En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Jade (31) beviel een maand te vroeg van haar baby. Zij en haar partner Gert (35) zijn de trotse ouders van Hélder.
‘Ik was graag zwanger’, vertelt Jade. ‘Ik genoot van de schopjes van de baby in m’n buik en van de echo’s bij de gynaecoloog. Het enige ongemak dat ik ervoer was misselijkheid. Ik had geen eetlust. Het enige waar ik zin in had, waren pizza’s van Dr. Oetker. Ik at dit als ontbijt, lunch en avondeten (lacht). Ik ben normaal een grote hypochonder die bij het minste pijntje denkt dat ze ongeneeslijk ziek is, maar tijdens m’n zwangerschap kon ik dit beter plaatsen. Ik maakte me geen zorgen en keek uit naar de bevalling.’
Neonatologie
‘Toen ik bijna 36 weken ver was, verloor ik vruchtwater’, aldus Jade. ‘We vertrokken voor alle zekerheid naar het ziekenhuis waar ze allerlei testen uitvoerde, maar die wezen niet op een zwangerschapsvergiftiging of een ander probleem waardoor ik te vroeg zou moeten bevallen. We moesten net die dag gaan stemmen en ik spoorde mijn man aan om toch te gaan, en gaf hem m’n volmacht. Iets later kreeg ik weeën! Mijn man was net op tijd terug in het ziekenhuis.’
De combinatie van werken en moederen is niet te onderschatten. Het verbaast me vaak hoeveel veerkracht ik heb en hoe ik alles toch geregeld krijg terwijl ik tien ballen in de lucht moet houden.
‘Ik wilde graag een badbevalling, maar dat kon helaas niet wegens de vroeggeboorte’, vertelt Jade. ‘Ik had daar alle begrip voor, want de gezondheid van ons kindje is natuurlijk onze grootste prioriteit. Toen de weeën enorm pijnlijk werden, kreeg ik een epidurale. Ik was klaar om te bevallen, maar onze baby daalde niet in. Ik nam allerlei posities aan en tegen de ochtend mocht ik eindelijk beginnen persen. Ik was opgelucht toen ik hem hoorde huilen, want hij kwam natuurlijk een maand vroeger dan verwacht ter wereld. Ze legden hem even heel kort op m’n borst, maar dan moest hij naar neonatologie voor een check-up.’
Sondes en kabeltjes
‘Dat moment was voor mij heel emotioneel’, zegt Jade. ‘Mijn man mocht gelukkig mee met onze baby, maar ik bleef wat verweesd achter terwijl ik door de gynaecoloog en vroedvrouw verzorgd werd. Iets later mocht in onze kleine spruit voor het eerst deftig zien en ook dat was pittig. Hélder had uit voorzorg een neusbrilletje om zijn ademhaling te ondersteunen, kreeg een navelkatheter voor mogelijke medicatie, een maagsonde, hartslag-, temperatuur- en saturatiekabeltjes. Gelukkig mocht hij een dag later al naar een andere kamer en mochten we na vijf dagen het ziekenhuis verlaten.
Het minst leuke aan dit extra pakketje liefde is de overbezorgdheid die ik steeds heb. Mijn hypochondrie speelt hierin een grote rol.
‘De eerste weken thuis verliepen heel rustig’, aldus Jade. ‘Ik had kraamhulp, maar eigenlijk was die wat overbodig omdat Hélder zo rustig was. Ik kon op m’n gemak bijslapen, koken, wat opruimen en noem maar op. Ik legde mezelf ook weinig druk op en wilde genieten van de tijd die ik thuis kon doorbrengen met onze pasgeboren baby. De fase die na de “platte baby”-fase kwam, vond ik veel heftiger. Dan moest ik m’n job als zelfstandig podoloog combineren met de zorg voor een baby, en dat is pittig! De combinatie van werken en moederen is niet te onderschatten. Het verbaast me vaak hoeveel veerkracht ik heb en hoe ik alles toch geregeld krijg terwijl ik tien ballen in de lucht moet houden.’
Kokhalzen
‘Als mama werd ik plots een duizendpoot die er honderden taken bij kreeg, maar ook met een lading liefde die ik niet kan omschrijven’, besluit Jade. ‘Ik had nooit gedacht dat ik iemand zó graag zou kunnen zien! Het minst leuke aan dit extra pakketje liefde is de overbezorgdheid die ik steeds heb. Mijn hypochondrie speelt hierin een grote rol. De pampers vol kaka verversen, is ook geen tof taakje. Ik moet echt soms kokhalzen! Ik weet niet of ik nog een kindje wil. Eerst willen we volop genieten van alle momenten met Hélder.’
Ik wilde graag mijn zwangere buik op beeld, zodat ik later een blijvende herinnering zou hebben aan deze speciale periode.
Fotograaf: Nele Daems Photography
Op een van de koudste dagen in mei, met een kleine 10 graden, dook ik het water in.
Fotograaf: Nele Daems Photography
Hélder zijn eerste kreetje en de opluchting bij ons. Deze foto werd direct na zijn geboorte genomen, net voor Hélder meegenomen werd naar neonatologie.
Fotograaf: Gloed Fotografie
Deze foto werd een half uurtje na de geboorte van Hélder genomen: mijn ‘eerste kennismaking’ met hem na zijn medische controle en na mijn verzorging door de gynaecoloog.
Fotograaf: Gloed Fotografie
Moederhuis Mol schrijft elke dag de namen op van de kindjes die geboren zijn. Fijn om terug te zien wie er rond de periode van Hélder geboren is.
Tilly van Studio Til zorgde voor het geboortekaartje en Hanne Bloemt voor de geschenkjes. Tilly is een ex-klasgenootje en verzorgde ook onze trouwuitnodigingen.
We vroegen Hélders peter op zijn verjaardagsfeestje. Hij was sprakeloos, want had dit helemaal niet verwacht. Als stoere 14-jarige bedwong hij zijn traantjes.
Dit was de eerste pamper die door papa ververst werd. Een beetje ongemakkelijk met al die kabeltjes, katheter en sonde.
Hélder is iedereens vriend en mist mama en papa dus totaal niet. Hier is hij op bezoek bij oma en opa.
Een van mijn favoriete foto’s. Het geluk en de deugnieterij staat op zijn snoetje geschreven.
Nog meer mama’s over het moederschap:
