Gen F

Join onze community en krijg extra toegang tot artikelen, deel jouw verhaal & ...
barcelona

De stad waarin ze een tijdlang woonde en haar hart tot twee keer toe aan een man verloor.

Arkasha neemt je mee naar ‘haar’ Barcelona: ‘In L’Ascensor verdronk ik mijn liefdesverdriet in de margarita’s’

De redactie

Arkasha en goede vriendin Charlotte zijn de dagelijkse sleur beu en rijden via l’Autoroute du Soleil naar Arkasha’s respectievelijke grote liefde: Barcelona. Ter plekke wordt ze herinnerd aan haar ándere grote liefdes: Joan en Gabriel, de ex-lieven met wie ze een tijdje in Zuid-Europa woonde.

‘Barcelona, de stad waarin ik een tijdlang woonde en mijn hart tot twee keer toe aan een man verloor. Ik ga er nog verschillende keren per jaar op bezoek. Eenmaal gesetteld in de logeerkamer van mijn goede vriend Tom nemen Charlotte en ik meteen de metro richting Plaça d’Espanya, waar Pieter, die ons camping Llevadó aanraadde, ons opwacht met de scooter. Hij verjaart morgen, maar we gaan graag vandaag al met hem feesten op D.R.O.P., een openluchtfestivalletje dat wordt georganiseerd door zijn vrienden. Het publiek is heerlijk extravert, kleurrijk gekleed en… we kunnen weer dánsen.’

‘Een beetje onzeker over het feit of dat na die ellelange coronaperiode nog lukt, bestellen we gin-tonics. Rond ons heen bewegen zeepbellen en dragqueens, en – ja hoor – ook wij dansen in het rond. Die nacht kruipen we, met nog wat Groove Armada en Roger Sanchez in onze ledematen, voldaan in ons logeerbed. Terwijl Charlotte de volgende ochtend Gaudí’s must-see Park Güell bezoekt, werk ik e-mails en teksten bij op Toms terras. In de namiddag troon ik haar mee naar Jaica, dé tapasbar in visserswijk Barceloneta, waar ik alles bestel wat lekker is. Ik ben een beetje zenuwachtig want om de hoek van Jaica woont mijn ex Gabriel. Of ben ik nerveus omdat we vanavond met hem naar mijn lievelingsrestaurant gaan?’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘Dat La Mundana een schot in de roos is bij fijnproever Charlotte, kon ik al voorspellen. Het restaurant is eigenlijk een vermutería – een vermouthbar – het aperitief dat sinds een jaar of vijf heel populair is in Barcelona. Maar omwille van de topkeuken staat het ook in de Bib Gourmand 2021 van Michelin. Verbaast me niks. La Mundana’s fusiontapas, die hinten naar de Franse en Japanse keuken, zijn echt goddelijk. We slurpen oesters en ook de huevo sorpresa is een absolute must: een heerlijk mengsel van ei, puree en truffel. Wanneer ik eenmaal thuis bij een boterham met kaas nog eens begin te zeuren over Barcelona, dan begrijpt Charlotte tenminste waarom. Wanneer Pieter binnenkomt, klinken we op zijn verjaardag.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
barcelona

‘Tijdens het eten vraag ik Gabriel en passant of hij iemand nieuw heeft. Hij zegt van wel en ik schrik me rot. Niet van zijn antwoord, wel van mijn eigen emoties. Ik kan mijn tranen niet bedwingen. Waarom heb ik ook weer drie vermouths gedronken? Gabriel en ik gaan even naar buiten. Naast een tafeltje met dinerende mensen staan we beiden te snikken. Dat hij verder moest met zijn leven en dat ik net hetzelfde heb gedaan, zegt hij. Hij heeft volkomen gelijk en ik zeg dat ik zelf ook van mijn emoties schrik. We drogen onze tranen, geven elkaar een knuffel en vervoegen Tom, Pieter en Charlotte opnieuw aan tafel. Want ook al is het met een krop in de keel, die tapas zijn te heerlijk om te laten liggen.’

Lachen om de miserie

‘De volgende dag wandelen Charlotte en ik via de Ramblas (waar alleen toeristen sangria en fluorescerende cocktails drinken) naar Plaça Reial, het mooiste pleintje van de stad. De fontein in het midden doet me denken aan de dronken nachten die ik hier spendeerde met mijn éérste Barcelonese lief, Joan, die ook ik op Erasmus leerde kennen, in Wenen. Zijn Spaanse vrienden waren destijds allemaal vijf jaar ouder dan hij en hij was vijf jaar ouder dan ik.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘Toen, als jonge twintiger, vond ik het gek dat zij als dertigers nog uitgingen. Ik was ervan overtuigd dat ik meer volwassen zou zijn dan zij op hun leeftijd, maar het omgekeerde is waar. Eigenlijk ben ik geen haar veranderd en hou ik nog evenveel van feesten. Alleen dat dronken ruzie zoeken met de buitenwipper nadat hij me heeft buitengezet omdat ik bier heb gestolen, dat is er gelukkig niet meer bij.’

‘Ik wandel met Charlotte langs het appartement waar ik een paar maanden woonde toen het uitging met diezelfde Joan. In L’Ascensor, de cocktailbar met pluchen zetels om de hoek, verdronk ik mijn liefdesverdriet in de margarita’s – met een nog grotere mentale puinhoop tot gevolg. Het was een periode waarin ik drie keer per dag ‘How to get my ex back’ googelde en het onzinnige stappenplan ook effectief uitvoerde, zonder resultaat. Het kostte me in totaal wel een anderhalf jaar om van die breuk te helen, maar het kwam goed met mij. Glurend door de voordeur ben ik oprecht dankbaar dat ik om de toenmalige miserie kan lachen.’

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

‘Onze wandeling stopt aan Petra, een restaurantje dat achter de Santa María del Mar ligt, een kerk waarin ik, hoewel ik niet ben gedoopt, op bovengenoemde moeilijke momenten weleens binnenliep. De sacrale sfeer bracht me tot rust wanneer er veel vraagtekens waren. “Allez, ze kennen u hier nog”, zegt Charlotte. De eigenaars van Petra zijn duidelijk blij om me nog eens te zien en dat is wederzijds. We kletsen over koetjes en kalfjes vooraleer de heren drie heerlijke, eerlijke gangen voor onze neus neerzetten. Inclusief een drankje betalen we per persoon maar twaalf euro. En dat is, zeker in deze toeristische buurt, hoogst uitzonderlijk.’

‘In de namiddag gaan Charlotte en ik naar het strand. “Als ik hier toch ooit terug kom wonen,” zeg ik haar, “dan is het eerste wat ik koop rollerblades.” Ik fantaseer dat ik er Floridagewijs mee langs de dijk zou skaten – en zo meteen ook die Serena Williams-billen in ere zou houden. De dag daarna hebben Charlotte en ik twee opties: of we rijden ’s ochtends richting Dijon om er een wijngaard te bezoeken voor we daar overnachten, of we blijven in Barcelona en rijden de Montjuïc omhoog om er nog even aan het olympisch zwembad te liggen. De weergoden beslissen In Dijon gaat het straks regenen, in Barcelona schijnt de zon. En we hebben nog meer geluk.’

barcelona

‘In het zwembad oefenen jonge synchroonzwemmers hun choreografie. We zijn ervan overtuigd dat we naar een olympische routine voor Tokio 2020 kijken, in het zwembad dat voor Barcelona 1992 is gebouwd. De cirkel is rond. Ondanks alle nostalgie naar onze studententijd, Erasmusfeestjes en ontmoetingen met tall, dark strangers zijn Charlotte en ik content in België. Met een vol hart rijden we ons volwassen leven weer tegemoet, met het goede voornemen om onze jonge geest nooit, maar dan ook nooit te verloochenen.’

Lees ook:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content

' ' ' '