Het taboe rond psychische stoornissen is zélfs in de eenentwintigste eeuw nog te groot. Dus houden deze lezeressen hun mentale issues angstvallig verborgen... Anneleen (25) heeft autisme, maar wil niet dat dat haar definieert.
‘Ik ben veel meer dan mijn autismespectrumstoornis. Ik ben gewoon Anneleen, met mijn goede en slechte kanten. Die heeft iedereen toch? Daarom vind ik bijvoorbeeld dat mijn collega’s niets van mijn diagnose hoeven te weten.
Toen ik na mijn studies werk begon te zoeken, heb ik besloten om het niet te vertellen. Ze moeten me aanvaarden zoals ik ben, en dat doen ze ook. Ik maak weleens fouten, ja, net als zij. Sowieso zijn weinig mensen van mijn diagnose op de hoogte: alleen mijn mama en mijn vriend.
Mijn collega’s moeten me aanvaarden zoals ik ben, en dat doen ze ook. Ik maak weleens fouten, ja, net als zij.
Zelfs mijn broer en vriendinnen weten van niets. Ik ben er ook pas op mijn twintigste achter gekomen dat ik een autismespectrumstoornis heb.
Als kind voelde ik me altijd al anders. Ik had problemen met mezelf: wie ben ik? Waarom krijg ik zo veel huilbuien? Waarom heb ik zo vaak hoofdpijn? En waarom ervaar ik zo veel stress?
De diagnose autisme kwam hard aan. Als je er op televisie iets over ziet, zijn het vaak de ergste gevallen, met extreme symptomen. Gelukkig zijn mijn symptomen subtiel, zodat ik ze best wel verborgen kan houden. Maar ze zíjn er wel, en ze beïnvloeden mijn hele leven. Ik heb een depressie gehad en kreeg suïcidale gedachten, waardoor ik uiteindelijk ben opgenomen.
Ik heb een depressie gehad en kreeg suïcidale gedachten, waardoor ik uiteindelijk ben opgenomen.
Uiteindelijk kwam het er bij mij vooral op neer dat ik mezelf moest leren aanvaarden. Dat doe ik nu. Ik ben veel verdraagzamer geworden, voor anderen en voor mezelf. Nu zie ik vooral mijn kwaliteiten.
Ik ben niet elke dag gelukkig, maar wie wel?
Mijn autisme zorgt er ook voor dat ik goed kan leren, dat ik maak dat alles er perfect uitziet en dat ik eerlijk en liefdevol ben. Ik ben niet elke dag gelukkig, maar wie wel?’
Heb je na het lezen van dit artikel nood aan een gesprek? Praat bij Tele-Onthaal over wat jou bezighoudt. Bel anoniem en gratis naar 106 (24u/7d) of chat via tele-onthaal.be.
Tekst: Barbara De Coninck
Lees ook:
