VRT-gezicht Thomas Vanderveken pleitte gisteravond bij 'Cath & Gasten' voor meer zwangerschapsverlof voor vaders. Flair-hoofdredacteur Frederik De Swaef kan zich achter die mening scharen en is dan ook erg blij dat Vanderveken het debat over zwangerschapsverlof op de agenda zet.
Onlangs werd Roxy geboren. Wij noemen haar een 'redactiebaby', omdat trotse vader Filip al zeer lang regelmatig voor onze redactie werkt. Enkele dagen na de geboorte werd het schattige baby'tje dan ook al meegetroond om haar aan iedereen hier bij Flair te tonen. Omdat je de geboorte van een baby niet exact kan voorspellen, had Filip al beloofd te komen werken op het moment dat Roxy dacht: nu kom ik ter wereld.
Filip is zelfstandige en uiteraard wil hij zijn klanten niet in de steek laten. Bovendien heb je als zelfstandige man recht op nul (!) dagen betaald vaderschapsverlof. Op voorhand moest ik hem er echt van overtuigen hoe tof het is om enkele dagen thuis te blijven na de geboorte van je kindje. Toen Roxy er eenmaal was, had ik uiteraard veel minder overtuigingskracht nodig. Maar toch stond Filip al na enkele dagen weer op de werkvloer.
Er is geen flexibiliteit, enkel een systeem dat je automatisch in oude man-vrouwrollenpatronen dwingt.
Ik heb mezelf zowel bij de geboorte van Millie als bij die van Toots tien dagen onbetaald vaderschapsverlof gegund. Ook ik ben zelfstandige, maar ik zou voor geen geld ter wereld die eerste momenten met Millie of Toots in mijn armen willen gemist hebben. Bovendien was alle hulp welkom terwijl Lisa aan het bekomen was van de bevalling en direct opgeëist werd door een hongerige baby die (in het geval van Toots) om de twee uur borstvoeding wilde.
En dus ben ik heel blij dat VRT-presentator
Thomas Vanderveken het debat over zwangerschapsverlof op de agenda zet. 'Het is alsof we in een toneelstuk zitten', zegt hij op Deredactie.be. 'Mijn vrouw speelt de hoofdrol, ik speel de dwaze, stomme rol en moet na tien dagen al weg. Als ik meer verlof zou hebben, zou mijn vrouw ook eens weg kunnen gaan. Iedereen zou er beter van worden.'
Hij neemt me de woorden uit de mond. Terwijl Lisa praktisch alleen door de hel van slapeloze nachten ging, moest ik zorgen voor brood op de plank. Zij had als zelfstandig journaliste recht op amper acht (!) weken betaald zwangerschapsverlof. Dat is sinds begin dit jaar ook voor zelfstandige vrouwen verlengd tot drie maanden. Maar als zelfstandige mama moet je nog steeds wachten tot de afloop van je zwangerschapsverlof vooraleer je na een berg administratie één euro ziet. Dat betekent dus drie maanden zonder inkomen.
Wij hadden bovendien geen keuze. Enkel Lisa kon als vrouw aanspraak maken op zwangerschapsverlof. We konden na twee maanden bijvoorbeeld niet zeggen: 'Lisa gaat opnieuw werken (want dat wil ze heel graag) en ik zal als papa, nu de baby ook flesjes drinkt, de rest van het zwangerschapsverlof opnemen (want ik wil ook heel graag een goede band met onze lieve baby).' Er is geen flexibiliteit, enkel een systeem dat je automatisch in oude man-vrouwrollenpatronen dwingt.
Mijn inziens moet er een zwangerschapsverlof komen dat je als koppel onder elkaar kan verdelen. Dat mag gerust langer duren dan drie maanden. En er moet toch ook eens gekeken worden naar de schrijnende situatie van zelfstandigen. Ook zij dragen bij tot de sociale zekerheid.
Dank aan Thomas Vanderveken om de discussie te openen. Tijd om er verder over na te denken en eindelijk aan het systeem van het zwangerschapsverlof te sleutelen.
