Maya heeft geld geërfd van haar grootouders en besloot daarmee haar droom na te jagen: haar saaie kantoorjob opgeven en een koffiebar beginnen. Die lijkt voorlopig goed te draaien. Alleen in de liefde loopt het wat minder. Of komt daar binnenkort verandering in?
‘Ik kan het echt niet meer aanzien’, zegt Myrthe. ‘Je ziet er al dagen ongelukkig uit. Ik zou al bijna al die honderden cijfercombinaties gaan proberen om hem te vinden. Weet je echt niks van hem? Waar hij werkt? Waar hij woont?’ ‘We hebben één keer afgesproken, en toen ging het vooral over wat hij wilde doen in de toekomst. Ik heb geen idee wat voor werk hij momenteel doet. Ik weet in welke buurt hij woont, maar zijn adres heb ik niet. En ik weet ook zijn achternaam niet, dus ik kan hem niet vinden op sociale media.’ ‘Sociale media!’ roept Myrthe, en ze springt recht. ‘Heb je het woordje “niet” gemist?’ ‘Nee, maar je begrijpt het niet. Als hij hier zo vaak komt, dan is de kans toch groot dat hij de zaak volgt op sociale media? Dus als ik op zijn voornaam zoek in de lijst van volgers, vind ik hem vast wel. En dan kan je hem een berichtje sturen.’ ‘Myrthe, je bent geniaal.’
Ze vist haar telefoon uit de zak van haar jeans en opent Instagram. Ik zie haar peinzende gezicht en wacht vol ongeduld op het verlossende antwoord. ‘Nee, sorry. Niks op zijn naam.’ ‘Ach, het was te mooi om waar te zijn.’ ‘Weet je, ik zoek wel gewoon even tussen de fotootjes van al onze volgers tot ik hem vind.’ ‘Hoeveel volgers hebben we?’ ‘Tweeduizend zeshonderd.’ ‘Kom op, Myrthe, daar is toch geen beginnen aan?’ ‘Maar je bent zo sad.’ ‘Ik heb gewoon een sad resting face.’ Ze kijkt me veelbetekenend aan. ‘Maak je geen zorgen, ik ben oké. Het feit dat hij me niet is komen opzoeken, betekent alleen maar dat hij geen interesse heeft. Als dat zo is, dan is dat maar zo. Dan moet ik me er maar bij neerleggen.’ ‘Je mond zegt die woorden, maar je gezicht zegt iets anders.’ ‘Ik zal heus niet doen alsof ik het niet jammer vind, maar ik wil mijn energie ook niet verspillen aan iemand die dat niet waard is.’
Hoe zijn we exact gegaan van ik die teleurgesteld ben in een man naar een gigolo huren? Ik denk niet dat het mijn probleem oplost...
‘O nee!’ roept Myrthe plots uit. ‘Wat is er?’ vraag ik verschrikt. ‘Dat betekent dat we vorige week voor niets in die vieze vuilnisemmer hebben zitten graven.’ ‘Ik zal eraan denken bij je volgende kerstbonus.’ ‘Oh, leuk, dat is nog maar tien maanden wachten.’ ‘Een stuk taart?’ ‘Ik krijg elke dag taart. Zowel hier als bij de bakker.’ ‘Mijn eeuwige respect?’ ‘Laten we zeggen dat de volgende keer dat ik iets doms doe, jij het me meteen vergeeft.’ ‘Alsof ik dat nu niet doe! Jij laat zoveel servies vallen, en ik word nooit boos op je.’ ‘Nee, je bent een veel te goeie baas. Daar valt niks leuks mee te doen. Hij komt wel opdagen.’ ‘Ik ben oké, echt.’
Eindeloze reeks meh-seks
‘Ik ben oké’, zeg ik ’s avonds ook nog een keer tegen Iris. ‘Ik weet heus wel wanneer je liegt.’ Ik zucht. ‘Ik lieg om een reden, namelijk omdat ik niet wil dat iedereen medelijden met me heeft. Het was één date, het stelde niks voor. Er komt vast wel weer een andere knappe man naar de bar. Ik vind het alleen zo frustrerend dat het mijn eigen schuld is. Ik ben degene die zijn telefoonnummer kwijt is geraakt.’ ‘We moeten iets doen, Maya... Ik weet het! We moeten uitgaan, zodat je mannen kan leren kennen.’ ‘Iris, ik zit letterlijk elke dag de hele dag in een koffiebar. Als ik daar geen mannen leer kennen, waarom zou ik ze dan wél leren kennen op café?’ ‘Omdat de mannen die in je bar komen, meestal meegekomen zijn met hun vriendin óf daar zitten om te werken, zodat ze geen oog voor je hebben. Nee, we moeten net naar plekken gaan waar mensen komen om een lief te scoren.’ ‘Of om een onenightstand te scoren.’ ‘Sommige wel. Maar zou dat echt zo erg zijn? Volgens mij kan je het wel gebruiken om eens goed ge-’
‘’t is al goed. Het hoeft allemaal niet zo nodig voor mij.’ ‘Seks?’ ‘Nee, geen enkel probleem met seks. Maar wel met seks met een onbekende. De eerste keer seks met iemand nieuw is meestal maar meh, in het beste geval. Ik heb geen zin in een eindeloze reeks meh-seks.’ ‘Je zegt dat, maar als je seks hebt met iemand die weet wat hij doet en echt goed is in bed, hoeft dat niet zo te zijn, hoor. Ik heb ooit eens iemand opgepikt in een bar en…’ Iris vertelt een grafisch verhaal over een of andere seksacrobaat, en ik doe mijn best om niet te aandachtig te luisteren.
‘O, of je kan een gigolo inhuren!’ ‘Wat?’ ‘Ja, dat is allang geen taboe meer, hoor. Veel vrouwen doen dat omdat ze liever geen onbekende man mee naar huis nemen.’ ‘Nee, dat weet ik. En ik vind het ook prima, maar hoe zijn we exact gegaan van ik die teleurgesteld ben in een man naar een gigolo huren? Ik denk niet dat het meteen mijn probleem oplost.’ ‘Maar je hebt afleiding nodig. Kom op, ga mee uit vanavond. Je kan morgen tot vijf voor tien slapen als je wil.’ ‘Ja, als ik de zaak open in pyjama, met m’n haar naar alle kanten en ongepoetste tanden.’ ‘Details. Je moet er echt eens uit.’ ‘Iris?’ ‘Ja?’ ‘Wil jij misschien zelf heel graag uitgaan, vind je niemand die mee wil gaan en probeer je mij daarom te overtuigen?’ ‘Misschien…’ ‘Wel, als het echt zo belangrijk voor je is, ga ik mee. Maar zodra je mensen bent tegengekomen die je kent en met wie je de rest van de avond kan doorbrengen, mag ik naar huis. Deal?’ ‘Lijkt me fair. Afgesproken.’ Iris steekt haar hand uit, en ik schud die plechtig. Ik hoop dat ik snel naar huis mag.
Liever een halfleeg glas
Een uur later sta ik met mijn tweede glas wijn in de hand in een veel te luide bar. Iris en ik hebben het een beetje opgegeven om tegen elkaar te praten omdat we er keelpijn van kregen, en nu zijn we vooral naar de andere mensen aan het kijken. Ik zou bang zijn dat ik oud aan het worden ben als ik niet altijd al een hekel had gehad aan luide bars. Misschien ben ik daarom een rustige koffiebar begonnen, zodat ik al mijn tijd daar kan doorbrengen. Er zijn best wel interessante figuren hier, en sommige mannen zien er niet slecht uit. Maar er is absoluut niemand met wie ik naar huis zou willen. Tenzij Harry Styles hier naar binnen wandelt, zie ik dat dan ook niet meteen gebeuren. Het is trouwens niet onmogelijk dat Harry hier is, toch? Heeft Ed Sheeran niet ooit eens onverwacht een paar liedjes gezongen in dat Antwerpse restaurant waar hij aan het eten was?
Plots zie ik iemand die me bekend voorkomt. Een seconde later heb ik een knoop in mijn maag.
Terwijl ik sta te dagdromen, zegt Iris: ‘Oh my God, daar is de man met wie ik een tijdje geleden eens naar huis ben gegaan.’ ‘Echt?’ ‘Ja. Is het oké als ik met hem ga praten?’ ‘Natuurlijk’, zeg ik opgelucht. ‘Mag ik dan naar huis?’ ‘Wacht nog even en kijk of het wel klikt, want als hij me afwijst, blijf ik toch nog alleen achter.’ ‘Oké dan’, geef ik toe. Mijn glas is toch nog halfvol. Soms is een glas dat halfvol is de pessimistische optie. Was mijn glas maar al halfleeg. Ik kijk en zie hoe Iris zich door de massa heen worstelt. Een knappe man tikt haar op de schouder, en ze draait zich enthousiast naar hem toe. Ze lachen en geven elkaar een kus op de wang.
Well played van Iris om te doen alsof ze hem niet had gezien en hem naar haar te laten komen. Zo weet ze zeker dat hij nog met haar wil praten. Ze zijn oprecht blij om elkaar te zien, en ik sta met een glimlach naar hen te kijken. Misschien wordt het wel echt iets tussen die twee. Ik hoop het, al weet ik niet zeker of Iris wel echt op zoek is. Maar het is niet omdat je niet op zoek bent naar de liefde, dat je niet gelukkig kan zijn als je die per ongeluk vindt, toch? Plots zie ik een eindje achter hen iemand die me bekend voorkomt. Een seconde later heb ik een knoop in mijn maag. Ik herkende hem niet meteen omdat ik hem hier totaal niet had verwacht. Maar daar staat Jarne.
Lees elke woensdag en zondag op Flair.be hoe Maya haar koffiebar én liefdesleven draaiende probeert te houden.
