Parkeerwachter Isabelle (28) staat al een paar jaar haar mannetje tijdens haar rondes in Lier, Geel en Berchem

‘Parkeerwachter worden was geen bewuste keuze. Ik wilde vooral uit de horeca stappen, maar dat was niet eenvoudig omdat ik geen hoger diploma heb. Via de VDAB zag ik dat ze bij Besix Park parkeerwachters zochten. Ik heb toen een infosessie bijgewoond en het werd meteen voorgesteld als een of andere afgrijselijke job. (lacht) Een parkeerwachter is vaak de kop van Jut. Je moet dus wel tegen een stootje kunnen, want scheldpartijen zijn dagelijkse kost. Ik heb in nachtkroegen gewerkt en dan krijg je bijna dagelijks met zatte agressie te maken. Ik kon daarmee om, dus besloot ik de sprong te wagen. Ondertussen loop ik al drie jaar mijn rondes in Lier, Geel en Berchem, en eerlijk gezegd valt m’n job bijzonder goed mee.’

Stuiptrekkingen

‘Als parkeerwachter word je constant met argusogen bekeken, zeker als je in een winkelstraat of horecabuurt controleert. Sommige winkeleigenaars en caféuitbaters staan zelfs op post en als ze ons zien, waarschuwen ze hun cliënteel en dan stormt er soms vier à vijf man naar buiten. (lacht) Er zijn ook mensen die al stuiptrekkingen krijgen als ik nog maar aan hun voertuig sta.’

Je hoort ook vaak de gekste excuses. “Ik ben maar vijf minuten te laat”, terwijl ik al een kwartier ter plaatse ben.

‘Wanneer ze beboet worden, is er altijd die eerste emotie. De meeste worden kwaad, anderen beginnen te huilen. We geven dan ook geen cadeautjes. Ik snap wel dat ze ons niet aankijken met een glimlach. Je hoort ook vaak de gekste excuses. “Ik ben maar vijf minuten te laat”, terwijl ik al een kwartier ter plaatse ben. Mensen liegen regelmatig en daar kan ik niet mee om. Geef tenminste toe dat je een risico hebt genomen.’

Van goede wil

‘Soms laat ik al eens een boete vallen, bijvoorbeeld als de bestuurder van het voertuig tijdens zijn voorcontrole opduikt. En als mensen vriendelijk zijn of toegeven dat ze een fout hebben begaan, ben ik af en toe ook van goede wil. Dat parkeerwachters op commissie werken, is een van de grootste misverstanden die er over onze job bestaan. Opmerkingen zoals “Schrijf nog maar wat bonnen, anders verdien jij je boterham niet” krijg ik frequent te horen. Mensen denken ook vaak dat we deze job alleen maar doen om anderen te pesten. Ik heb daar een heel ander beeld over. Waarom zou de ene wel moeten betalen en de andere niet? Iedereen gelijk voor de wet.’

Onzichtbaar werken

‘In bepaalde straten moeten we snel en onzichtbaar werken, want sommige mensen zijn niet voor rede vatbaar. Maar ook in drukke straten moet je goed oppassen. Toen ik nog geen vast contract had, werd ik aangevallen door een dronken man. Hij was razend omdat hij een boete had gekregen terwijl zijn ticketje al een halfuur was verstreken. Toen ik een andere wagen controleerde, gaf hij me plots een trap in de rug.’

Ongeveer 85 % van de mensen die je beboet, reageren normaal, maar iedere parkeerwachter wordt weleens geconfronteerd met agressie.

‘Gelukkig was mijn collega toevallig bij me, maar we hebben er toen de politie moeten bijhalen. Ik was van die aanval serieus onder de indruk. Ik ben toen een dag thuisgebleven, en toen ik opnieuw aan het werk was, keek ik heel de tijd over mijn schouder. Die angst moet je van je af kunnen zetten, anders hou je deze job niet lang vol. Zulke situaties zijn ook eerder uitzondering dan regel. Ongeveer 85 % van de mensen die je beboet, reageren normaal, maar iedere parkeerwachter wordt weleens geconfronteerd met agressie.’

Parkeerbeleid? Noodzakelijk!

‘Parkeerwachters zijn vaak de druppel die de emmer doen overlopen. Mensen hebben een slapeloze nacht achter de rug, de kinderen waren te laat op school, ze stonden in de file en dan krijgen ze er nog een boete bovenop. In zekere zin is het een ondankbare job omdat er niet veel mensen begrijpen waarom een parkeerbeleid nodig is, maar als er geen regels zijn, zijn de parkeerplaatsen nog veel schaarser.’

Tekst: Marijke Clabots