk voor we beginnen. De belangrijkste boodschap die ik wil meegeven, is: amuseer je. Onze dansers zijn supergoed en kennen de choreografie door en door, dus nu moeten ze vooral plezier hebben op het podium. Dan gaat alles vanzelf.’
Wij duimen alleszins! Je bent zelfstandig danseres en kon van je hobby je beroep maken. Heb je moeten knokken voor waar je nu staat?
‘Zeker, en dat is nog een understatement. Ik heb er echt alles voor opgegeven. Al in de middelbare school was ik aan het trainen terwijl mijn vriendinnen feestjes afschuimden of op reis gingen. Dag in, dag uit deed ik dat. Ik organiseer mijn hele leven rond dansen en maak nog steeds veel opofferingen. Zo heb ik geen tijd om eens een avondje Netflix te kijken. Ik heb letterlijk géén vrije tijd.’
Hoe reageert je omgeving daarop?
‘Mijn ouders steunen me voor de volle 100 %. Mijn mama bracht me al van kleins af aan overal naartoe met de auto, en ze sponsorde al mijn trainingen en wedstrijden in het buitenland. Ook mijn vrienden begrijpen het volledig en staan onmiddellijk klaar als ik toevallig – of eerder op miraculeuze wijze – wél eens een gaatje heb ik mijn overvolle agenda. Mijn lief is trouwens ook een danser. Hij snapt mijn situatie als geen ander. We zien elkaar na de lessen om 11u ’s avonds, eten om middernacht samen en gaan slapen om 1u ’s nachts. Als je geen danser bent, kan je onmogelijk een koppel vormen met mij.’
https://www.instagram.com/p/BsBqsplBl_L/
Eigenlijk studeerde je af als personal trainer.
‘Inderdaad. Dansen is een moeilijk beroep om van te leven en als je geblesseerd raakt, komt er geen geld meer in het laatje. Ik wilde op veilig spelen en een plan B hebben.’
Spookt dat soms door je hoofd?
‘Ja, want in mijn omgeving sukkelen heel veel dansers met hun rug of lies. Ik heb een sterk lichaam en verzorg het goed, maar een ongeluk is snel gebeurd. Zo raakte ik vier weken geleden geblesseerd tijdens een les. Mijn teen was ontwricht en ik heb een tijdje op krukken moeten stappen. Stom, zo vlak voor het WK. Maar ik zal moeten doorbijten. Gelukkig gaat het nu al een stuk beter.’
Kom je als danseres financieel rond aan het einde van de maand?
‘Velen worstelen daarmee, maar bij mij lukt dat omdat ik naast het meedoen aan wedstrijden ook lesgeef en sportdagen organiseer. Een huis kan ik momenteel helaas niet kopen met wat ik verdien, maar ik mag niet klagen. Als ik bijvoorbeeld op reis wil gaan, neem ik nog wat extra opdrachten aan, zodat ik die trip zeker kan betalen.’
Verdien je dan niets aan die wedstrijden?
‘Wij ontvangen geen prijzengeld en zullen jammer genoeg niet rijk worden van onze sport. Integendeel, ik investeer al het geld dat ik verdien met lesgeven, terug in mijn dans. Tja, zo groot is de passie (lacht).’
Word je vaak op je uiterlijk beoordeeld in de danswereld?
‘Toch wel. Ze selecteren je op looks, dus je moet stevig in je schoenen staan. Bij Rebounce lappen we onze laars daaraan. Bij ons is je danstalent belangrijker dan hoe je eruitziet. Onze groep bevat dan ook mensen van alle maten, met alle huidskleuren en van alle leeftijden.’
Als je luidop mag dromen, waar zie je jezelf dan over een paar jaar?
‘Ik zou dolgraag met ons hele team naar Amerika verhuizen en daar met onze eigen voorstelling rondtoeren in casino’s en theaterzalen. Op individueel vlak zou ik graag mee op toer gaan met artiesten of ingehuurd worden als choreograaf om grote shows te maken.’
En op persoonlijk vlak: wil je een gezin? Of is dat moeilijk te combineren met je beroep?
‘Dansen zal voor mij altijd op de eerste plaats komen. Ik vrees dat een gezin stichten dus niet zo makkelijk zal worden, maar het kan. In het begin zal ik het reizen wat moeten terugschroeven, maar wanneer de kindjes wat groter zijn, neem ik ze gewoon overal mee naartoe. Pas op, ik ben daar op dit moment zeker nog niet mee bezig, hoor.’
https://www.instagram.com/p/Brs9noSB06A/?igshid=1kh2xv57vrfd4
Nog meer straffe madammen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
