Maya heeft geld geërfd van haar grootouders en besloot daarmee haar droom na te jagen: haar saaie kantoorjob opgeven en een koffiebar beginnen. Die lijkt voorlopig goed te draaien. Alleen in de liefde loopt het wat minder. Of komt daar binnenkort verandering in?
‘Kan je me even helpen met die kast te verschuiven? Ik heb het in m’n eentje geprobeerd, maar het lukte niet. En ik wil natuurlijk ook geen krassen maken op je vloer. Misschien lukt het ons met z’n tweeën om ze te tillen?’ ‘Mama, wat ben je nu toch aan het doen?’ Ik probeer zo kalm mogelijk te klinken, maar ik wil gillen. Mama heeft alle meubels verplaatst en kaders van de muren gehaald. ‘Ik verplaats wat spullen. Iris zei dat ik wel wat dingen mocht verplaatsen om me meer thuis te voelen, dus dat doe ik dan nu.’ ‘Maar ze bedoelde een kadertje naast het bed platleggen, zodat je niet naar haar familie hoeft te kijken of zo, toch niet heel het appartement herinrichten? Dat is toch niet fijn voor Iris? Dan moet ze alles over een paar weken weer op z’n plaats zetten.’
‘Als ik voor je werk, heb je Myrthe niet meer nodig’, zegt mama. Ik kan m’n oren gewoon niet geloven.
‘Ach, als ik het kan, kunnen jullie jonge mensen dat toch zeker in een wip.’ ‘Maar mama, het is de moeite toch niet?’ ‘Heb je niet geluisterd naar wat ik je allemaal vertelde? Reken er maar op dat ik hier wel een paar maanden zal wonen.’ ‘Wow, dat hadden we toch niet afgesproken? En dat is toch niet eerlijk tegenover Iris? Ze betaalt elke maand huur voor dit appartement.’ ‘Dan laat je haar een tijdje maar de helft betalen.’ ‘Ik kan dat geld toch niet zomaar missen?’ ‘Ik dacht dat je zaak zo goed draaide? En je hebt dit huis toch gratis?’ ‘Ik heb al mijn geld in het huis en de zaak gestoken. Ik heb dus geen reserve. Ik kom rond met wat ik verdien, maar ik heb geen spaargeld meer voor als ik een onverwachte kost heb, dus moet ik ook elke maand wat geld opzij kunnen zetten.’ ‘Luister, daar heb ik over nagedacht, en ik heb de perfecte oplossing.’ Uh-oh. Ik hou m’n hart nu al vast. Mama’s idee van perfecte oplossingen is niet altijd hetzelfde als dat van mij. Zelden zelfs.
Dan ontsla je haar toch gewoon?
‘Ik kom voor jou werken.’ ‘Doe niet zo gek, ik kan je helemaal niet betalen.’ ‘Hoezo, je betaalt die Merel toch ook?’ ‘Ze heet Myrthe. En ik betaal haar inderdaad. En daarmee is al mijn geld voor personeel dan ook op, dus ik kan je helaas geen werk geven’, zeg ik opgelucht, want ik hoef zelfs niet te liegen. Ik mag er niet aan denken dat ik met mama samen moet werken én dat ze ook nog eens bij me in huis woont. ‘Maar als ik voor je werk, heb je haar niet meer nodig.’ Ik kan m’n oren gewoon niet geloven. ‘Méén je dat nu? Je wil dat ik mijn personeelslid ontsla en jou in de plaats aanneem?’ ‘Ja, je hoeft mij minder te betalen omdat ik hier gratis woon. Ik ben bereid om een deel van mijn loon in te ruilen voor inwoon.’ ‘Maar mama, weet je hoeveel moeite het me heeft gekost om Myrthe te vinden? Er zijn hier een hoop mensen komen proberen, maar nooit voldeden ze. Ze hadden geen werkethiek, waren onvriendelijk tegen de klanten of werkten hier zichtbaar tegen hun zin. Myrthe was een godsgeschenk. No way dat ik ooit iemand vind die even goed is als zij: even lief, vrolijk, handig en grappig... Ze neemt initiatief en helpt me waar ze kan.’ ‘Dat zijn allemaal goeie eigenschappen, maar die heb ik óók’, zegt mama. Ze klinkt zelfs bijna beledigd. ‘Dat weet ik wel, mama, maar ik ga Myrthe echt niet ontslaan na al haar goeie werk. Bovendien is deze job maar halftijds en niet al te goed betaald. Ik betaal Myrthe natuurlijk wel correct, maar het is niet het soort baan en het soort loon dat jij gewend bent. Ik betwijfel of je daarmee ooit een appartement zal kunnen huren.
‘Ik ben bang dat je mama niet meer weg zal gaan’, aarzelt Iris.
Je bent dus heel welkom om te helpen op momenten dat Myrthe er niet is om bij te dragen aan de huishuur en om tijdens het solliciteren te bewijzen dat je nog aan het werk bent, maar meer kan ik je helaas niet bieden.’ Ik moet nu wel echt op mijn strepen staan, want ik laat Myrthe niet gaan. En ik vermoed dat het geldargument doorslaggevend zal zijn, want daar is mama duidelijk gevoelig aan. ‘Oké, dan help ik je wel in de zaak als Mona er niet is’, zegt mama met een zucht. ‘Myrthe’, zeg ik. ‘Is dat zelfs een naam?’ Ik negeer dat laatste en zeg: ‘Dank je, mama. Dat betekent veel voor me.’ Wat ik niet zeg, is dat het vooral heel veel frustratie zal opleveren voor mij. Ik wil helemaal niet zoveel tijd met mama doorbrengen. Dat kan egoïstisch klinken, want natuurlijk heeft ze jarenlang voor me gezorgd en woonde ik ook in haar huis. Maar het verschil is dat zij bewust heeft gekozen voor een kind, terwijl ik nooit heb gekozen.
‘Ben je alleen thuis?’ ‘Nee. Nou ja, nu even wel, want Iris is naar de supermarkt, maar we gaan zo meteen samen koken en eten.’ ‘Oh. Klinkt gezellig.’ ‘Dat is het vast ook.’ Ik weet dat ze wacht tot ik haar zal uitnodigen, maar ik hou de lippen stijf op elkaar. ‘Oké dan, kan je me dan nu even helpen met die kast?’ ‘Nee, mam, die kast blijft staan. De rest van de meubels ook. Het spijt me.’ Op dat moment hoor ik de deur beneden opengaan. ‘Daar is Iris. Ik moet gaan. Ik vertel haar wel dat je wat hebt verplaatst, zodat ze niet te hard schrikt als ze in de flat moet zijn om spullen te komen halen. Maar mama, je móét beseffen dat het Iris’ flat is en niet die van jou. Dit is tijdelijk, oké? Begrijp je dat?’ Ze knikt niet, maar ze protesteert ook niet.
Verontrustend bericht
‘O, help’, zegt Iris. ‘Nou ja, ik wilde het appartement sowieso wel eens een make-over geven door wat dingen te verplaatsen. Misschien geeft ze me nog goeie ideeën.’ ‘Jij bent veel te goed voor deze wereld.’ ‘Al moet ik eerlijk toegeven dat ik…’ Ze aarzelt. ‘Wat is er? Zeg het maar, hoor.’ ‘Wel, ik ben bang dat ze niet meer zal weggaan.’ ‘Daar ben ik ook bang voor’, geef ik toe. ‘Nou ja, in elk geval dat ze niet uit zichzelf zal weggaan. Maar ik zorg er wel voor dat ze vertrekt.’ ‘Oké’, zegt ze. ‘Heb je haar echt niet uitgenodigd voor de pizza’s, hoewel ze dat duidelijk wilde?’ ‘Nee, en ze keek zo zielig dat ik me bijna schuldig voel.’ ‘Wil je haar gaan halen?’ ‘Wat? Nee, zeker niet! Nog even en ze slaapt tussen ons in. Luister, mama kan heel manipulatief zijn, maar ik laat haar niet mijn hele leven overnemen. Bovendien kan ze toch niet meer volgen bij Love Is Blind.’ Iris grinnikt. We hebben een gezellige avond. Maar de volgende ochtend word ik gewekt door een heel verontrustend bericht.
Lees elke woensdag en zondag op Flair.be hoe Maya haar koffiebar én liefdesleven draaiende probeert te houden.
