Tussen ons twintigste en dertigste verandert er vaak heel wat in ons leven – je studeert af, stapt in het werkleven, ontmoet misschien de ware (of je zwemt eerst nog door een poel van rotte vissen). Hoe dan ook is het voor velen een periode waarin men groeit en heel veel leert over zichzelf. Wij vroegen dan ook aan onze redactrices welke levenslessen zij hebben geleerd in die fase van hun leven.
Enkele lessen op een rijtje.
Hoofdredactrice Judith (44): ‘Een aantal levenslessen die nog altijd work in progress zijn, maar die ik toch liever in mijn 20’s had gekend:
NIVEA – Niet Invullen Voor Een Ander. Denk niet dat je weet wat anderen van je denken want vaak zijn ze zelfs helemaal niet met jou bezig. Je verspilt er zooooveel energie mee en het levert echt helemaal niets op.
Bij gepieker. Kan je er iets aan veranderen? Ja? Onderneem actie. Nee? Waarom dan piekeren?
Sometimes you win, sometimes you learn. Je krijgt niet altijd wat je wil in het leven, maar uit dingen die niet gelukt zijn of tegenslagen kan je wel altijd iets leren. Niet te verwarren met “what doesn’t kill you makes you stronger”, die vind ik te hard, alsof je moét afzien om sterker te worden en om voorbereid te zijn op nieuwe tegenslagen. Ik vind dat we het leven milder mogen bekijken dan dat.
Durf hulp vragen. Nog altijd een hele moeilijke voor mij maar ik heb gemerkt: het zorgt voor meer verbinding met de mensen rond je én ze vinden je echt geen loser (ook al denk je dat ze dat denken, maar dan kom je weer terug bij de NIVEA-les).’
Mensen zijn niet met jou bezig.
Eindredacteur Kaat: ‘Als ik iets heb geleerd, is het wel dat mensen helemaal niet met jou bezig zijn. Dat klinkt misschien negatief, maar dat is het absoluut niet. Uiteraard denken je familie en vrienden aan jou, dat bedoel ik zeker niet. Ik heb het over al die mensen die je tegenkomt en over wie je je zorgen maakt dat ze iets verkeerds over je zullen denken: de mensen op de bus, de dame achter de kassa, de vage collega aan de koffiemachine… Jij maakt je misschien zorgen dat je iets verkeerds hebt gezegd of gedaan, maar laten we wel wezen: die mensen zijn je meteen weer vergeten, want ze hebben heus wel andere dingen aan hun hoofd. Zolang je maar je best doet om tegen iedereen beleefd te zijn, is er heus niks aan de hand, zélfs niet als er nog tandpasta rond je mond hangt op de bus of de bakker je flauwe grapje niet snapte.’
(Deels) weg met je-m’en-foutisme.
Redactrice Elien (36): ‘Toen ik véél jonger was, claimde ik weleens: “ik trek me geen hol aan van wat iemand anders vindt.” En hoewel ik altijd wel een tamelijk groot “je-m’en-foutisme” heb gehad, leerde het leven me tussen mijn twintigste en dertigste dat dat eigenlijk totale bullshit was. En gelukkig maar ook. Dit klinkt misschien een beetje controversieel, of in eerste instantie wat tegen de self-lovevibes van Flair in, maar God, wat ben ik blij dat ik heb geleerd dat je iets aantrekken van wat een ander denkt ook net heel goed kan zijn. Wacht, ik verklaar me nader. Het gaat hier namelijk om een belangrijke nuance. Je te veel aantrekken van wat anderen denken of vinden, is nergens goed voor. Maar je niks aantrekken van wat anderen denken of vinden evenmin. Het onderscheid dat ik in m’n twintigerjaren leerde maken en dat écht nuttig bleek? Beseffen van wiens mening/feedback je je wél iets kan aantrekken en welke je links laat liggen. Dat mensen een idee hebben over wat je doet of hoe je dat doet, hoeft niet slecht te zijn. Tenminste als die mening of feedback van iemand komt waar jij respect voor hebt, iemand die het oprecht goed met je voorheeft en je die feedback geeft omdat ze jou willen helpen groeien, ontwikkelen, nog geweldiger worden dan je al bent. Van welke mening je je daarentegen geen snars moet aantrekken? Van de mensen die hun gedachten spuien, omdat ze niks beters te doen hebben, omdat ze jaloers zijn, omdat ze hun eigen onzekerheden op jou spiegelen, omdat ze je geluk of groei niet gunnen, omdat ze niet echt van je houden of niet echt met jou zijn begaan. “Ik trek me van niemand iets aan”, zal je mij dus niet meer horen zeggen. Voortaan gaat het: “Ik trek me alleen iets aan van wat mensen die er voor mij toe doen denken.”’
Durf uniek te zijn.
Redactrice Herlinde (37): ‘Je moet helemaal geen grijze muis zijn. Het is net een pluspunt om uniek te zijn. Als je jong bent, ben je vaak bang om op te vallen uit schrik voor negatieve reacties en commentaar. Zo kreeg ik als tiener vaak commentaar op m’n gewaagde kledingstijl, atypische hobby’s of uniekere kapsels. Maar met ouder te worden, leer je dat het net goed is als je je eigen stijl hebt, voor je eigen mening opkomt en je eigen dromen najaagt. Wie zich daar niet in kan vinden, jammer. Laat je dus zeker niet leiden door de kudde, maar durf de volle driehonderd procent jezelf zijn in alles wat je doet.’
Iedereen is anders!
Chef online Robine (31): ‘Die zin klinkt banaal, maar is het allesbehalve. Mijn papa heeft hem wel honderden keren gezegd. Toen ik me afvroeg waarom iemand anders reageerde dan verwacht, met tranen in mijn ogen iemands “foute” mening uit z’n hoofd probeerde te praten, me opdrong omdat ik er gewoon wilde zijn voor iemand die verdrietig was... “Iedereen is anders”, hoorde ik mijn papa dan zeggen. En daar moet ik mezelf ook nu nog regelmatig aan herinneren. Iedereen heeft andere waarden en normen en het feit dat ze daardoor ook niet altijd in de lijn van de mijne handelen, moet niet het einde van de wereld betekenen. Iedereen is anders. Het is een zinnetje dat me geruststelt wanneer ik alles weer te veel vanuit mijn perspectief en mijn visie van goed en slecht bekijk.’
Leef in het hier en nu.
Repojournaliste Marijke (35): ‘Maak geen plannen die je over vijf jaar of langer hoopt te verwezenlijken. Daarmee wil ik niet zeggen dat het verkeerd is om een toekomstvisie te hebben en bepaalde doelen na te streven. Ik ben ook een dromer, al heb ik gaandeweg geleerd dat van dag tot dag leven – liefst zonder al te veel verwachtingen – eerder mijn ticket richting geluk is. Als het anders loopt dan verwacht of je verwachtingen worden niet ingelost, leidt dat onvermijdelijk tot frustraties of nog erger: tot teleurstellingen. Leef zo veel mogelijk in het hier en nu, leer dansen in de regen en neem niets vanzelfsprekend. Want morgen is niemand gegarandeerd, ook jou niet.’
Je bent nooit te oud om te spelen.
Grafisch vormgever Charlotte (32): ‘Als kind kon je urenlang opgaan in spel, zonder zorgen, zonder tijdsbesef. Nu je volwassen bent, lijkt die ruimte soms ver weg, vol verantwoordelijkheden en to-do’s. Maar spelen? Dat mag nog steeds. Sterker nog: het is goed voor je. Kinderlijke gewoontes en activiteiten maken je blijer, creatiever en spontaner. Dus trek die rolschaatsen aan, graaf die oude doos LEGO op, ga schommelen in de speeltuin, teken of schilder iets zonder doel, spring op een trampoline of doe iets geks zonder reden. Het leven is al serieus genoeg, laat het kind in jezelf af en toe vrij spel krijgen.’
Zelfzorg is niet all glam, maar wel essentieel.
Durf geld aan jezelf te spenderen.d
Moderedactrice Chloë (31): ‘Ik besef dat mijn levensles een beetje gek klinkt in tijden waarbij je flink wat eigen inbreng moet hebben om een huis te kunnen kopen en de rekening in de supermarkt er alleen maar duurder op wordt. Toch had ik in mijn twintigerjaren meer geld aan mezelf moeten spenderen. En nee, dan doel ik niet op die nachtelijke shopsessie waarbij je bij ketens je winkelmandje als een gek vult. Ik had geld moeten spenderen aan dingen waar mijn mentale gezondheid een boost van zou krijgen. Voor mij is dat bijvoorbeeld om die drie maanden naar de kapper gaan voor een balayage en een blow-out. Of mezelf trakteren op een deugddoende rugmassage. Hoe ik de deur uitstap na zo’n behandeling is echt ongezien. Niet alleen mijn humeur krijgt er een boost van, ik heb ook even de chaos in m’n hoofd lam kunnen leggen. En dat is anno 2025 onbetaalbaar.’
Kies voor jezelf.
Redactrice Dewy (25): ‘Lang dacht ik dat goed zijn voor anderen betekende dat ik mezelf op de laatste plaats moest zetten. Ik wilde niemand teleurstellen en durfde vaak geen grenzen te stellen uit schrik om egoïstisch over te komen. Maar hoe vaker ik over mijn eigen grenzen ging, hoe slechter ik me begon te voelen. Tot ik besefte: als ik nooit voor mezelf kies, wie doet het dan wel? Voor jezelf kiezen is niet egoïstisch, het is gewoon zelfliefde. Het betekent niet dat je anderen laat vallen, maar dat je ook jezelf serieus neemt. Sinds ik dat durf te doen, voel ik me veel beter in al mijn relaties – zowel op vlak van vriendschappen, als met familie, mijn partner én in de relatie met mezelf. Want pas als je goed voor jezelf zorgt, kan je er ook echt zijn voor anderen.’
Durf jezelf te zijn.
Beautyredactrice Charlotte (33): ‘Ik wou dat ik al eerder de zelfzekerheid had die ik vandaag heb. Dus ik zou tegen mezelf willen zeggen: trek je niets aan van wat anderen over jou denken (of zeggen), durf volledig jezelf te zijn en durf ook trots te zijn op wat je kan. Toen ik twintig was, was ik nog een soort gefilterde en geremde versie van mezelf. Mijn persoonlijkheid is zich meer beginnen ontplooien naarmate ik de dertig naderde en vooral sinds ik mama ben geworden ben ik me echt veel minder gaan aantrekken van wat anderen denken. Een kind op de wereld zetten brengt dingen in perspectief en naarmate ik ouder werd, werd mijn leven drukker en drukker. Ik ging me vanzelf minder aantrekken van kleine pietluttigheden, vooral omdat ik er geen tijd meer voor heb en ook geen ruimte in mijn hoofd. Ik sta nu sterk genoeg in mijn schoenen om mijn eigen intuïtie te volgen en te doen wat voor mij goed voelt.’
Durf voor jezelf te kiezen.
Tv-redactrice Ysaline (29): ‘Ik heb jarenlang aan people pleasing gedaan. Vaak omdat ik niemand wilde teleurstellen, maar tegelijkertijd ook omdat ik bang was dat ik anders mensen zou verliezen. Intussen ben ik bijna dertig en heb ik geleerd dat de mensen die écht in je leven willen zijn, je niet gaan afstraffen omdat je niet altijd (mentaal of fysiek) aanwezig bent. Anno 2025 hebben we het allemaal zodanig druk en is het fijn om veel tijd voor onszelf te nemen. Je zou jezelf dan ook niet hoeven te bewijzen aan mensen die echt om je geven. Door deze les te leren, heb ik veel meer rust gevonden, mentaal én fysiek. Ik maak veel minder plannen op voorhand en ik durf plannen afzeggen/wijzigen als ik écht de energie er niet voor heb. Ik ben nu zelfs dat meisje dat liever thuis bij haar lief en kat is, dan ergens anders, terwijl ik dat concept vroeger absoluut niet begreep. Ik durf ook minder traag antwoorden op berichten en gun mezelf de tijd om het te laten bezinken. Ik geef toe: soms doe ik natuurlijk wel nog aan people pleasing, dat leer je niet zomaar af, maar steeds minder. Ik doe nu steeds meer mijn eigen ding en maak enkel plannen die ik echt wil doen met de mensen die ik echt wil zien. Stel ik soms mensen teleur zo? Waarschijnlijk wel, maar dan is het aan hen om het gesprek hierover met mij aan te gaan, net zoals ik doe als ik me ergens niet goed bij voel. Dat is nog een les die ik kan meegeven: ga niet altijd uit van het ergste als je een vriend(in) niet hoort. Vaak zijn mensen zodanig druk bezig met hun eigen leven dat ze zelfs niet merken dat jij dat ook bent.’
Besef dat je ouders ook maar mensen zijn.
Redactrice Evi (25): ‘Ik besefte dat mijn ouders ook maar mensen zijn, en zij het leven ook voor de eerste keer beleven. Ik had vaak het idee dat zij alles al wisten of geprobeerd hadden, en dus ook begrip moesten hebben voor mij als ik fouten maakte. Zij zijn de ouders, dus in mijn hoofd móésten zij alles wel op een rijtje hebben. Maar natuurlijk zijn er ook dingen die zij voor het eerst meemaken of ontdekken, zoals toen ik voor het eerst als puberende student moest blokken of mijn rijbewijs meermaals niet haalde. Terwijl mijn ouders me altijd met raad en daad bijstaan, kon ik vroeger soms ook gefrustreerd zijn als ze geen begrip hadden voor mijn kant van het verhaal of een bepaalde situatie. Maar uiteraard zijn zij ook maar mensen, die nog elke dag op zoek zijn naar hoe het leven in elkaar zit. Toen ik dat besefte, apprecieerde ik het feit dat ik voor alles bij hen terechtkan nóg harder. Natuurlijk zullen er nog momenten zijn waarop ik me onbegrepen of gefrustreerd voel, maar het idee dat ik met niets moet blijven zitten – ongeacht hun reactie – is goud waard.’
Stel niets uit.
Eindredactrice Caren (35): ‘Wacht niet met dingen die je graag wil doen, want wie weet zijn ze morgen niet langer mogelijk. Boek dus die reis, ga voor die nieuwe stek, stap op die knapperd af, schrijf je in voor die curses, lees eindelijk dat boek dat al maanden op je nachtkastje ligt… Uitstellen levert niets op en het perfecte moment bestaat niet. Het *juiste* moment is daarentegen altijd nu. Oh ja, en maak tijd en ruimte voor sport in je leven. Om je gezondheid te verbeteren, om gelukshormonen aan te maken, om een fitter lijf te kweken… Óók – en vooral! – wanneer je er geen zin in hebt. Dan denk ik gewoon: I’ve never regretted a workout.’
Maak je niet druk over zaken die je niet in de hand hebt.
Redactrice Laura (35): ‘Will this matter in a year from now? is een zinnetje dat me al vaak heeft geholpen om de dingen te relativeren en los te laten. Het heeft nu eenmaal geen zin om je druk te maken over zaken die je zelf niet in de hand hebt. Dat kost handenvol energie en die energie kan je beter in andere dingen stoppen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar zodra ik even diep in- en uitadem en mezelf herinner aan dat ene zinnetje, kan ik er weer tegen.’
