Een onderzoek van de Universiteit van San Diego stelt dat jongeren die veel tijd op hun smartphone spenderen ongelukkiger zijn. Dat kan ook Maya* (31) bevestigen. Zij voelde zich een complete loser, in vergelijking tot alle succesverhalen waar ze online mee om de oren werd geslagen.
‘Drie jaar geleden ben ik door een depressie gegaan. Vijf keer heb ik op de sofa gezeten bij een psycholoog, maar toch dacht ik: hier geraak ik wel alleen uit. Niet mijn slimste idee. Uiteindelijk heb ik er twee jaar over gedaan vooraleer ik me weer voldoende gelukkig kon voelen. Sinds een jaar zijn er meer dagen dat ik me goed dan slecht voel en kan ik met een zeker optimisme naar mezelf en naar mijn leven kijken.’
Dromen, maar niks doen
‘Een diagnose als smartphonedepressie heb ik nooit van mijn psycholoog gekregen. Al denk ik dat dit sowieso onmogelijk is. Is een depressie niet altijd een combinatie van verschillende factoren? Maar de smartphone heeft mijn depressieve gevoelens ongetwijfeld erg versterkt, daar ben ik van overtuigd.
Wanneer je struggelt met je zelfbeeld, met waar je naartoe wil in het leven en met hoe andere mensen over je denken, is een smartphone je ergste nachtmerrie. Ik voelde me drie jaar geleden een regelrechte loser. Ik had een job die niet aansloot bij mijn diploma, noch wat ik ooit had nagestreefd.
Wanneer je struggelt met je zelfbeeld, met waar je naartoe wil in het leven en met hoe andere mensen over je denken, is een smartphone je ergste nachtmerrie.
Heel graag wilde ik een nieuwe richting uitgaan, maar ik wist maar niet dewelke. Kwam ik op een nieuw idee, dan zocht ik uit welke studie of bijscholing ik kon volgen, maar na enkele weken dromen had ik telkens iets van: nee, toch mijn ding niet.
Als op sociale media de Pinterestquotes je om de oren vliegen zoals’ Life begins out of your comforte zone’ en ‘It’s not Monday that sucks, it’s your life’, dan word je daar niet bepaald vrolijker van. Evenmin als weer een of andere Instagramster zegt dat je voor je dromen moet gaan en hard moet werken voor de job van je leven.
Ik voelde me bij elke post, bij elke inspirerende quote en bij elk succesverhaal van een carrièreswitch de meest oninteressante jonge vrouw van deze planeet. Ik zat hier in mijn saaie job die ik niet eens leuk vond en dan nóg ondernam ik niets.’
Afkeer van al die succesvolle vrouwen
‘Elke dag opnieuw draaide mijn maag zich om, al scrollend langs de levenslustige en succesvolle Instagramaccounts en #girlbosses. Ik begon een afkeer van hen te krijgen, en tegelijk haatte ik mezelf en mijn doorsneeleven nog meer. Maar toch kon ik Instagram, Facebook en Pinterest niet loslaten. Want eigenlijk wilde ik heel graag zijn zoals als al die succesvolle vrouwen. Maar ik wist niet hoe.
Na een tijdje geloofde ik niet dat het ooit nog goed kwam. Die #girlbosses waren immers zonder twijfels gewoon voor hun dromen gegaan. Het feit dat ik nog altijd niet wist wat mijn droom was, was de bevestiging dat ik gemaakt was voor het loserdom.’
Het feit dat ik nog altijd niet wist wat mijn droom was, was de bevestiging dat ik gemaakt was voor het loserdom.
Meer tijd voor mezelf
‘Het is een donker anderhalf jaar geweest. Ik kan nu perfect beschrijven waarom ik me zo ongelukkig voelde en welke rol sociale media daarin hebben gespeeld. Maar lange tijd was het enkel zwart en negativiteit in mijn hoofd en wist ik niet waarom.
Eens ik besefte wat me zo ongelukkig maakte, heb ik geprobeerd mij niet meer te verliezen in scrollen. Voelde ik de frustratie naar boven komen, dan legde ik mijn smartphone aan de kant. Ik besloot meer tijd te nemen voor mezelf dan voor de digitale wereld. Lezen, sporten, een gezelschapsspelletje spelen met mijn lief.
Ik heb voor mezelf toegegeven dat ik niet de nood of het talent heb om een girlboss te zijn, en dat dit me niet tot een loser maakt.
Door de gesprekken die zich zo ontsponnen en door ook vaak alleen te zijn met mijn gedachten, begon ik beter te beseffen waar ik naartoe wilde met mijn leven. Ik heb voor mezelf toegegeven dat ik niet de nood of het talent heb om een girlboss te zijn en dat dit me niet tot een loser maakt. Ik besef dat ook mijn leven uniek is en het waard is om te leven. Ook al zal ik nooit in de krant komen als ‘het jonge talent’ of zal ik nooit ‘onderneemster van het jaar’ zijn.
Ondertussen heb ik een andere job gevonden, eentje die niet Instagramwaardig is, maar waar ik me wel elke dag in ontplooi. In mijn Instagramlijst staan er nog altijd inspirerende vrouwen die zogezegde droomlevens leiden en droomjobs hebben, maar ik erger me er niet meer aan.
Instagram is nu een kleurrijke, boeiende kijk op de wereld voor mij.
Daarnaast ben ik ook heel wat andere accounts beginnen volgen die me gewoon inspireren: van tekenaars tot plantenliefhebbers tot mensen met een aparte hobby of verzameling. Instagram is nu een kleurrijke, boeiende kijk op de wereld voor mij. En niet meer de constante stroom van het type topvrouw dat ik nooit zal zijn.’
*Maya is een schuilnaam.
Tekst: Katrien De Groef m.m.v. Annelin Marien
Lees ook:
