En ik kom op 2 kamelen
Maanden van te voren spraken we al over deze ene gebeurtenis. Op kamelen rijden door de Sahara! Of toch dromedarissen? Ja het blijken dromedarissen te zijn, die hebben maar één bult en kamelen twee. In Marokko maken ze geen onderscheid tussen kamelen en dromedarissen.
Het moment is aangebroken, ik stap op de dromedaris, en ik krijg bijna een hartaanval. De dromedaris strekt eerst zijn achterpoten waardoor je helemaal naar voren hangt; ik dacht echt: ik val eraf! Het afstappen is ook geen pretje – Hij knielt eerst met zijn voorpoten weer een spannende beweging naar voren, die me toch wel veel adrenaline geeft. Ondanks deze kleine schrikmomentjes, was het een adembenemend ritje door de zandheuvels van de Sahara. Als je ooit de kans krijgt om op kamelen , uhm dromedarissen, te rijden, pak die kans.
Leer ruikt naar... MUNT!
Ali, onze ervaren gids, geeft ons een rondleiding door de medina (= Arabisch stadscentrum) van Fes. Fes bestaat uit allemaal kleine smalle straatjes waarvan sommige straatje ook overdekt waren. En nee dit waren niet 100 straatjes, maar zeker duizenden! Wij maken een korte stop bij een weverij om een kleurrijk sjaaltje te kopen, een sjaaltje valt niet te missen in Marokko. Wij krijgen een les met verschillende manieren hoe je een sjaaltje om je hoofd kunt binden. Met de sjaals op ons hoofd, of nouja bij sommigen in een plastic tasje, liepen wij naar een leerlooierij van Fes. Het leer dat hier wordt bewerkt ruikt bepaald niet naar rozen, maar door het muntblaadje dat wij krijgen gelukkig wel naar muntkruiden. Dit was speciaal om de stank tegen te gaan. In een leerlooierij staan allemaal kuipen, gevuld met run ( =gedroogde bast van de eik). In de kuipen worden de huiden van dieren gehangen, zodat deze later niet meer kunnen bederven. Huiden van dieren in combinatie met run en vogelpoep in en op de kuipen zorgen ervoor dat het daar uren in de wind stinkt.
De leerlooierij, die tegelijkertijd ook een tassen hemel blijkt te zijn! Het is dat ik al weer blut ben, maar anders..
Waar je conditie op de proef gesteld word: Dades Workout
Ik voel me net een berggeitje die een conditie van niks heeft. De drie uur lange wandeling door de Dades kloof heeft me zeker gesloopt, maar ik heb ook mijn ogen uitgekeken. Eerst zien we alleen maar stenen met een roodachtige kleur. Maar eenmaal in de kloof, verandert deze rode kleur in vooral witte zandkleuren.
Mijn voeten zijn dikker geworden door het wandelen en de warmte. Om bij het hotel terug te kunnen komen lopen we oplettend door het riviertje waarin bergen van stenen lagen.Hier voelen mijn voeten het tegenovergestelde : KOUD!
Links in de kloof met vriendinnen, rechts de wandeling die wij maakte door het gebergte
De stad die s’avonds een verandering ondergaat
Na een prachtige busreis door de hoogste bergpas van Noord-Afrika komen we aan bij Marrakech. De stad die de grootste indruk op mij heeft achtergelaten. Zo verandert het plein rond etenstijd ineens in een soort openlucht restaurant, de verkoopkraampjes worden ingeruild voor tafels en stoelen. Dit is ook de stad waar ik mijn ‘afding’-kunsten heb verbeterd. Marrakech zit vol met winkels, alleen geen winkels zoals wij die gewend zijn, maar grote stallen in de Souks, overdekte markten. In Marokko heb je geen Zara of H&M, de kledingwinkeltjes daar zijn nog niet zo modern. Wel kan je in de Souks mooie leren producten vinden die verdacht veel lijken op de tassen van o.a. Michael Kors, Hermes en Chanel.
I feel like an actrice
Het bezoek aan de filmstudio’s van Ouarzazate is erg grappig, je herkend de decorstukkenuit sommige films. Zo zijn hier o.a. : Spartacus, Hercules en Astrix en Obelix opgenomen. Gaaf om hier te kunnen lopen.
Ik zou graag nog een keer willen gaan! Wie komt er gezellig mee?
Top groep!
Onze ‘wie is de mol?’ – look-a-like foto