Maya heeft geld geërfd van haar grootouders en besloot daarmee haar droom na te jagen: haar saaie kantoorjob opgeven en een koffiebar beginnen. Die lijkt voorlopig goed te draaien. Alleen in de liefde loopt het wat minder. Of komt daar binnenkort verandering in?
‘Euh… wij hebben hier-’ ‘Ja hoor, kom maar naar boven’, onderbreekt mama mij, en ze drukt op het andere knopje, dat de deur opent. ‘Bovenste verdieping.’ ‘Mama, wat doe je nu?’ sis ik tegen haar als ik de knop om te spreken weer heb losgelaten. ‘Heb je niet gezien hoe jaloers Otto reageerde op Titus?’ ‘Nee, ik was bezig in de keuken.’ ‘Ach, komaan, je hebt verder álles gehoord en gezien wat er hier gebeurde.’ ‘Nu zijn we wel weer met een even aantal.’ ‘Je hebt Jarne toch niet stiekem uitgenodigd terwijl ik je nadrukkelijk had gevraagd om dat niet te doen?’ ‘Natuurlijk niet! Zeg, wat denk je wel van me?’ Ik denk niet dat ze het antwoord op die vraag echt wil horen. ‘We sturen hem-‘ Ik word onderbroken door een klop op de deur en mama die die enthousiast opent voor ik mijn zin kan afmaken. ‘Welkom’, zegt mama met een stralende glimlach. ‘Dank je. O, jullie hebben een feestje. Sorry, dat wist ik niet.’ ‘Nee, dat had je ook niet kunnen weten.’ ‘Wat doe jij hier?’ vraagt Otto. Hij klinkt boos. ‘Ik geloof er niets van dat je niet wist dat hier een feestje was.’ ‘Otto, doe niet zo. Hij kon het niet weten, want we hebben het niet verteld.’ ‘Nee, maar je hebt wel een briefje gehangen voor die Titus-kerel. Dat heeft deze gast natuurlijk gezien.’ ‘Dat heb ik helemaal niet gezien. Anders was ik nooit naar hier gekomen.’
Wat doe jij hier? Ik geloof er niets van dat je niet wist dat hier een feestje was.
‘Ik heb dat briefje wel weggehaald nadat ik het had gelezen’, zegt Titus. ‘Zie je wel?’ ‘Hij hangt daar heel de dag rond. De kans is echt wel groot dat hij het heeft gezien, hoor.’ ‘Ik háng daar niet rond, ik ben daar een zaak aan het verbouwen’, zegt Jarne droog. ‘Het is nochtans niet zo dat jij het fysieke werk doet, toch? Dus ik snap niet waarom jij daar heel de tijd moet zijn.’ ‘Ik check gewoon twee keer per dag de vorderingen en of ze het wel juist doen, zoals ik het had gevraagd. Voor zover ik weet, is dat niet meteen tegen de wet.’ Intussen ben ik het haantjesgedrag van die twee behoorlijk beu. ‘Als hij zegt dat hij het niet gelezen heeft, dan is dat zo’, zeg ik. ‘Ik wilde gewoon vragen of jullie wisten hoe Titus’ sollicitatiegesprek was geweest. Maar ik vraag het hem morgen wel zelf.’ ‘Doe niet zo gek’, zegt mama. ‘Je bent hier nu toch. Glaasje cava?’ ‘Neenee’, zegt Jarne snel. ‘Ik wil absoluut geen feestje crashen.’ Maar mama schenkt al een glas vol en duwt het in zijn hand, terwijl ik zeg: ‘Ja, ik wil nu eindelijk ook wel eens weten hoe je gesprek is geweest.’ ‘Welk gesprek?’ vraagt Otto. ‘Titus had vandaag een sollicitatiegesprek.’ ‘Waar?’ ‘In een magazijn. Bestellingen inpakken.’ ‘En daarover doet iedereen hier zo hysterisch?’ Ik moet op mijn tong bijten om niks te zeggen, maar het is niet aan mij om Titus’ verhaal te vertellen. ‘Ja, als je allang op zoek bent naar werk, is dat heel wat. Maar vertel, Titus.’
Afgedankte modellen
‘Het ging goed, denk ik. Ik had het idee dat ze me wel mochten. Alleen toen ze mijn telefoonnummer vroegen, werd het wat awkward. Dus zei ik dat ik mijn telefoon in de wc had laten vallen en dat ze me daarom voorlopig alleen konden mailen. Wel stom dat ik nu elke keer moet wachten tot ik naar de bib kan om m’n mails te checken.’ Ik zie dat Otto begint te beseffen dat hier meer aan de hand is, en tot mijn grote opluchting zwijgt hij. ‘O, wacht!’ zeg ik, en ik trek de lade van mijn commode open. Die puilt uit van de laad- en andere kabels waarvan ik niet meer weet waarvoor ze ook alweer dienen, maar er liggen ook twee oude smartphones in. Ik heb ze bijgehouden met het idee van ‘je weet maar nooit’ en ben blij dat ze nu ook echt van pas komen. Ik haal de meest recente eruit en probeer een paar laadkabels tot ik er eentje heb gevonden die past. ‘Deze telefoon mag je hebben. Er zit natuurlijk geen simkaart in, dus je kan er niet mee bellen of appen, maar je kan er wel mee op het internet. Mijn wifi reikt tot aan de overkant. Je kan dan natuurlijk wel alleen thuis op het internet, maar dan kan je alvast je mails checken. Je kan er ook mee op mijn Netflix en Disney+, zodat je tv kan kijken. Ik laad hem alvast even voor je op, want de batterij is natuurlijk helemaal leeg.’
‘Wauw, maar dat kan ik toch niet aannemen? Zo’n ding is toch superduur?’ ‘Nee hoor, dit is een afgedankt model.’ ‘Een beetje zoals ik dus’, antwoordt Titus met een lachje. ‘Doe niet zo gek. Jij bent een jong en fris model. De wereld is gewoon nog niet klaar voor jou. Maar wij zien je potentieel.’ ‘Ik kan niet geloven wat jullie allemaal voor me doen’, zegt Titus, en hij krijgt tranen in de ogen. ‘Je verdient het’, zegt mama vastberaden. ‘En eet nu allemaal flink jullie hapjes op. Er volgt nog veel eten. Jarne, neem ook iets.’ ‘Nee, dank je’, zegt hij terwijl hij zijn halfvolle glas op de tafel zet. ‘Ik heb… nog een, euh… date, dus ik kan niet blijven.’ ‘O, jammer’, zegt mama zichtbaar ontgoocheld. ‘Ik heb gekookt voor een leger.’ ‘Het overschot kunnen we meegeven aan Titus, dus dat is niet erg’, zeg ik, want ik wil Jarne de deur uit. ‘Goed idee’, zegt Jarne. ‘Tot binnenkort allemaal. En smakelijk, natuurlijk.’ Ik kan pas herademen als ik de deur achter hem heb horen dichtvallen.
Twee knappe jongemannen
‘Het lijkt wel kerst’, zegt Iris als mama de kip en pommes duchesse op de mooi gedekte tafel zet. ‘Ik wist trouwens niet eens dat ik een tafellaken had.’ ‘Dat heb je ook niet. Ik heb dit ooit eens aan Maya gegeven voor haar verjaardag. Het feit dat je het niet herkent, zegt genoeg over hoe vaak ze het gebruikt.’ Oeps. ‘Mama, je kent me toch? Ik kan geen hap eten zonder te morsen. Het zou meteen vol vlekken zitten die ik er niet uit krijg. Daarom bewaar ik het alleen voor speciale gelegenheden, zoals vandaag.’ ‘Mmm’, zegt mama. Ik weet niet of dat goedkeurend of afkeurend bedoeld is, maar ze kan er in elk geval niets tegen inbrengen. Het is een fijne avond. Ik besef dat dit het soort avond is waarvan mama droomde toen ze samen was met papa: gezellig en ongedwongen. Maar rond een uur of halfelf ben ik doodop en begin ik al te denken aan hoe vroeg ik de volgende dag moet opstaan.
Ik geef Titus een kus op de wang. Hij schrikt even, hopelijk omdat hij het niet gewend is en niet omdat hij van me walgt.
‘Het spijt me’, zeg ik. ‘Maar ik denk dat ik maar beter kan gaan slapen.’ ‘Ik ook’, zegt Iris. ‘Maar ik zal nog even helpen met opruimen.’ ‘Ach ja, ik help ook wel’, zeg ik lichtjes beschaamd omdat ik dat niet uit mezelf heb voorgesteld. ‘Nee, schat’, zegt Otto. ‘Ik zal wel opruimen. Jij moet een pak vroeger op dan ik. En ga jij ineens ook mee, Iris, dan maak je Maya niet wakker als je thuiskomt.’ ‘Dat is heel lief, dank je.’ ‘En ik help ook’, zegt Titus. ‘Vergeet het overschot niet mee te nemen’, zeg ik tegen hem. ‘Maak je geen zorgen, hij vertrekt niet met lege handen’, zegt mama. ‘Is het voor jou ook oké dat ik ga slapen?’ ‘Natuurlijk’, zegt mama. ‘Ik vind het niet erg om te worden geholpen door twee knappe jongemannen.’ ‘Dank je voor de gezellige avond’, zegt Iris. ‘Ja, het was heel leuk’, zeg ik. Ik geef Otto een kus op de mond en geef mama en Titus een kus op de wang. Die laatste schrikt even, en ik kan alleen maar hopen dat hij dat doet omdat hij het niet gewend is en niet omdat hij zo van me walgt of zo. Ik hoop dat het veilig is om die twee mannen daar alleen te laten.
Lees elke woensdag en zondag op Flair.be hoe Maya haar koffiebar én liefdesleven draaiende probeert te houden.
