De presentator van 'De Mol' praat met oorlogsjournalisten in zijn nieuw programma 'Oorlogsreporters'.
Gilles De Coster (43): ‘Ik ben nooit gespierd geweest, maar het leven is veel te leuk om élke dag urenlang in de fitness te staan’
In het nieuwe programma ‘Oorlogsreporters’ heeft Gilles De Coster (43) boeiende gesprekken met journalisten die dagdagelijks hun leven riskeren om een eerlijk beeld te geven van conflicten. ‘Ik hoor al die heftige verhalen over oorlog en leed, maar daarna rij ik naar mijn warme thuis. Ik blijf mezelf er constant aan herinneren dat ik eigenlijk in een luxepositie zit en dankbaar moet zijn’, vertelt de tv-maker.
Rudi Vranckx, Robin Ramaekers, Daphne Wesdorp, Dirk Draulans, Hans Jaap Melissen, Daniel Demoustier, Eddy van Wessel en Marleen Daniëls hebben allemaal al zeker één ding gemeen: ze trotseren geweld en gruwel om verslag uit te brengen over conflicten en oorlogen zodat de mensen thuis weten wat er écht aan de gang is. Gilles De Coster zit met deze oorlogsreporters rond de tafel in zijn nieuwe gelijknamige programma. Ze vertellen over de morele dilemma’s van hun vak, de mythes rond oorlogsverslaggeving én wat de impact van die job op hun eigen leven is. ‘Toen ik in de journalistiek begon, was oorlogsverslaggeving niet iets wat me meteen aansprak’, vertelt Gilles. ‘Maar na het maken van deze reeks besef ik dat dit wel dé belangrijkste vorm van journalistiek is.’
Zou jij het kunnen?
‘Overtuiging en doorzettingsvermogen heb ik, want dat heb je in alle vormen van journalistiek nodig. Moed denk ik ook, al kan je dat pas écht weten als je in Bagdad of Marioepol staat. Maar met dat gevaar en die risico’s zou ik nog kunnen leven. Ik weet gewoon niet of ik al dat leed zou aankunnen. Ik denk niet dat ik de maag ervoor heb, want zij zien toch enorm veel gruwel en miserie.’
Vele mensen kunnen alle miserie niet meer aan en kijken niet meer naar het nieuws: hoe zit dat bij jou?
‘Ik herken dat gevoel heel hard! Nieuws is vaak een slechtnieuwsshow, want goed nieuws haalt helaas vaak het journaal niet. Maar ik probeer me toch te blijven focussen op het goede, want wij hebben het hier echt niet slecht. Ik heb een dak boven mijn hoofd, elke avond een warme maaltijd, een toffe job en mensen die me graag zien. Ik heb eigenlijk geen reden om te zagen. Ik denk dat ik me daaraan moet optrekken, anders kruip je in een hoekje en zou je er niet meer willen uitkomen.’
Met dat gevaar en die risico’s zou ik nog kunnen leven. Ik weet gewoon niet of ik al dat leed zou aankunnen.
Zijn er momenten dat jij deconnecteert van alles?
‘Natuurlijk. Als ik op vakantie ben in Indonesië en op een strand lig, ga ik echt geen nieuwsapp openen. Als ik dan in de luchthaven ben, zal ik wel even blijven hangen voor het tv-scherm als CNN opstaat. Het zit er wel in, maar ik kan het zonder probleem een paar dagen achter me laten.’
Hoe probeer jij positief te blijven in deze moeilijke tijden?
‘Terugvallen op de simpele dingen in het leven zoals iets lekker klaarmaken, bellen naar vrienden, een toertje lopen in het park, mijn kat aaien, een brood halen bij de bakker en knuffelen met mijn vrouw.’
Sommigen halen de reden ‘de wereld is om zeep’ aan om niet aan kinderen te beginnen: snap je dit?
‘Absoluut. Ik denk dat mijn ouders dat in de jaren 80 ook hadden, want toen lag de economie op z’n gat. Ik ben blij dat ze toch nog beslisten om kinderen te krijgen anders liep ik hier nu niet rond (lacht). Ik snap het dus, maar ik geloof dat het leven toch altijd sterker is. Daarom worden in oorlogstijden zelfs nog kindjes gemaakt.’
Sta je anders in leven door door de bril van deze oorlogsreporters eens naar het leven te kijken?
‘Ik besef nog maar eens dat we écht moeten blij zijn met wat we hebben. Ik hoor al die heftige verhalen over oorlog en leed, maar daarna rij ik naar mijn warme thuis. Ik blijf mezelf er constant aan herinneren dat ik eigenlijk in een luxepositie zit en dankbaar moet zijn.’
Wat Niels Destadsbader en Koen Wauters doen, kan ik absoluut niet! In mijn vriendengroep ben ik wel de entertainer, maar voor een publiek is dat toch weer iets anders.
We kennen je als presentator van ‘De Mol’, voetbalverslaggever en je maakt ook dit soort programma’s: hou je van die afwisseling in je job?
‘Enorm! Ik vind het fantastisch. Het zorgt er ook voor dat ik telkens met een frisse blik aan iets kan beginnen omdat ik daarvoor even iets helemaal anders deed. Ik werd nooit getypecast of in een bepaald hokje gestoken als presentator en ik ben daar dankbaar voor. Het risico is dan wel weer dat ik iets zou doen waar ik eigenlijk niet geschikt voor ben. Ik heb dat met sport, want ik vind dat leuk, maar ik ben daar zeker geen expert in. Daarom bereid ik me altijd keigoed voor zodat ik daar zeker op m’n plaats zit en het zo goed mogelijk doe. Dat is de reden dat ik nog geen single uitbracht of nooit meedeed aan een dansprogramma (lacht).’
Zou een showbizzprogramma iets voor jou zijn?
‘Geen idee! Twee jaar geleden deden we de finale van “De Mol” live in Paleis 12 en dat was ook volledig nieuw voor mij. Ik zou in eerste instantie denken dat het niks voor mij is, want wat Niels Destadsbader en Koen Wauters doen, kan ik absoluut niet! In mijn vriendengroep ben ik wel de entertainer, maar voor een publiek is dat toch weer iets anders. Ik ben er ook nog nooit voor gevraagd, dus dat zegt misschien al genoeg (lacht).’
Staat er nog iets bovenaan je bucketlist dat je graag zou presenteren of maken?
‘Alles wat te maken heeft met reizen vind ik geweldig! Of iets volledig uniek bedenken en opzetten zoals Jeroom deed met “Boris” vind ik ook fantastisch. Dat was een briljant programma. Ik zou heel graag ook zoiets willen bedenken.’
Mijn wallen zijn een complex! Ik mag zoals Doornroosje duizend jaar slapen, er zullen toch nog vijf zandzakken onder mijn ogen hangen.
Vind je het na al die tijd nog vreemd om jezelf op tv te zien?
‘Het hangt ervan af. Als we “De Mol” maken, zie ik die beelden honderd keer, dus dan let ik eigenlijk zelfs niet op mezelf. Maar als ik mezelf zie passeren in een herhaling van een voetbalprogramma, dan let ik vooral op alles wat ik níet goed vind.’
Bij Flair staat self-love centraal, zie jij jezelf graag?
‘Er zijn dagen dat ik vind dat ik er echt niet uitzie en dat ik liever direct terug in mijn bed zou kruipen, en natuurlijk heb ik complexen. Maar ik ben oud genoeg om te weten dat die vooral in mijn eigen hoofd zitten. We zijn altijd veel kritischer voor onszelf dan voor iemand anders.’
Wat zijn jouw complexen op uiterlijk vlak?
‘Mijn wallen! Ik mag zoals Doornroosje duizend jaar slapen, er zullen toch nog vijf zandzakken onder mijn ogen hangen. Ik kan daar niks aan doen. Dat is iets genetisch, want iedereen in onze familie heeft dat. Ik lig er niet meer zo wakker van. Als het dat maar is! Als je ouder wordt, trek je je uiterlijk een pak minder aan. Als twintiger was ik bezig met of de piekjes in mijn haar goed lagen, ik was daar echt een halfuur mee bezig, en of ik wel de juiste, coole kledij aanhad. Nu vind ik dat minder relevant. Ook omdat ik weet dat mijn uiterlijk er niet meer op zal verbeteren, ik word alleen maar ouder (lacht).’
Wil of wilde je ooit voldoen aan de stereotiepe ideaalbeelden die stellen dat een man groot en gespierd moet zijn?
‘Groot ben ik, maar dat heb ik te danken aan mijn ouders. Ik ben nooit gespierd geweest, maar dat heb ik enkel en alleen aan mezelf te danken. Het leven is veel te leuk om élke dag urenlang in de fitness te staan. Als man word ik daar sowieso veel minder op gepakt dan een vrouw waar de maatschappij tientallen schoonheidsidealen aan oplegt. Die objectivering is gelukkig stilletjesaan aan het verbeteren, maar het is zeker nog niet weg uit onze maatschappij. Ik lag en lig daar nog steeds niet wakker van, ook al zit ik in de mediawereld. Ik ben ook begonnen op de radio waar het vroeger vooral draaide rond je stem en je taalgebruik en niet hoe je eruitzag.’
Ben je vatbaar voor perfecte plaatjes als je door je Instagram scrolt?
‘Ik betrap mezelf daar ook op. Als ik foto’s zie van mensen die momenteel skiën in het zonnetje, dan denk ik: ik wil ook! Op uiterlijk vlak glijdt dat wel van me af, want ik weet dat mensen geen foto’s van een bad hair day online gooien. Het is altijd een opgepoetste versie. Iedereen wordt wakker met haar dat alle kanten uitstaat, wallen en een stinkbek. Misschien enkel Margot Robbie niet (lacht).’
Ik krijg stress van het kopen van een huis. Mijn vrouw en ik willen graag iets van ons tweetjes, maar het kost tegenwoordig waanzinnig veel!
Self-love slaat ook op mentaal welzijn: zijn er dingen waar jij mee worstelt?
‘Ik werk bijna twintig jaar en er volgen er nog vijfentwintig. Ik pieker soms over wat ik nog allemaal kan doen en waar ik nog in kan groeien, daar word ik soms wat onrustig van. Ik weet dat ik momenteel in een mooie positie zit, maar dat wil je natuurlijk wel zo houden. Verder krijg ik stress van het kopen van een huis.’
Vertel.
‘Ik kocht vroeger een huis toen ik alleen was. Maar ik wil nu heel graag samen met mijn vrouw een nieuwe woning kopen, iets dat van ons tweetjes is. Maar dat is tegenwoordig zo ontzettend lastig en het kost waanzinnig veel! Iets wat veel mensen in deze tijd zullen herkennen.’
Kreeg je al te maken met negatieve reacties?
‘Toen ik net begon op de radio werden we via het forum overspoeld door gemene comments en dat raakte me omdat het nieuw was voor mij dat anderen plots publiekelijk een mening hadden over mij en die per se wilden delen met de buitenwereld. Sindsdien heb ik een eenvoudige stelregel: als jij het type mens bent dat de behoefte voelt om iets giftig online te zetten over mij, dan is dat natuurlijk je volste recht, maar dan ga ik je waarschijnlijk ook een eikel vinden. We zullen niet elkaars vriend worden en dat is helemaal oké.’
Ik heb een eenvoudige stelregel: als jij het type mens bent dat de behoefte voelt om iets giftig online te zetten over mij, dan is dat natuurlijk je volste recht, maar dan ga ik je waarschijnlijk ook een eikel vinden.
Waarom moeten we volgens jou zeker naar het programma kijken?
‘Het is de zesde reeks die we maken, zo hadden we eerder onder meer “Misdaaddokters”, dus mensen weten wat ze kunnen verwachten: eerlijke gesprekken en een unieke inkijk in een speciaal beroep, geen sensatieshow met vliegende bommen en toeters en bellen.’
Heb je nog een beroep in je achterhoofd voor eventueel een volgende reeks?
‘Er zijn er wel een paar, maar ik focus momenteel al mijn aandacht op deze reeks, dus ik vind het moeilijk om al aan een volgende reeks te denken.’
Welk beroep wilde jij vroeger als kind uitoefenen?
‘Ik wilde altijd lijnpiloot worden. Ik ben altijd heel blij als ik in een vliegtuig stap en een paar uur later in een totaal andere wereld toekom, dat blijf ik wonderbaarlijk vinden. Maar ik scoorde nooit goed op wiskunde en fysica, dus ik liet die droom varen. F16-piloot sprak ook tot de verbeelding, maar ik pas niet in die cockpit! Vorig seizoen was er bij “De Mol” een proef in een zweefvliegtuigje en ze zochten iemand om het uit te testen. Ik had dat graag willen doen, maar ik mocht niet, want ik was te groot én te zwaar.’
‘Oorlogsreporters’ zie je elke dinsdag om 21.20 uur op VRT CANVAS en VRT MAX.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
