En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Laura (26) had een pittige bevalling. Gert (33) en zij zijn nu de trotse ouders van Lowie.
‘Ik deed ‘s morgens een zwangerschapstest en tot mijn grote vreugde was die positief’, vertelt Laura. ‘Ik moest nog tot ‘s avonds wachten om het aan mijn vriend Gert te vertellen, want we moesten beiden gaan werken. Ik trok voor ik naar huis ging nog vlug het stad in om enkele babyspulletjes te kopen om Gert te verrassen. Helaas was ie door omstandigheden een pak later thuis en kon ik hem pas om 23u vertellen dat we een kindje verwachtten!’
Maagzuur
‘Ik had een droomzwangerschap’, gaat Laura verder. ‘Alle zwangerschapskwaaltjes bleven uit en ik kon heel lang blijven dansen, mijn grote hobby. In het derde trimester kreeg ik last van maagzuur. Ze vertelden me dat dit een voorteken was dat onze baby veel haar had (Iacht). Ik had plots ook meer krampen en tijdens een controle bij de gynaecoloog bleek dat mijn baarmoederhals verkort was. Ik moest veel rusten, maar dat gaf me de tijd om alles in orde te brengen zoals het geboortekaartje, de suikerbonen en de babykamer.’
Op een gegeven moment dacht ik dat ik naar het groot toilet moest, en dat was het teken dat ik mocht beginnen persen.
‘Naar mijn gevoel verliep de bevalling goed, maar als ik m’n verhaal aan mijn ouders vertelde, sprak hun gezicht toch boekdelen’, aldus Laura. ‘Mijn water brak toen ik in de zetel van mijn ouders lag, oeps! Mijn vriend was net samen met mijn papa aan onze auto aan het werken, dus we moesten hun wagen gebruiken om naar het ziekenhuis te rijden. Eenmaal daar aangekomen bleek dat ik al drie centimeter ontsluiting had. Ik wilde initieel geen epidurale, maar toen na acht uur afzien bleek dat ik maar één extra centimeter ontsluiting had, zwichtte ik toch en toen ging het heel snel. Op een gegeven moment dacht ik dat ik naar het groot toilet moest, en dat was het teken dat ik mocht beginnen persen.’
Scheuren
‘Een lieve vroedvrouw startte de bevalling omdat mijn gynaecoloog niet van wacht was die dag’, vertelt Laura. ‘Maar twee uur later pufte ik nog steeds persweeën weg, dus ik had echt een kordate hand nodig. Mijn gynaecoloog werd opgeroepen en toen zij er was, kon ik twintig minuutjes later mijn zoontje in m’n armen houden. Uiteindelijk had ik 19 uur arbeid, waarvan twee uur intensief persen. Ik had twee grote scheuren én een gekneusd staartbeentje, dus achteraf gezien verliep m’n bevalling misschien toch niet zo vlotjes. Het gezegde dat je alle pijn van de bevalling vergeet wanneer je je kindje vasthoudt, vind ik zever (lacht). Ik had wel degelijk nog veel last!’
Het gezegde dat je alle pijn van de bevalling vergeet wanneer je je kindje vasthoudt, vind ik zever (lacht). Ik had wel degelijk nog veel last!
‘De kraamperiode verliep gemoedelijk’, zegt Laura. ‘Ik kreeg veel hulp van een zelfstandige vroedvrouw aan huis en kan dit aan alle kersverse mama’s aanraden. Dankzij haar jarenlange expertise voelde ik me helemaal op m’n gemak. De borstvoeding lukte niet meteen, maar dankzij haar tips slaagde ik er uiteindelijk wel in om Lowie de borst te geven.’
Korte nachtjes
‘De eerste maanden waren zoeken naar een nieuw ritme, want Lowie sliep niet graag’, zegt Laura. ‘Die korte nachten zorgen ervoor dat je wat prikkelbaar bent en dat je als koppel elkaar weleens afsnauwt. Maar Gert en ik weten dat we elkaar supergraag zien! Mama worden heeft me uiteraard veranderd, in die zin dat ik eindelijk mezelf gevonden heb. Ik vind het zalig om voor altijd een plus-one bij me te hebben, maar ik vind het tegelijkertijd ook angstaanjagend om mijn hart buiten mezelf te zien lopen.’
Die korte nachten zorgen ervoor dat je wat prikkelbaar bent en dat je als koppel elkaar weleens afsnauwt. Maar Gert en ik weten dat we elkaar supergraag zien!
‘Ik voel me soms schuld als ik Lowie uit handen geef, maar ik besef dat me-time ook belangrijk is als mama’, besluit Laura. ‘Gelukkig heeft Lowie een geweldige papa die mij deze rustmomentjes gunt. We kunnen ook terugvallen op liefdevolle grootouders, liefste meters, fiere nonkels en beste tantes. De eerste maanden dachten Gert en ik dat we het bij één kindje zouden houden, vanwege het slaaptekort. Maar ondertussen beslisten we dat we toch graag een broertje of zusje voor Lowie willen!’
Mijn verloofde staat niet echt te springen om te poseren voor foto’s, maar deze zwangerschapsshoot zag hij wel volledig zitten. Het regende de hele dag pijpenstelen, maar van zodra we startten met foto’s nemen, stopte het en kwam er een prachtige zonsondergang.’
Fotograaf: Karolien Haesen
Lowie was op deze foto drie dagen oud. Het was dus geen leugen dat maagzuur een voorteken is van een baby’tje met veel haar.
Deze wieg is een erfstuk uit Gerts familie. Ieder kind en kleinkind uit zijn familie lag hierin. Speciaal voor Lowie gaf mijn schoonmoeder een upgrade aan de bekleding van de wieg.
Een foto met ons drietjes is zeldzaam, dus ik koester dit kiekje!
Borstvoeding geven, liep niet onmiddellijk van een leien dakje en daar kon ik me enorm schuldig over voelen. Uiteindelijk is het me dankzij de gouden tips van m’n vroedvrouw toch vijf mooie maanden gelukt.
Wij wonen in de buurt van Mechelen, dus een eerste keer Maanrock meepikken kon uiteraard niet ontbreken.
De blonde haren van Lowie zijn een echte eyecatcher. De eerste maanden stonden deze recht omhoog!
We nemen Lowie zoveel mogelijk overal mee naartoe. De derde week na de bevalling stonden we al in Planckendael, dat is onze favoriete uitstap.
Lowie lijkt enorm hard op zijn papa. Gelukkig maar, want dat is het gezicht waarop ik verliefd werd.
Intussen is Lowie een baby van tien maand en begint hij stilletjesaan te wandelen. Het is een echte lachebek!
Fotograaf: Karolien Haesen
Nog meer mama’s over het moederschap:
