Bieke: “Het was zooo ontzettend warm die dag.”
Thomas: “We stonden naar Skunk Anansie te kijken, achteraan aan de Main Stage. Er was geen vuiltje aan de lucht.”
Yana: “We wisten wel dat het kon onweren, hoor. We keken er zelfs naar uit: een beetje regen, wat verfrissing.”
Joke: “En even later begon het uit het niets te waaien en verkleurde de lucht grijs en geel...”
Yana: “... en beige en groen. In de verte zag je de storm aankomen, al die bliksemschichten. Ik had zoiets nog nooit gezien.”
Thomas: “Het begon te regenen, steeds harder en harder, maar wij bleven net als honderden andere festivalgangers verder naar het optreden kijken. Wij konden dat wel aan, een beetje storm.”
Bieke: “Ja, Skin, de zangeres, riep zelfs nog van op het podium dat we ons niet zouden laten doen door wat regen. Toen speelde Skunk Anansie Weak as I am. Dat is het laatste wat ik me herinner...”
Lees in Flair hoe hun dag in een nachtmerrie veranderde, welke gevolgen ze eraan overhouden en waarom ze dit jaar toch weer terugggaan...
