Maya heeft geld geërfd van haar grootouders en besloot daarmee haar droom na te jagen: haar saaie kantoorjob opgeven en een koffiebar beginnen. Die lijkt voorlopig goed te draaien. Alleen in de liefde loopt het wat minder. Of komt daar binnenkort verandering in?
‘Jarne was hier? Is hij weg?’ ‘Ja, al een paar minuutjes.’ Ik loop naar de deur, trek ze open en kijk snel de straat in. Hij is er niet meer, dus ren ik naar de zijstraat, maar hij is verdwenen. ‘Wat is er aan de hand?’ vraagt mama als ik weer naar binnen kom. ‘Wat heeft hij gezegd?’ ‘Hij vroeg of je er was en ik zei dat je even weg was, maar dat ik je zou proberen te bellen. Toen je niet opnam, zei ik dat je vast even bezig was en vroeg ik of hij wilde wachten. Maar hij was blijkbaar gehaast, want hij ging weer weg.’
‘En heeft hij nog een boodschap achtergelaten?’ ‘Niet echt. Hij zei dat hij even kwam checken of alles in orde met je was omdat hij niets meer van je had gehoord. En dat je hem maar een berichtje moest sturen als je wilde afspreken. Hij was wel erg knap. Is hij single?’ ‘En heb je zijn telefoonnummer gevraagd?’ vraag ik ongeduldig. ‘Hoezo? Nee. Ik ging ervan uit dat jij dat had. Hij heeft ook zelf niet gezegd dat jij het nodig zou hebben. Maar ik heb hem verteld dat hij zich geen zorgen hoeft te maken, want dat het prima met je gaat.’ Ik kreun. Ik weet dat mama de beste bedoelingen had, maar ze heeft alles alleen maar erger gemaakt. Nu denkt hij zeker dat ik geen interesse heb, want hij weet niet dat ik zijn nummer niet heb. Én hij denkt dat het goed met me gaat. Zonder hem. ‘Ik denk niet dat het zal gebeuren, maar mocht hij toevallig nog een keertje langskomen als ik er niet ben, wil je hem dan zeggen dat ik zijn nummer kwijt ben?’ ‘Natuurlijk, schat. Wat is het verhaal hierachter?’ ‘Laten we eerst een restaurantje zoeken, en daarna vertel ik je alles.’
Door mama denkt Jarne nu dat ik geen interesse in hem heb. En dat het goed met me gaat. Zonder hem.
Het is zaterdagavond en dus erg druk in de stad. We hebben ook geen reservatie omdat heel dit gedoe met mama erg onverwacht is gebeurd. Maar omdat het nog net geen zes uur is, vinden we nog een tafeltje in een Italiaans restaurant. Het is een beetje een toeristenzaak, maar het eten is oké en ik ben sowieso dol op Italiaans, dus voor mij is het prima. Ik besef plots dat ik de rekening wel zal moeten betalen. Mama beseft dat duidelijk ook, want ze bestelt niet de huiswijn, maar een duur glas. Ik hou het bij spuitwater. Dat is goedkoper, en ik drink sowieso te vaak alcohol.
Hoe moet ik anders aan een man geraken?
Terwijl we allebei van ons glas nippen en kijken naar de mensen die komen en gaan, sommige een taal sprekend die ik niet herken, vertel ik mama alles over Jarne. ‘Schat toch... Had ik dat maar geweten. Je vertelt ook zo weinig tegen me.’ ‘Mijn niet-bestaande liefdesleven is het bespreken dan ook niet waard.’ ‘Ik wil álles over je weten. Misschien kan ik wel raad geven. Hoe dan ook: weet je zeker dat hij zijn nummer wel heeft achtergelaten?’ ‘Hoe bedoel je?’ ‘Misschien deed hij maar alsof hij zijn nummer zou opschrijven en heeft hij dat niet gedaan.’ ‘Jezus, mama, maak me niet nog onzekerder dan ik al ben. Waarom zou hij dat doen?’ ‘Er kunnen veel redenen zijn. Misschien wilde hij je niet zomaar afwijzen.’ ‘Maar hij wilde zélf nog een keertje afspreken.’ ‘Misschien wilde hij dat wel voor een zakelijk gesprek, maar besefte hij plots dat jij interesse had in méér en wilde hij je geen valse hoop geven. Of misschien had hij wel interesse, maar heeft hij een vriendin en besefte hij net op tijd dat hij op het punt stond om iets te doen dat eigenlijk helemaal tegen zijn principes was.’
‘Mama, je zou romans moeten schrijven. Maar geen van die scenario’s is echt positief. Bovendien, als een ervan zou kloppen, waarom zou hij dan vandaag langskomen en zeggen dat ik hem een bericht moet sturen als ik wil afspreken?’ ‘Hmmm, daar moet ik nog eens over nadenken’, zegt ze. ‘Maar eerst even beslissen wat we gaan eten. Wat zou er weinig calorieën hebben?’ ‘Niks hier, mama, het is pasta en pizza. En waarom zou je op de calorieën letten? Je bent fit en in goede vorm.’ ‘Ja, en dat wil ik zo houden. Hoe kan ik anders ooit weer aan de man raken?’ ‘Wat zeg je nou?’ ‘Ja, ik ga toch niet voor de rest van mijn leven alleen blijven?’ ‘Maar… Je zegt dat je weggaat bij papa omdat je je vrijheid wil, en nu begin je over een nieuwe man vinden?’
Je zegt dat je weggaat bij papa omdat je vrijheid wil, en nu begin je over een nieuwe man vinden?
De gedachte aan mama die een andere man kust, is echt wel icky, maar dat zeg ik maar niet. ‘Ik wil ook nooit meer trouwen, natuurlijk. Ik hoef zelfs nooit meer samen te wonen. Maar ik zou het wel leuk vinden om iemand te hebben om leuke dingen mee te doen. Om samen op stap te gaan, een hapje gaan eten, een weekendje weg te gaan...’ ‘Dat kan je toch ook met een vriendin?’ ‘Natuurlijk, schat. Maar met een vriendin kan ik niet… Nou ja, het kan wel, maar dat is m’n ding niet.’ ‘Waar heb je het over?’ vraag ik niet-begrijpend. ‘Seks, natuurlijk!’ zegt mama triomfantelijk. Dat is het moment waarop ik de ober wenk om alsnog een glas wijn te bestellen.
Het is niét grappig
Iris valt om van het lachen. Ze valt letterlijk op de zetel en grijpt naar haar buik, die vast pijn doet van het schateren. ‘Het is niet grappig’, zeg ik. ‘Het is héél grappig. Het idee van jouw moeder, die altijd zo stijfjes en gereserveerd was, die nu met jou op restaurant haar seksleven wil bespreken.’ ‘Haar gebrék aan een seksleven. Grote nuance. En oké, het is misschien een beetje grappig. Maar het was vooral erg awkward.’ ‘O, ik wou dat ik erbij was geweest.’ ‘Maak je maar geen zorgen, volgende keer mag je mee.’ ‘Ik bedoelde meer als een vlieg op de muur.’` ‘Lafaard.’ Ze hikt nog wat na terwijl ze zich rechtzet op de zetel.
‘Wat denk je: pizza en “Blind Gekocht?”’ ‘Ik heb gisteren al pasta gegeten.’ ‘En dan? Dat is een volledig andere maaltijd die toevallig uit hetzelfde land komt. Dat is een beetje als zeggen: ik kan vandaag geen tomaat-garnaal eten, want ik heb gisteren stoofvlees gehad.’ ‘Ik zou toch beter iets gezonds eten. En geld uitsparen door zélf eten te maken in plaats van iets te bestellen.’ ‘Wat dacht je van een compromis? We maken zélf pizza. Ik koop deeg en kaas en groenten en-’ ‘Groenten op pizza?’ ‘Paprika’s, champignons, olijven… Lekker, toch?’ ‘Pfff.’ ‘Jij wilde iets gezonds eten.’ ‘Ja, je hebt gelijk’, zeg ik. ‘Het is een leuk idee.’
Terwijl Iris even naar de winkel gaat, die hier net achter de hoek is, hoor ik boven gestommel. Nu weet ik wel dat mama zich moet installeren, en ik wil natuurlijk graag dat ze zich thuis voelt, maar dit is wel héél veel lawaai om gewoon een koffer uit te pakken en propere lakens op een bed te leggen. Ik vraag me af of alles oké is, want uiteindelijk weet ik niet hoe het met mama gaat. Niet écht. Misschien heeft ze een of andere inzinking, dus besluit ik de trap op te lopen en even aan te kloppen. Ik hoor een luide bons, en dan doet mama de deur open. ‘Je komt als geroepen’, zegt ze. ‘Ik heb hulp nodig.’ Ik kijk door de deur de kamer in. Ik kan mijn ogen niet geloven. Dit is een ramp.
Lees elke woensdag en zondag op Flair.be hoe Maya haar koffiebar én liefdesleven draaiende probeert te houden.
Auteur: Kaat De Kock
Lees ook:
