Een sterke band hebben met de mensen die je op de wereld hebben gezet, is voor sommigen vanzelfsprekend, maar dat is lang niet voor iedereen zo. Breken met je ouders is geen gemakkelijke beslissing, maar kan voor sommigen wel een noodzakelijke. Anna (25) besloot na de scheiding van haar ouders permanent bij haar papa te blijven wonen. In negen jaar heeft ze haar mama één keer gezien.
‘Mijn ouders zijn gescheiden toen ik zestien was. Ik voelde al een tijdje aan dat er iets niet pluis was: plots begonnen mensen té lief tegen mij en mijn zussen te doen, dat was niet normaal. Toen vond ik per ongeluk de scheidingspapieren thuis, en wist ik het zeker.
Mijn mama heeft me toen verteld dat ze zelfs al met een andere man bezig was, en dat kwam hard aan. Ik wist wel dat het huwelijk tussen mijn ouders niet goed ging, maar om nu al meteen iemand anders te hebben? Ik vond haar net terug een tiener die van het ene vriendje naar het andere ging.’
Tegenzin
‘Ik heb altijd al een betere band gehad met papa dan met mama. Papa was veel begripvoller, hij stond veel meer achter mij. Mama was boos als ik slechte punten had of als ik naar de chiro ging, papa niet. Hij was degene die me een knuffel gaf en vroeg hoe het met me ging.
Ik had het heel moeilijk met mijn nieuwe stiefpapa, hij was heel bazig tegenover ons.
Toen de scheiding afgerond was, is mama met haar nieuwe vriend gaan samenwonen. Mijn zussen en ik zouden week om week naar mama of papa gaan, maar ik ging altijd met tegenzin naar mama.
Na een tijdje is die week-week-regeling fout gelopen. Ik had het heel moeilijk met mijn nieuwe stiefpapa, hij was heel bazig tegenover ons. Mijn eigen papa daarentegen was nog alleen, hij wilde ook niemand anders en al zijn tijd ging naar mij en mijn zussen.
Spullen gepakt
Bij mama thuis ging de sfeer van kwaad naar erger. Ze wisten hoe belangrijk de Chiro voor mij was, maar toch hielden ze me thuis. Zogezegd om huiswerk te maken of het huis te poetsen. De band met mijn mama verwaterde meer en meer, en op een bepaald moment heb ik besloten om permanent bij papa te gaan wonen.
Ik heb mijn spullen gepakt toen het tijd was om weer naar papa te verhuizen, met de intentie om nooit meer terug te gaan naar haar.
Ik had dat niet echt gezegd tegen haar: ik heb gewoon mijn spullen gepakt toen het tijd was om weer naar papa te verhuizen, met de intentie om nooit meer terug te gaan naar haar.
Sinds die keuze om bij papa te gaan wonen, heeft mama me niet meer gecontacteerd, behalve één keer omdat ze iets nodig had van mijn vader. Ze heeft me ook niet proberen overhalen om weer bij haar te komen wonen. In al die jaren heeft ze geen enkele keer de moeite gedaan om contact op te nemen met mij.
In al die jaren heeft ze geen enkele keer de moeite gedaan om contact op te nemen met mij.
Dat bewees voor mij alweer dat zij het niet waard was om tijd in te steken. Één keer heeft ze, vijf jaar geleden, een vrij onpersoonlijk verjaardagsberichtje op Facebook geplaatst. Dan denk ik: “Ik hoor je nooit, maar op mijn verjaardag ga je dan wel een berichtje sturen?” Dat hoefde voor mij ook niet.’
Feest zonder plezier
‘In november vorig jaar hebben we mekaar wel nog één keer gezien. Ze belde me opeens op om me uit te nodigen voor een feest van mijn grootmoeder, die jarig was. Ik vond het raar dat ze me belde, maar omdat het voor mijn grootmoeder was, ben ik toch gegaan.
Het was zeven jaar geleden dat ik mijn eigen moeder had gezien. Ik herkende haar bijna niet meer, zo erg was ze veranderd.
Ik had absoluut geen zin in dat feest en vooral om mama terug te zien. Toen ik aankwam, zakte de moed me in de schoenen. Het was zeven jaar geleden dat ik mijn eigen moeder had gezien. Ik herkende haar bijna niet meer, zo erg was ze veranderd.
Het feest is goed verlopen, ook al heb ik niet zo veel met mama gepraat. Maar ik was toch blij dat ik terug thuis was. En nee, dat feestje was niet het begin van een hernieuwde relatie.’
Zo zou het moeten
‘Mijn vriend heeft wel een heel goede band met zijn mama, en daar ben ik soms wel jaloers op. Waarom kunnen mijn mama en ik dat niet hebben? Soms wou ik dat dit alles niet gebeurd was, dat ik mijn mama terug kon krijgen.
Soms wou ik dat dit alles niet gebeurd was, dat ik mijn mama terug kon krijgen.
Maar ik heb mijn leven nu op een rijtje: ik studeer binnenkort af, ik ga samenwonen, ik heb haar niet meer nodig in mijn leven.
Het is jammer, maar als ik dan de mama van mijn vriend zie, denk ik: “Zo zou een mama moeten zijn”, en ben ik blij dat ik die van mij niet meer zie. Ik heb er absoluut geen nood aan om terug contact met haar op te nemen.’
Tekst: Annelin Mariën
Lees ook:
